Moved Permanently

Avcının biri, ormanda avlanırken yorgun düşmüş ve bir ağacın altında uykuya dalmış, uyandığında çevresinde dans eden yamyamları görmüş. Avcı, tüfeğini aramış; yok, bıçağını aramış; yok, korku içinde söylenmeye başlamış: 
- Şimdi ayvayı yedik!.. 
O anda yukarıdan bir ses duymuş: 
- Korkma, sana hiç birşey olmayacak. Hemen yanındaki mızrağı al ve tam karşındaki tüylü olan şeflerinin kalbine fırlat!.. 
Avcı, can havliyle hemen mızrağı kapmış ve şeflerinin tam kalbine fırlatmış. Şef ölmüş ve ortalık bir anda sessızliğe boğulmuş. Tam o sırada, yukarıdan bir ses daha duymuş: 
- Evet, şimdi ayvayı yedin!. 

EŞEĞİ BOYAYIP SATMAK 

Adamın biri Kayseri meydanında ayakkabı boyatıyormuş. Ayakkabısını boyayan çocukla dalga geçmek istemiş.
-Kayserililer eşeği boyayıp satarlarmış öyle mi?
 Çocukta öyle demiş yarı hiddetli bir şekilde. Adam daha dalgalı bir şekilde nasıl yapıyorsunuz deyince boyacı çocuk elindeki fırçayı daha hızlı ayakkabıya sürterek:
-İşte böyle efendim, demiş.

ARTIK GÖÇ VAKTİ GELDİ   
 
Bu Bir Osmanlı Hikayesi
Emîr Sultan çok gayret göstermesine rağmen, Tîmûr-Yıldırım çarpışmasının önüne geçemedi. İki Müslüman-Türk ordusunun birbirleri ile savaşmasını istemeyen Emîr Sultan, sonucun ne olacağını da çok iyi biliyordu. Ankara Savaşının başlamasına çok az bir zaman varken, hanımı Hundî Hâtun; 
-Niçin babamı yalnız bırakıyorsunuz yâ Emîr?" diye sordu. 
Emîr Sultan; 
-Telâşın boşunadır yâ Hundî! Bu savaş bizim aleyhimizedir. Bunu muhteşem pederinize daha önce arzettim, deyince, hanımı; 
-Ne olursa olsun. Şu anda babamın yanında olmanızı arzu ediyorum, dedi. 
Hanımının isteği üzerine Allahü teâlânın izniyle bir anda cepheye vardı. Orada Sultan Bâyezîd Han ile görüşmesine rağmen, kararından dönmeye niyetli olmayan Pâdişâhı, savaştan vazgeçiremedi. Emîr Sultan'ın îkâz ettiği şekilde, savaş Yıldırım Bâyezîd'in aleyhine sonuçlandı. Ankara Savaşından sonra Tîmûr Hanın ordusu Bursa önlerine gelip konakladı. Ordu uzun süre burada kaldığı için, Bursa'da yiyecek tükendi ve halk sıkıntı içine düştü. Bunun üzerine halk Emîr Sultan'a gidip yardım istedi. Emîr Sultan onlardan birisine; 
-Tîmûr'un ordusuna git, orada kumral sakallı, kırmızı yüzlü, kimsenin yüzüne bakmayan, bizi yürekten sevenlerden bir eskici var. Ona selâm söyle ve bir aydan beri müslümanlar yiyeceksiz kaldı. Göçmezler mi acabâ? de! buyurdu. 
Bu emri alan kişi, Tîmûr'un ordusun daki eskiciyi buldu ve Emîr Sultan'ın sözlerini nakletti. 
Eskici Baba; 
-Evet, buraya geleli epey oldu. Artık göç vakti geldi, diyerek elindeki iğne ipliği bir kutuya yerleştirdi. O anda orduda toplanma hazırlıkları başladı. Kısa süre sonra Tîmûr ordusu şehri terk etti.