Ahmet sarayın hizmetkarlarından biri. Yıllardır Kraliçeyi görür ve onun göğüslerine hayran olurmuş. Artık bir saplantı halini almış sultanın göğüslerine dokunmak, öpmek. Tüm cesaretini toplayıp harem ağasına açılmış.

“Bana sultanın memelerini koklat. Ömür boyu biriktirdiğim bin altın senin” demiş.
Harem ağasının aklı yatmış bu karlı işe. Kenar mahallelerde tanıdığı bir simyacı, büyücü karışımı bir kadın varmış. Ona gidip bir losyon hazırlatmış ve bu losyonu, sultanın o gün banyodan sonra giyeceği korseye iyice sürmüş. Sultan çıplak tenine korseyi takınca, losyon etkisini hemen göstermiş. Memeleri yangın yeri gibi yanmaya başlamış.
 
Saray doktorları merhemlerle, ilaçlarla çare bulamamışlar. Sultan acıdan, kaşıntıdan, yanmadan ölecek. Harem ağası ortaya çıkmış ve padişaha;

“Saray hizmetkarlarından Ahmet, derdinize derman olabilir. Onun salyası, her şeye iyi geliyor. Tek çare, Ahmed’in dili. Sultanımızı ancak o kurtarır, eğer izin verirseniz” demiş. 

Padişah çaresiz çağırmış Ahmet’i hareme. Ahmet bir saate yakın sultanla yalnız kalıp muradına ermiş. Ne var ki söz verdiği halde 1000 altını harem ağasına vermeye yanaşmamış.

“Bu olayı açıklarsan ikimizin de kellesi gider bunu göze alamazsın, Hadi bakalım, çek arabanı” demiş harem ağasına.

Çok kızmış harem ağası. Öyle kızmış ki… 
Ertesi gün aynı yakıcı losyonu padişahın, banyodan sonra giyeceği donuna iki kat sürmüş. 

MUHABBET KUŞU 

Rahibin birinin kilise avlusundaki kafesinde duran çok sevdiği muhabbet kuşu kaybolur. 
Kuşu bulmak için ne yapacağını düşünür ve ayinden sonra cemaatine sorar:
“Kimin kuşu var?”
Cemaatteki tüm erkekler ayağa kalkar.
Rahip; “Hayır onu demek istemedim, kuş gören oldu mu?”
Bu sefer tüm kadınlar utana sıkıla ayağa kalkarlar.
 
Rahip iyice çileden çıkar ve bu defa soracağı şeyi de şaşırarak; “Hayır efendim, yani ben başkalarının kuşunu kim gördü demek istiyorum” diye sorar cemaate.

Kadınların yarısı ayağa kalkar. 
Rahip dayanamayarak;
“Allah, allah! Ne laftan anlamaz insanlarsınız. Benim kuşu gören var mı diyorum size?
Bu defa tüm rahibeler ayağa kalkar. 

URANYUM 
 
Günün birinde Temel ve Dursun köylerinde iş olmadığı için İstanbul”a çalışmaya gitmişler. Altı ay boyunca beraber iş aramışlar ama bulamamışlar. Bakmışlar ki böyle beraber olmuyor, yalnız devam etme kararı almışlar.

Altı ay sonra Temel ve Dursun buluşmuşlar. Temel bakmış ki Dursun geçen süre içinde zengin olmuş. Altında lüks bir araba, yatlar katlar… 

Temel Dursun’a sormuş.
“Ula Dursun nasıl oldu bu iş?”
“Seninle ayrıldıktan sonra bir altın fabrikasında işe girdim. Her gün işten çıkmadan önce biraz biraz altın yutup evde onu s.çıyordum. Böyle böyle altınları biriktirip zengin oldum.”

Tekrar ayrılmışlar, üzerinden bir ay geçmiş ki Temel Dursun’u buluşmaya davet etmiş. 
Dursun yine lüks arabasıyla gelmiş, bakmış ki o da ne, temel polis arabası, tank, helikopterler eşliğinde geliyor. 

Dursun şaşkın şaşkın bakakalmış ve Temel’e sormuş; 
“Bu da ne?” 
“Seninle ayrıldıktan hemen sonra uranyum fabrikasında işe girdim, her gün iş çıkışı biraz biraz uranyum yuttum. Bugün bir osurdum fabrika patladı, şimdi beni şehir dışına s.çmaya götürüyorlar.”