301 Moved Permanently

Moved Permanently

The document has moved here.

Ekrem İmamoğlu Saray'da Halkla Buluştu

Yusuf Hayri Saray İlçe Milli Eğitim Müdürü Olarak Göreve Başladı

Satranç Turnuvasında İl 3’üncüsü Kapaklı’dan Çıktı

Silah Arkadaşları Son Yolculuğuna Uğurladı

Yazı Detayı

11 Nisan 2018 - Çarşamba 20:55

Bu yazı 4375 kez okundu

Bir Çanakkale Sargı Yeri Hikayesi

Tekin Sönmez

Kocadere köyünde büyük bir sargı yeri kuruluyor. Kimi Urfalı, kimi Bosnalı, kimi Adıyamanlı, kimi Gürünlü, kimi Halepli çok sayıda yaralı getiriliyor…

Bunlardan biri Lapseki’in Beybaş Köyü’dendir ve yarası oldukça ağırdır. Zor nefes alıp vermektedir. Alçalıp yükselen göğsünü biraz daha tutabilmek için komutanının elbisesine yapışır. Nefes alıp vermesi oldukça zorlaşır ama tane tane kelimeler dökülür dudaklarından.

- Ölme ihtimalim çok fazla… Ben bir pusula yazdım…Arkadaşıma ulaştırın…

Tekrar derin nefes alıp, defalarca yutkunur:

- Ben… Ben köylüm Lapsekili İbrahim onbaşından 1 Mecit borç aldıydım… Kendisini göremedim. Belki ölürüm. Ölürsem söyleyin hakkını helal etsin.

- Sen merak etme evladım, der komutanı, kanıyla kırmızıya boyanmış alnını eliyle okşar. Ve az sonra komutanının kollarında şehit olur ve son sözüde:

- Söyleyin hakkını helal etsin, olur…

Aradan fazla zaman geçmez. Oraya sürekli yaralılar getirilir. Bunlardan çoğu daha sargı yerine ulaştırılmadan şehit düşer. Şehitlerin üzerinden çıkan eşyalar, künyeler komutana ulaştırılır.

İşte yine bir künye ve yine bir pusula. Komutan göz yaşlarını silmeye daha fırsat bulamamıştır. Pusulayı açar, hıçkırarak okur ve olduğu yere yığılır kalır. Ellerini yüzüne kapatır, ne titremesine nede göz yaşlarına engel olamaz:
- Ben Beybaş Köyü’nden arkadaşım Halil’e 1 Mecit borç verdiydim. Kendisi beni göremedi. Biraz sonra taarruza kalkacağız. Belki ben dönemem. Arkadaşıma söyleyin ben hakkımı helal ettim.

DEVE İLE FARE HİKAYESİ

Bir tarla faresi gezinirken başı boş bir deve görmüş. Yuları yerde sürünerek otluyormuş. Fare, "Oh sahipsiz bir deve buldum!.." diyerek sevinmiş, ipini almış ve hayvanı götürmüş. Deve uysal bir hayvan, bizimkinin peşinden yürümüş. Nihayet gide gide farenin yuvasına gelmişler. Deve artık dayanamamış, "A bücür!.." demiş "Haydi beni sahipsiz buldun, ipimi eline aldın, buraya kadar getirdin, peki beni bu deliğe nasıl sokacaksın "
Bazı fareler meydanı başı boş sahipsiz bir deve sanarak ele geçirmeye çalışıyor. Ele geçirmiş olsalar bile küçücük, daracık deliklerine sokmaya güçleri yetmeyecektir.

NE DEĞİŞİR Kİ?

Nasreddin Hoca eve geldiğinde bakmış ki kansının surat beş karış. Kadıncağızın yüzünden düşen bin parça.
– Hayırdır hatun, bir şey mi oldu? deyince karısı:
– Hani, demiş, şu filancanın yeğeni vardı ya, gebeydi, doğururken ölmüş de cenaze evine gitmiştim, oradan geldim.
Hoca kansını inceden inceye süzdükten sonra:
– Hatun, demiş, ben senin düğün evinden gelişini de bilirim!