Bizim ülkemizin en önemli sorunu, kendini "adam" zannnedenlerin "eşeklerin" sırtından bir türlü inmemesi bilmeyenler.
Eşek, sırtındaki "sözde adamı" sırtından atmak istiyor.
Ama "sözde adam" "eşeğin" sırtına yapışmış, bir türlü inmiyor.
"Sözde adam", "eşeğin" sırtındaki yerinin kendisine ait doğal bir yer olduğunu zannediyor.
Kendisine ait olduğunu zannettiği yere başkalarının gelmesine şiddetle karşı.
Kendisine ait zannettiği bu kalelerin elden gitmesini istemiyor.
"Şu eşeğin sırtından ineyim de hayvan biraz rahatlasın" demiyor.
Ama artık "eşeğin" dayanacak gücü kalmadı.
"Eşek" "sözde adamı" sırtından atacak gibi görünüyor.
O zaman önemli bir sorunumuz daha başlayacak;
"Eşekten" düşen "sözde adamın" bir yerleri acıyacak.
Bu sorunu "acıtmadan" çözmek mümkün mü diye derin derin düşünüyorum.
"Eşeklik" bize müstehak, sırtımızdan attğımız "sözde adamın" kıçının acımasını da kendimize dert ediniyoruz.
Kaynak: Av.Abbas Bilgili

FAL BAKAN MAKİNE 

Kayserili ve Temel zengin olmak için Amerika’ya gitmişler. 5 yıl sonra bulundukları yerde buluşmaları için kararlaştırmışlar. 5 yıl geçmiş ve Temel buluşacakları yere gelmiş, az sonra Kayserili de Limuzin ve de smokinle gelmiş. Temel şaşırmış hemen sormuş; Sen nasıl zengin oldun demiş. Kayserili bir tane makine ürettim, 5 dolar veriyorsun, elini koyuyorsun falına bakıyor, demiş. Temel de, o zaman seninle 1 yıl sonra tekrar buluşalım, demiş. 1 yıl geçmiş yine Kayserili aynı şekilde Limuzin ve smokinle gelmiş. Temel ise buluşmaya helikopterle gelmiş. Kayserili şaşırmış; peki sen nasıl zengin oldun bu kadar kısa sürede, demiş. Temel de demiş ki; Ben senin makineyi biraz değiştirdim. Elini koyuyorsun,5 dolar veriyorsun falına bakıyor. Elini geri alabilmek için ise 10 dolar veriyorsun, demiş..

AKİBET GÖRÜRSÜN HELE FERHAT  

Bu Bir Osmanlı Hikayesi
Evliyaullah'a pek yüksek bir hürmet ve bağlılık gösteren Yavuz Sultan Selim Han'ın kendisi de hiç şüphesiz babası gibi Allah'ın has kulu idi. o'nun, Allah'a kurbiyetinden dolayı keramet nev'inden pek çok davranışlar ortaya koyduğu tarihi gerçekler arasındadır. Şöyle ki: 

 Yavuz, bir gün divandan içeri hiddetli bir şekilde girmişti. Elbisesini dahi değiştirtirmeden bir müddet odada dolandı ve kendisini kızdıran şeyi mırıldanıp durdu. Meğer Ferhat Paşa'nın İskender Çelebi'yi olur olmaz koruyup kayırmasından gazaplanmıştı. Çünkü aralarındaki dostluktan başka şeyler de sezinlemişti. Sonunda yüksek sesle şu sözleri sarfetti: 

- Akibet görürsün hele Ferhat! Sen şimdi İskender'i koruyup duruyorsun, ama bu korumaktan ne fayda çıkacağını inşeallah birbirinize karşı asıldığınız zaman görürsünüz!..

Gerçekten de aradan seneler geçti ve Kanuni Sultan Süleyman devrinde bu iki şahıs, Selim Han'ın geleceği görmüşçesine dediği gibi işledikleri cürümlerden dolayı karşı karşıya asıldılar.