Medya’da Yalakalık!

     Ondan önce, “Yandaşlık” vardı, yine var. “Yalakalık” ise, dilimize sonradan girdi. Özellikle Basın-Yayın organlarının, salt çıkar için güçlülere ve daha çok iktidara yaranmak isteyip yaltaklanması, bu tabiri de dilimize kazandırdı. Ancak, Türk dili bu sözcükle, iyi bir kazanım elde edemedi.

    Değerli okurlarım;  Türkiye, bu iktidarın gelmesiyle  medyasını kaybetti. Yani, doğru ve yansız haber alma imkanı yok oldu. Özgürce, düşüncelerini söyleme hakkını ve imkanını kaybetti.

     Çünkü, medya denilen Basın-Yayın organlarının çok büyük çoğunluğu iktidarın emrine girince, Türk halkı bütün bu saydıklarımı kaybetmiş oldu.

    Bugün Türkiye’de halk, olup bitenler hakkında doğru bilgilendirilmiyor. Doğru haber veren Basın-Yayın organları horlanıyor. Yerine göre, iktidarın gücü ile haksız yere cezalandırılıyor.

    Buna sebep ise, TV ve Gazeteleri içine alan Medyanın ta kendisidir. Yani, Medyanın sahipleri, başka bir söylemle patronlarıdır. Hemen belirtelim, bu organlarda görev alan kalem ve fikir sahipleri de bu hatanın, bu kusurun içindedirler.

     Bütün bunlar, daha çok maddi çıkar uğruna yapıldığı gibi, devlet katında bir koltuk kapmak, kolay para kazanmak ve rahat yaşama dürtüsünden ileri geliyor. Ahlak zedelense de, topluma kötü örnek olunsa da, açık sözle diyebilirim ki bütün bunlar, atılan bir kemiği yalamak için  yapılıyor. Yazık olsun o kurumlara, o kurumların sahiplerine, o kurumlarda görev alanlara ve böylece kişiliğini satanlara.

                            MEDYA ÜZERİNDE ARAŞTIRMA YAPTIM

   Yalakalıktan önce var olan “Yandaşlık”, 1950’li yıllarda, yani Demokrat Parti döneminde başlamıştı. CHP’nin Ulus Gazetesi’ne karşılık, DP’nin de Yeni Sabah Gazetesi vardı ve daha sonra ötekileri de ortaya çıktı.

    Necip Fazıl, Peyami Safa gibileri satılık kalem durumuna girip, iktidarın yanlışlarını doğru gösterince, işte atılan o kemiği yalamayı hak ettiler.

     1960’lı yıllara gelindiğinde Mustafa Özkan’ın Son Havadisi ile Kemal Ilıcak’ın Tercüman Gazetesi, yeni yandaş ve yalakalardan oldular.

   Oysa, 1948 yılında  Sedat Simavi’nin  kurduğu Hürriyet Gazetesi ile, Ercüment Karacan’ın kurduğu Milliyet Gazetesi, Türk basınında örnek birer gazete olmuşlardı. Ta ki, son dönemde el değiştirip kişiliklerini satıncaya kadar. Şimdi ikisi de satıldı ve çanlarına ot tıkandı. Gazete değil, paçavra haline geldiler.

                                               YA TELEVİZYONLAR

    Merhum Turgut Özal’ın, salt oğlu için kurulmasına izin verdiği özel TV’ler Star TV ile start alınca, geçen zamanda onların da sayısı artıp, suyu çıktı. TRT dahil, her biri birer yandaş ve yalaka oluverdiler.

   Bugün, taraflı davranan gazete ve Televizyonlar, iktidardan nemalanırken, aksine davranan kişilik sahibi yayın organları büyük tehdit ve sıkıntı içindeler.

   Burada, yani yapılan haksızlıklarda halkımızın da büyük vebali var. Çünkü halk, medya organlarının büyük çoğunluğunun iktidarın yandaşı ve yalakası olduğunu bildiği halde, onların haberlerine inanıyor, reklam ve ilanlarıyla onları besliyor ve yapılan bütün haksızlıklara böylece çanak tutuyor.

