MİT eleman alımı için duyuru yapar. Üç kişi başvurur. MİT binasında adayların hepsiyle tek tek görüşmeler yapılmaktadır. İlk adam içeri alınır ve su sorular sorulur. "Karını seviyormusun?" "Evet, efendim" "Ülkeni seviyormusun?" "Evet , efendim" "Pekala , biz karını da getirdik. Şu an yan odada." denir ve masanın üzerine bir tabanca konur. "Şimdi odaya gir ve karını öldür.!" Adam silahı alır yan odaya geçer. 5 dakika hiç ses duyulmaz. Adam tekrar ilk odaya geri döner. Kravatı gevsemiş, ter içinde kalmıştır. "Yapamıyacağım efendim." der ve orayı terk eder. İkinci adam içeri alınır. Aynı sorular sorulur. Aynı yanıtlar. Ve ona da içeri girip karısını öldürmesi söylenir. Adam yapamayacağını söyler ve ayrılır. Son adam Temel girer. Aynı sorular. Aynı cevaplar. Ona da içeri girip karısını öldürmesi söylenir. Temel içeri girer. 5
-10 saniye sonra içerden silah sesleri gelmeye başlar. BAM,BAM,BAM,BAM,BAM,BAM .... Derken kısa bir sessizlik ve ardından gürültülü bir cam kırılması duyulur. Temel içeri girer , biraz terlemiştir. MİT personeli sorar "Ne oldu ?" Temel cevaplar.. "Efendim bana verdiğiniz silah kurusıkı çıktı, o yüzden onu pencereden aşağıya atmak zorunda kaldım"

ŞEYİN Mİ KAŞINDI? 

Adamın biri, pazardan papağan almış, eve geliyormuş. Papağan yeni sahibine sormuş: 
- Patron, senin adın ne? 
Adam adını vermek istememiş: 
- Sana ne ulan benim adımdan? 
Yeni sahibinin kendisine güvenmemesine sinirlenen papağan başlamış küfretmeye: 
- Ulan patron, ben senin... 
Adam hayretler içinde kalmış, başından aşağı adeta kaynar sular dökülmüş, bu küfürbaz papağanı aldığına bin pişman olmuş, götürüp geri vermek istemiş, ama papağanı geri almak istemiyen satıcı, akıl vermiş: 
- Papağanı bir kümese kapat, sen gözükme, yemini, suyunu çocuklar versin, orada bir hafta kalsın; aklı başına gelir, küfretmeyi de unutur. 
Adam denileni yapmış, bir hafta sonra da "Bizim papağan ne yapıyor acaba?" diye merak etmiş, kümesin kapısını açmış, kafasını içeri uzatmış. Papağan adamı görünce içeriden bağırmış: 
- Ne o patron, şeyin mi kaşındı? 

ÖDÜNÇ PARA 

Kayserilinin biri banka önünde kaynamış mısır satmaktaydı. Mısır çok lezzetli olduğundan kısa bir zamanda büyük kar sağladı. Bir gün arkadaşlarından biri geldi ve dert yandı. Çok sıkışık durumda olduğunu söyleyerek ondan ödünç para istedi.
-Üzülerek söylemeliyim, bankayla burada tezgahımı kurduğum zaman bir anlaşma yaptım, ben ödünç para veremem, banka da mısır satamaz.

BEN NASIL BİRİ İKİ EYLEDİMSE 

Bu Bir Osmanlı Hikayesi
Sultan Abdüllmecid zamanında 1853-1856 Kırım harbi sırasında Serdar-ı Ekrem Ömer Paşa kumandasındaki Osmanlı ordusu Tuna boylarına sevk edilmişti. Bu orduda buluna Koca Halil ismindeki bir topçu neferi, Rus tabyalarını döğmüş ve onları geri çekilmeye mecbur etmişti. Fakat düşman ateşi esnasında bir şarapnel parçası karnına isabet etti ve bağırsakları dışarı fırladı. Bir eliyle bağırsaklarını karnına tepmeye çalışırken bir eliyle de koynunda asılı bir tüfek mermisini çıkararak siper arkadaşı ve hemşehrisi Mehmed’e vererek:

-Hemşerim, gördüğün bu kurşun, geçen Moskof harbinde babamı şehid etmiş. Ben o zamanları çocuktum. Babam bu kurşunu bana yadigar olarak göndermiş. Şimdi sen bu kurşunu ve benim kanımla boyanan şu gülle parçasını al ve sağ salim köye dönebilirsen, bunları oğluma ver ve de ki; 
-Baban dedi ki, Allah yolunda, vatan uğrunda ben basıl biri iki ettiysem, o da ikiyi üç etsin.
-Artık gücü tükenen Koca Halil yere yıkıldı ve Kelime-i Şehadeti söyleyerek şehid oldu.