-Buna kaderde diyebiliriz: Aynı köyün çocukları, birlikte büyüdüler, birlikte aynı okula gittiler. Yıllar çok çabuk geçiyordu. Liseyi de ilçede birlikte okudular aynı sınıfta idiler, sanki ayrılmaz bir ikili olmuşlardı. Çocukluk arkadaşı, okul arkadaşı derken, birbirlerini seven iki insan olmuşlardı. Bundan sonra birbirlerine sevgi dolu sözcükler söyleyip aşk dolu gözlerle bakıyorlardı. Derken Üniversite okumak için bir süreliğine ayrı kalmak zorunda kaldılar. Uğur öğretmenlik, Fatma ise hemşirelik okuyordu. Ayrı şehirlerde olmaları onları fazlası ile üzüyordu. Sadece kısa süreli izinli olarak geldiklerinde köyde buluşuyor ve en uzun görüşmeleri ise üniversitenin tatil dönemlerinde idi. 

-İyi bir gelecek elde etmek için, meslek sahibi olmak zorunda olduklarını ikisi de biliyordu. Ayrı şehirlerde oldukları için üniversiteli yıllar Uğur ve Fatma için aynı zamanda bir staj oldu, çünkü birbirlerinden bu kadar uzun süreli ayrı kalmamışlardı.  
Nihayet ikisi de iyi derecelerle Üniversiteden mezun oldular. Artık mesleklerini yapabilmenin telaşına düştüler. Bir an önce görev almayı dört gözle bekliyorlardı.
Eskiden olduğu gibi yine köylerinde, aileleriyle birlikte beklemekten başka çareleri yoktu. Bu gün yarın derken günler hızla geçiyordu. Her gün aynı yerde buluşup bir an önce atanmayı düşünmekten başka hiç bir şey düşünemez olmuşlardı.

-Özlemle beklenen o gün gelmişti. Posta görevlisinin Fatma'ya getirdiği evrakta bir hastanede görevlendirildiği ve en kısa sürede hazırlıklarını tamamlayıp atamasının yapıldığı hastaneye gitmesi isteniyordu. Fatma sevinçle Uğur'un yanına koştu ,müjdeli haberi verdi. Sevinçten birbirlerini kucakladılar, sevinçleri gözyaşlarına karıştı. Fatma; üzülme dedi Uğur'a en kısa sürede seninde ataman yapılacak dese de, Uğur'un derdi bu değildi. Uğur'un derdi, Fatma'dan ayrı kalacak olmasıydı. Sabah erkenden Uğur ile Fatma ilçeye gidip gerekli olan evrakları tamamladılar. Fatma bir gün sonra bütün 
hazırlıklarını tamamladı ve sabah köylülerinde meydanda toplandığı bir uğurlama töreni ile yola çıktı. Yanında kendi ailesi ve Uğur'un ailesiyle birlikte ilçeye geldiler. 

Bundan sonraki yolculuk otobüs ile yapılacaktı, bilet alındı hareket saati beklenirken çaylar yudumlandı, sevinç ve hüzün bir arada yaşanırken, ayrılık sözleri derken hareket saati gelmişti. Veda vakti, herkes sustu. Fatma herkesle tek tek vedalaştı, Uğur'u sona bırakmıştı, öyle sarıldılar ki birbirlerine otobüsün kornası ancak onları ayırabildi. Gidenlerin ardından sallanan eller bu kez Fatma için sallanıyordu.

-Fatma'nın bindiği otobüs otogardan çıktı ,otobüs gözden kaybolana kadar ardından baktılar. Uğur, biraz sevinçli biraz üzgün belli etmemeye çalışıyordu. Uğur'un ailesi ve Fatma'nın ailesi Uğur'u teselli etmeye çalışıyordu. Geldikleri araçla tekrar köye döndüler.
Bundan sonra ki günler Uğur için hep sıkıntılı günlerdi. Bir yandan oda atanmayı bekliyor, diğer yandan Fatma'nın hasreti Uğur için her geçen gün içinden çıkılmaz bir hal alıyordu.
Bir gün sonra Fatma'dan haber geldi. Fatma'nın iyi olduğu ve görevine başladığı haberini alınca başta Uğur ve aileler biraz olsun rahatladılar. Okulların açılmasına sayılı günler kaldı ama ne yazık ki Uğur'un ataması gerçekleşmemişti. Uğur, belki yarı tatilde ataması yapılır umuduyla beklemeye başladı. Fatma'da bu duruma üzülmüştü. Fakat elden bir şey gelmiyordu. Gerçekten de öyle oldu ve Uğur'un ataması  yarı tatilde yapıldı. Fakat Uğurun ataması Fatma'dan biraz daha uzağa çıkmıştı. Olsun görevin yakını uzağı olmaz dediler. 

-Artık o çok istedikleri mesleklerinde çalışmaya başlamışlardı. Mutluydular, huzurlu idiler.
Gelecekleri için planlar yapıyorlardı. Uğur ile Fatma bu mutluluğu fazlası ile hak etmiş olmalarına 
rağmen, ne yazık ki yolunda gitmeyen onları fazlası ile üzecek bir durum ile karşı karşıya kaldılar. 
İkisininde mesleklerinde birinci yıllarıydı ve bir gün Fatma'nın Kanser olduğunu öğrendiler. 
Dünya başlarına yıkıldı. Çaresiz o doktor, bu doktor gezmeye başladılar. Fatma günden güne eriyor, umutlarının tükendiğini çaresizlik içinde yok olup gittiğini görüyordu. En büyük tesellisi olan Uğur kahrından ne diyeceğini, ne yapacağını bilemiyor, iyileşeceksin eski günlerimize tekrar geri döneceğiz gibi sözler söyleyerek Fatma'ya moral vermeye çalışıyordu. Acımasız hayat, ne yazık ki onlardan yana olmadı, mutluluklarına gölge düşürdü ve henüz hayatının baharında olan Fatmayı bu hayattan koparıp aldı. Uğur, perişan bir halde mesleğine devam etse de ,çok fazla devam edemedi hayata küstü, hayallerinin peşinden koşmayı bıraktı .
Artık Uğur için hiç bir şeyin önemi yoktu. Çünkü Fatma yoktu...