Onlar, balık avlamak için kullanılmıyor. Onlar, iktidarın ve iktidar partisinin fedaileri. İddiaya göre maaşa bağlanmışlar, her zor zamanda partinin ve iktidarın yanındalar. “Trollenme”yi de öyle şakadan sanmayın ki, canınız yanmasın.
Değerli okurlarım; Bu tabiri biz, bu dönemde duyduk. Bizim bildiğimiz “Trol”, huni biçiminde, geniş ağızlı, suyun dibine atılan ve teknelerle sürüklenerek çekilen bir balık ağıdır.
Trol ayrıca, kuzey Avrupa folkloruna göre mağaralarda yaşayan bir yaratık olarak bilinir. Eski bir söylemdir.
Bizde Trol kullanarak balık avlamak, bazen yasaklanır. Çünkü, trol küçük balıkları olduğu gibi, denizin dibindeki bütün canlı yavrularını da avlar ve yok olmasına sebep olur. O sebeple, bazı zamanlarda trol ile balık avlamak yasaktır.
Trol, son zamanlarda ise, ortalığı bulandıran kişi ya da kişiler olarak biliniyor. O sebeple “Trolleme” tabirini daha çok, kurulan tuzak ve tepki olarak kullanıyorlar. Kullandıkları kaba kuvvet de çabasıdır.
GELELİM ESAS KONUMUZA
Son zamanlarda, Troller iktidarın fedaisi olarak anılmaya başladılar. İktidardan yana oldukları için adlarına “Aktroller” deniyor. İlk Aktrolleri, kefen biçiminde beyaz örtü giyerek, dönemin Başbakanın önünde görüyoruz. “Biz yanındayız” der gibi, “Vur de vuralım, öl de ölelim.” Sloganı ile destek vermek istiyorlar. Devletin sınırsız gücü var iken bir de öğreniyoruz ki, bunların çoğu asker kaçağı ve işsiz imiş. Yine öğreniyoruz ki, bunlara bin ile dört bin lira arasında aylık bağlamışlar. Eeee, trol olmak kolay değil.
Aklıma, Sultan II. Abdülhamit dönemi geldi. 1876 da başlayan 33 yıllık o dönemde, Abdülhamit hep korku içinde yaşadı. Saltanatı, hep korku ve yasaklar içinde geçti. Aleyhindeki her söz ve davranışı “Jurnalcılar” denilen muhbirlere takip ettiriyor, sürekli bu muhbirleri kullanıyordu. Buna rağmen, sonu kötü oldu.
Filvaki, yaşadığımız iktidarın Adalet Bakanı’na da III. Abdülhamit diyorlar, ama bu trollerle ne kadar ilgili bilemiyoruz.
Değerli okurlarım; İşin kötü tarafı, Aktrollerin kimilerinin ateşli silahlarla kesici, delici silahlar taşıdıkları ve ölümcül oldukları da söyleniyor ki, işte bu kötü. Oysa, devletin Polis, Bekçi ve Asker gibi silahlı güçleri var. Bu durumsa, insanı üzüyor. İktidarınsa, saygınlığına uymuyor.
RUHSATSIZ ATEŞLİ SİLAHLAR ÇOK YAYGIN
Edinilen bilgilere göre, Ruhsatsız Av Tüfeği, Pompalı Tüfek ve özellikle ruhsatsız Tabanca sayısının zirvede olduğu söyleniyor.
Hemen bir anım aklıma geldi. 1976 yılında İstanbul Milli Eğitim Müdür Yardımcısı iken, bir tabanca edindim. Onu derhal gerekli belgeleri ikmal ederek Emniyetin ve Mülki Amirin imzaladığı ruhsata bağlattım, ancak bulundurdum taşımadım,
Sonradan öğrendim ki, Emniyet birimi bulunduğu yerden başka bir yere taşınırken dosyası kaybolmuş. Kusur bende olmadığı halde, hesap verip yeni bir dosya ve ruhsat çıkarıncaya kadar adeta canımdan bezdim. Çünkü, o zamanlarda ateşli silah ruhsatı almak hiç de kolay değildi. Şimdi öyle mi? Hayır.
Ruhsatı almak çok kolay olduğu halde, pek de iyi niyetli olmayan vatandaşlar ruhsatsız, hem de birden fazla silah bulunduruyor ve taşıyabiliyorlar. Dikkat ederseniz, cinayetlerin çoğu ruhsatsız silahlarla işleniyor. Ruhsatsız silah kullanmaya verilen ceza, devede kulak.
BUNA BİR ÇARE YOK MU?
Elbette var. Devletin ilk yapacağı iş, bütün bu ruhsatsız silahları toplamak ve bunları Ordu’ya ya Emniyet’e teslim etmek. Bundan böyle de, kanunen silah bulundurma ya da taşımaya yetkili olanlardan başka hiç kimseye ruhsat vermemek.
Ayrıca, ruhsatsız silah bulunduran ve taşıyanlara ağır cezalar vermek. Ruhsatsız silahlarla işlenen suçların cezaların en az iki misli artırmak.
Bugünkü iktidar bunu yapar mı? Derseniz, güldürmeyin beni.
Çerez politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez kullanmaktayız. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız. Çerez Politikası
