Moved Permanently

 Ormanda gezen ateist bir adam, etrafındaki güzelliklere bakıp, "Evrim ne güzellikler yaratıyor!" diye düşünüp mest oluyormuş. Aniden arkasında kocaman bir ayı belirmiş ve onu kovalamaya başlamış. Adam, bütün gücüyle kaçıyormuş ama arkasına her baktığında ayının daha da yaklaştığını görüyormuş. Dakikalarca süren bir kaçıştan sonra adamın ayağı yerdeki dala takılmış ve düşmüş. Ayı, adamın üzerine atlamış, pençesini kaldırmış, tam vurmaya hazırlanırken adam korkuyla bağırmış: 
- Allahım!.. 
Bir anda zaman durmuş, ayı donmuş, ormandaki nehir bile akmaz olmuş. Bir anda orman kararmış ve gökyüzünden bir ışık hüzmesi adamın üzerine parlamış. Çok derinden gelen ilahi bir ses duyulmuş: 
- Yıllarca bana inanmadım, yaratılışı kozmik bir kazaya bağladın, sana bu durumda yardım etmemi mi istiyorsun? Seni sevgili bir kulum mu saymalıyım? 
Adam utanç içerisinde cevap vermiş: 
- Biliyorum, bunca yıldan sonra dindar biri olmayı istemem haksızlık, ama belki ayıyı dindar yapabilirsiniz. 
- Peki. 
Işık kaybolmuş. Nehir tekrar akmaya başlamış. Her şey eski haline dönmüş. Ayı adamı parçaladıktan sonra, iki pençesini de göğre doğru çevirmiş, ve dua etmeye başlamış: 
- Allahım, senin rızkınla orucumu açıyorum, hamdolsun verdiğin nimetlere!.. 

HALI 

Kadının biri pahalı halılar satan bir dükkana girmiş. Güzel bir İran halısına hayran olan kadın, o halıyı daha yakından bakmak için eğilince istemiyerek sesli bir şekilde gaz kaçırmış. Çok utanan kadın "Acaba kimse duydu mu?" diye sağa sola bakınmış, arkasında duran satıcıyı görünce konuyu unutturmak için sormuş:
- Bu İran halısının fiyatı ne kadar?
 Satıcı gayet pişkin bir şekilde cevap vermiş:
- Hanımefendi, halıyı görünce yellendiğinize göre, fiyatını duysanız altınıza edersiniz!..

HADİ KALK!.. 

Temel ile Fadime, birbirlerine küsmüşler. Karı koca ayrı odalarda yatıyorlarmış. Konuşmak zorun­da oldukları şeyleri de yazarak anlatmaya çalışıyorlarmış. Bir akşam Fadime yatağına yatacağı zaman, dolabının yanında bir pusula bulmuş. Pusulayı büyük harflerle yazan Temel, şöyle diyormuş: 
- FADİME, BENİ SABAH SAAT BEŞTE UYANDIR!.. 
Ertesi sabah saat sekizde uyandığı zaman, Temel yanındaki masanın üzerinde şu pusulayı görmüş: 
- TEMEL, HADİ KALK!.. SAAT BEŞE GELİYOR!.. 

HÂLİNE ŞÜKRET 

 Dursun, çok feci bir trafik kazası geçirmiş; koma halinde hastaneye kaldırılmış, kendine geldiğinde, bir kolunun olmadığını fark etmiş; hepten morali bozulmuş ,"Ben tek kolla nasıl yaşarım şimdi!.." diye bağırıp çağırarak, hastaneyi birbirine katmış ve kendini hastanenin penceresinden atıp intihar edeceğini söylemiş. Doktorlar Dursun'un başına toplamışlar, başlamışlar nasihata: 
- Bak evladım, insan tek kolla da yaşayabilir, ölmediğine şükretsene. Sonra beterin beteri var. Geçen yıl Temel de kaza geçirdi, onun iki kolunu birden kesmek zorunda kalmıştık, ama o senin gibi bağırıp, hastaneyi birbirine katmadı, şimdi de gül gibi yaşayıp gidiyor, inanmazsan git de bak!.. 
Dursun hastaneden taburcu olunca, gidip yukarı mahalledeki Temel'i bulmuş, bir de bakmış ki; Temel'in hakikaten iki kolu kesik ama, Temel bahçede kıvır kıvır oynuyormuş. Dursun'un kafası karışmış ve hayretle Temel'e yaklaşmış: 
- Ula Temel, iyi ki seni gördüm, yoksa hayatım gidiyordu. Ula bizim bi kolumuz kesildi diye intihar edecektim. Senin, iki kolun kesik vaziyette, hem de bir dansöz gibi oynamana karşı teselli buldum. Şu dünyanın haline bak, benim tek kolum kesildi diye intihar edecek kadar beyinsizim, sense iki kolun yok; göbek atıyorsun!.. 
Temel sinirlenmiş ve demiş ki: 
- Ula sen manyak mısın? Ne göbek atması? Sırtım fena halde kaşınıyor!.. Patlıyorum!.. 
Zekicefıkralar.com