Moved Permanently

Japonya’da bir çocuk on yaşlarındayken bir trafik kazası geçirmiş ve sol kolunu kaybetmiş.
Oysa çocuğun büyük bir ideali varmış. Büyüyünce iyi bir judo ustası olmak istiyormuş.Sol kolunu kaybetmekle birlikte, bu hayali de yıkılan çocuğunun büyük bir depresyona girdiğini gören babası, 

Japonya’nın ünlü bir judo ustasına gidip yapılacak bir şeyin olup olmadığını sormuş.

Hoca: “Getir çocuğu bir bakalım.” demiş.
Ertesi gün baba ve oğlu hocanın yanına gitmişler.
Hoca çocuğu süzmüş ve: “Tamam.” demiş. “Yarın eşyalarını getir, Çalışmalara başlıyoruz.” 

Ertesi gün çocuk geldiğinde hocası ona bir hareket göstermiş ve “Bu hareketi çalış.” demiş. Çocuk bir hafta aynı hareketi çalışmış.

Sonra hocasının yanına gitmiş. “Bu hareketi öğrendim başka hareket göstermeyecek misiniz?” diye sormuş.

Hocanın cevabı: “Çalışmaya devam et olmuş.”İki ay, üç ay, altı ay derken çocuk okuldaki bir yılını doldurmuş.

Çocuk bu bir yıl boyunca hep o aynı hareketi tekrarlamış.
Hocanın yanına tekrar gitmiş: 
“Hocam bir yıldır aynı hareketi yapıyorum bana başka hareket göstermeyecek misiniz?” 
“Sen aynı hareketi çalış oğlum. Zamanı gelince yeni harekete geçeriz.”
İki yıl, üç yıl, beş yıl derken çocuk judodaki onuncu yılını doldurmuş.
Bir gün hocası yanına gelip: “Hazır ol!” demiş.
“Seni büyük turnuvaya yazdırdım. Yarın maça çıkacaksın!” 
Delikanlı şok olmuş. Hem sol kolu yok hem de judo da bildiği bir hareket var.
Ünlü judocuların katıldığı turnuvada hiçbir şansının olmayacağını düşünmüş.
Ama hocasına saygısından ses çıkarmamış.

Turnuvanın ilk günü delikanlı ilk müsabakasına çıkmış. Rakibine bildiği tek hareketi yapmış ve kazanmış. 

Derken ikinci, üçüncü maç, çeyrek final, yarı final ve final. Finalde delikanlının karşısına ülkenin son on yılın yenilmeyen şampiyonu çıkmış. 

“Tam bir üstat, delikanlı dayanamayıp hocasının yanına koşmuş.

“Hocam hasbelkader buraya kadar geldik ama rakibime bir bakın hele. Bende ise bir kol eksik ve bildiğim tek bir hareket var. Bu kadar bana yeter. Bari çıkıp da rezil olmayayım izin verin turnuvadan çekileyim.” Olmaz demiş hocası.

“Kendine güven, çık dövüş.” Çaresiz çıkmış müsabakaya. Maç başlamış. Delikanlı yine bildiği o tek 

hareketi yapmış ve rakibini yenip şampiyon olmuş. Kupayı aldıktan sonra hocasının yanına koşmuş:

“Hocam nasıl oldu bu iş? Benim bir kolum yok ve bildiğim tek bir hareket var. Nasıl oldu da ben kazandım?”

“Bak oğlum on yıldır o hareketi çalışıyordun. O kadar çok çalıştın ki, artık yeryüzünde o hareketi senden daha iyi yapan hiç kimse yok. O hareketin tek bir karşı hareketi vardır. Onun için de rakibinin senin sol kolundan tutması gerekir!”

OKUYUP YAZMA BİLMEDİĞİN HALDE 
 
Bu Bir Osmanlı Hikayesi
Valilikten ayrıldıktan sonra tekaüt aylığına kudretli kaleminin hasılatını da eklediği halde maişet sıkıntısından kurtulamayan Süleyman Nazif, bir gün Galata Köprüsü'ndeki bir dilenciye:

 Okuyup yazma bilir misin? diye sordu.
Dilenci bilmediğini söyleyince Nazif hiddetlenmiş görünerek:
Be adam, dedi, okuyup yazma bilmediğin halde dilenmeye utanmıyor musun?