                                            KİM, KİMDEN YANA?

    Yazımı bağlamadan önce, yaptığım araştırmaya göre bu yandaş ve yalaka yayın organlarını şöyle tespit ettim.

        İktidardan yana olan Gazeteler; Sabah, Hürriyet, Posta, Türkiye, Milliyet, Takvim, Yeni Şafak, Güneş, Akşam, Star ve Yeni Akit. Bunlar fazla satılmadığı için az basılıyor. Çoğu, bayilerden iade oluyor.

     İktidar yanlısı öteki küçük gazetelerse  şunlar; Yeni Birlik, Karar, Gazete Harbi, Milat, Diriliş Postası, Yeni Asır, Doğan Haber, İstiklal ve Yeni Söz.

     Vahdet, Yeni Yüzyıl, Gün Boyu, Dokuz Sütün, Ortadoğu, Yeni Gün gazeteleri ile çok az basılıp, yerine göre ikili oynayan gazetelere gelince,  bunların içinde, sonradan dönme Aydınlık da var. Doğu Perinçek neden böyle oldu? bilinmiyor.

     KHK ile kapanan yandaş ve yalaka gazetelere gelince, Zaman, Bugün, Taraf, Millet, Meydan, Özgür Düşünce ve Yarına Bakış adlı gazeteleri sayabiliriz.

    Haksızlık etmeden, iktidara muhalif olan gazeteleri de sayalım. Fazla değiller. Onlarda Sözcü, Korkusuz, Yeni Çağ, Cumhuriyet, Milli Gazete, Yeni Asya ve Bir Gün diyebiliriz. Az basılıp satılanlar da Yeni Mesaj, Evrensel, Yurt, Yeni Yaşam ve Özgür Gündem diyebiliriz.

                                           TELEVİZYONLARA GELİNCE…

      İktidarın yandaş ve yalakası olanlar, Atv, A Haber, TGRT, 360, Beyaz TV, Kanal 7, Kanal 24, Ülke TV, Net TV, Hilal TV, Semerkant TV, FM TV, Yeni Akit TV, TRT, CNN Türk ve Kanal D.

    Haber Türk, Bengü Türk, Show TV, Star TV, Blumberg TV, e-2 TV, Kral TV, NTV, ve Tek Rumeli TV, esen rüzgara göre yayın yapıp, ikili oynayan TV’ler. Ancak, iktidar yanlısı oldukları da gözden kaçmıyor.

    Pek seyredilen FOX TV ile Flaş ve Kanal B TV’lerin de kimi zamanlarda ikili oynadıkları görülüyor. Özellikle FOX TV, muhalif olarak biliniyor.

   Esas muhalif TV’le gelince; Halk TV, Mesaj TV, Meltem TV, İMC TV, Hayat TV, TV 10, Yol TV, KRT TV, Tele 1 ve TV 5 söylenebilir.

     Lalegül TV ya da Gonca TV gibi başka TV’ler yok mu? Çook! Onlar, tamamen mal pazarlamak yani ticaret yapmak ve halkın dini ve öteki duygularını sömürmek için kurulmuşlar.

     İlaç deyip,  sağlığa aykırı ürün satmak onlarda, cinsellik içeren ve ahlakı yerlere seren ürün satmak onlarda, çırıl-çıplak görüntüler onlarda, halkı kandıran yalanlar/hileler onlarda, yardım adı altında para toplamak onlarda, bozuk ürünleri pazarlayıp halkı kandırmak ya da dolandırmak onlarda. Takmayıp, RTÜK ile alay etmek onlarda. Daha söyleyeceklerim var, ama utanıyorum.

    Değerli okurlarım; Bütün bu yazdıklarımdan ibret alınsa, Türkiye’de böyle çarpıklıklar, böyle ahlaksızlıklar ve yetişen nesle böyle çirkin ve kötü örnekler ortaya çıkmaz.

       Cumhurbaşkanı, “Dindar bir gençlik istiyorum.” diyor. Ben de soruyorum, Bu Televizyonlarla mı?