Moved Permanently

Ağa ile ırgatı köyden kasabaya gidiyorlarmış. Aklına bir muziplik gelen ağa, ırgatına demiş ki: 
- Bak yeğenim, şu yol kenarındaki şu inek tezeğini yersen; bu arabayı da, bu atları da, bu koşumları da sana veririm.

Irgat gıcır gıcır at arabasını, atları, koşumları görünce, düşünmemiş bile, tezeğin hepsini yiyip bitirmiş ve ağanın hem at arabasına, hem atlarına, hem de koşumlarına sahip olmuş. Kasabaya gidip, alışveriş yapmışlar. Köye geri dönerken, ağa, "Ulan muziplik edelim derken, araba da, at da, koşumlar da gitti!.." diye üzülmüş. Kendi kendine "Ne yapsam da verdiklerimi geri alsam?" diye düşünen ağa, ırgatına şöyle demiş: 

- Arabayı, atları, koşumları geri istiyorum; kaça verirsin? 
- Para filan istemem ağam, aldığım fiyata geri veririm. 
- Yani? 
- Yanisi şu; yol kenarda duran şu tezeği gördün mü? Sen de onu ye! Arabayı da, atları da, koşumları da geri al. 

Bakmış ki başka çare yok, ağa da eğilmiş, zorlana zorlana tezeği yemiş. 
Tam köye yaklaştıkları sırada, ırgat kendi kendine gülmeye başladımış. Irgatın gülmesine bir anlam veremeyen ağa sormuş: 

- Ne gülüyorsun, bir şey mi var? 
- Nasıl gülmem ağam? Biz yola çıkarken bu araba da, bu atlar da, bu koşum da senindi, şimdi yine senin. Peki, öyleyse biz o tezekleri niye yedik? 

YAZI TURA 

 Temel, üniversite sınavına girmiş, her soruda, yazı tura atarak cevapları yazıyormuş. İki saat sonra, öğrencilerin çoğu sınav kağıdını verip salonu terk etmiş. Temel hâlâ yazı tura atıyormuş. Öğretmen gelip başına dikilmiş: 

- Temel, her soruya yazı tura atıyorsun, hâlâ bitiremedin mi? 
Yazı tura atmaya devam eden Temel demiş ki: 
- Hocam, bir saat önce bitirdim, ama cevaplarımı kontrol ediyorum!.. 

O SAHİBİNE TESLİM OLDU 

Bu Bir Osmanlı Hikayesi
Sultan İkinci Murâd Hanın otuz bin akçe değerinde bir atı vardı. At, yanına kimseyi yaklaştırmıyordu. 

Birgün Sultan Murâd, Emîr Sultan'ı ziyâret için gittiğinde; 
-Biz sizin için bir at almıştık. Siz nasıl isterseniz öyle yapalım. Atı getirecek birisini verin de atı size gönderelim. dedi. 

Bu arada Emîr Sultan'ın yanında bulunan talebelerinden, Hacı Baba denilen bir zât vardı. Sultânın sözü üzerine; 

-Ah! Hocam bu hizmeti bize verse de, atı alıp gelsem, atın timar ve bakım işlerini yapsam, diye kalbinden geçirdi. 

Emîr Sultan hazretleri ona dönerek; 
-Ey Hacı Babam! Gidin o ata, Senin şimdiki sâhibin, Allahü teâlânın emrine mutî olup, fermânına mahkûm olmuştur. Sen dahî sâhibine tâbi olup, Allahü teâlânın emrine itâat edip, kötü huylardan vazgeçer misin? deyin. Bakalım ne işâret eder? dedi. O da hemen atın yanına gidip, hocası Emîr Sultan'ın dediklerini söyleyince, at üç defâ başını önüne eğip kaldırdı. O, hemen hocasının yanına gidip durumu arz etti. Bunun üzerine Emîr Sultan; 

-Hacı Baba, o kötü huylarını terk etti. Siz ondan kaçmayın, onu tımar edin, dedi. 
Bunun üzerine, Hacı Baba, hiç korkmadan atı alıp, eve getirdi. Emîr Sultan hazretleri o ata binip, Cumâ günleri câmiye giderdi. Hacı Baba da, her gün o ata binerek pazar işlerini görürdü. O atı bir kenara bağlar, çarşıya giderdi. At, yanına yaklaşmak isteyen bâzı kimselere saldırır, onları öldürmek isterdi. Onlar, o attan canlarını zor kurtarırlardı. Daha sonra bu saldırdığı kimselerin bid'at, kötü îtikâd sâhipleri olduğu anlaşıldı. Atın yanından Ehl-i sünnet itikâdında olan biri geçse, ona başını eğip, sâkin sâkin dururdu. Bu hâli o kadar meşhûr olmuştu ki, çarşı halkı o atı görünce, bid'at sâhiplerine yanına yaklaşmamaları için tenbihte bulunurlardı.