Moved Permanently

Kurt su içmek için dereye inmiş. Tam suyunu içececekken, başını çevirmiş bir kuzu görmüş. Körpecik kuzu, gencecik, tüyü yeni bitmişlerden. O da kurdu görmüş, bacakları tir tir titremeye başlamış. 

Kurt kaşlarını dik dik çatmış, tepeden tırnağa süzmüş minik kuzucuğu: 

“Bana baksana sen,” demiş. “Ne yapıyorsun orada, söyle bakayım?”

“Hiç,” demiş kuzucuk, “su içiyordum.”
 “Niçin doğru dürüst suyunu içmiyorsun, peki?”
 “Anlamadım,” demiş kuzucuk.
“Anlamamışmış! Ben şimdi sana anlatırım. Benim içeceğim suyu ne halt etmeye bulandırıyorsun; sende hiç utanma arlanma yok mu?”

“Senin suyunu bulandırmak mı? Ama bu olanaksız. Sen yukardasın, ben aşağıda. Irmak da yukardan aşağıya akıyor. Aşağıdan yukarıya değil ki…”

“Demek, öyle…” demiş kurt. “Demek… Ha ha, şimdi tanıdım seni, şimdi. Sen değil miydin, geçen yıl anama bacıma söven, ha, sen değil miydin?”

Kuzucuk şaşırmış:

“Kesinlikle hayır” demiş. “Ben daha bu yı| doğdum, geçen yıl hayatta bile değildim.”

“Öyle mi? O zaman, sen değilsen mutlaka senin kardeşindi.”

“O da olanaksız” demiş kuzucuk. “Benim hiçbir zaman kardeşim olmadı. Ben bir ananın bir babanın tek kuzusuyum.”

“Vay beni yalancı yerine koyuyorsun ha, öyle mı? Saklama, saklama, biliyorum. Çobanlar söylediler, anama bacıma söven sizin aileden biriymiş Artık sız çok oldunuz, yüz verdik diye tepemize çıktınız. Ben şimdi seni bir yiyeyim de bütün kuzuların koyunların aklı başına gelsin!”

Böyle demiş, kuzuyu oracıkta haklamış.

Değerli okuyucularım, bu masaldaki öğüt: Bir insan güçlüyse, yapacağını yapar, güçsüzün hakkından gelir. Haksız bile olsa, zeytinyağı gibi üste çıkar. Doğanın kanunu malesef bu böyledir. İnsana dayalı sistemler daima suistimal edilir ayrıca gerçek hayatta filmlerdeki gibi hep iyiler kazanmaz. Güçlüler kazanır. Hem güçlü hem de suçlu isen, günümüz koşullarında hep kazançlık çıkar. Çünkü sistemin oluşturduğu bir takım çıkar ve menfaatler bunu işaret ediyor. Kimi güçlü insanlar kendilerine rakip olarak zayıfları seçmezler. Bu tip insanlar zayıf olduklarını bilen ama bunu belli etmekten korkan insanlarda vardır. Bu nedenle egosunu tatmin etmeye çalışırlar. Zayıfı rakip gören zavallı yaratıklarda var. 

ANCAK ONDAN ANLAR  
 
 II. Abdülhamit zamanında Enderun'da Tıfli lakabı ile meşhur bir zat vardı. Bir gece körkütük sarhoş olmuş ve Karacaahmet mezarlığına giderek, ölen arkadaşının başında nara atmış ve kahkalarla gülmeye başlamıştı. Ancak bölgenin güvenliğinden sorumlu subaşı kendisini yakalayıp karakola götürür.
Komiser Tıfli'yi şöyle bir süzdükten sonra sordu: 
-Gece yarısı mezarlıkta ne işin vardı? 
-Arkadaşıma üç ihlas, bir fatiha okuyordum, komiserim, dedi. 
Bu duruma öfkelenen komiser: 
-Ulan, nara atarak ve kahkahayla fatiha okunduğu nerde görülmüştür? deyince Tıfli şu cevabı verdi:
-Komiserim sen bilmezsin, orada yatan ancak bundan anlar. 

KAYSERİLİ MÜŞTERİ 

Yokuşta taksinin frenleri patlamış, müthiş bir hızla aşağı iniyormuş. Kayserili müşteri bağırmış: 
- Durdur şu arabayı!.. 
Söför panik icinde haykırmış: 
- Durduramıyorum!.. Frenler patladı!.. 
- O zaman taksimetreyi durdur hic degilse!..