Moved Permanently

NASIL BİR İNSANLIK YAŞAMI YA DA TOPLUMSAL YAŞAM?

ŞABLON

Değerli okurlar, şablona devam ediyoruz.

10) İnsanlığın/toplumların düzenlenmesinde/dizayn edilmesinde doğaüstü/ilâhi güç kullanılmamalıdır. Çünkü doğadaki/evrendeki tüm olup-bitenlerin gerçekleştiği yer, evren içidir; dolayısıyla güç odakları da evren içidir. Örneğin, değişimi gerçekleştiren kinetik enerji formu ile değişime direnen potansiyel enerji formunun (kütle) etkileşimindeki güçler, her iki enerji formuna aittir dolayısıyla her ikisinin gücü de evren içidir; bundan dolayı söz konusu iki enerji formunun etkileşiminde doğaüstü bir güç yoktur. İki enerji formunun etkileşimini tren sistemindeki lokomotif ile vagonların ilişkisine benzetebiliriz; lokomotif vagonları hareket ettirmek (yük taşımak) için vardır ve dolayısıyla onların yerini/durumunu değiştirir; vagonlar ise yükle birlikte harekete/değişime direnir; ancak vagonlar yere çakılı değilse, yine de hareket ederler yani durumları değişir; değişimi gerçekleştiren lokomotifteki akaryakıt da, değişime direnen vagonların ve yükün kütleleri de evren içidir. Benzer şekilde, insanlık yaşamında/toplumsal yaşamda da güç odakları doğa içi/evren içi olmak durumundadır. Daha da somutlaştırırsak, ilericiliğin de, muhafazakârlığın da gücü doğa içi/evren içi yani “dünyevi” olmalıdır. Eğer böyle olmazsa yani bir taraf doğaüstü güç kullanırsa, toplumları etkileme açısından ilerici kesim/anlayış ile muhafazakâr kesim/anlayış arasında “orantısız” bir güç ortaya çıkar.

İnanç alanının muhafazakârlığın kapsamında olmasından dolayı, doğaüstü/ilâhi gücü tek taraflı olarak dinler tarihi boyunca muhafazakâr kesim/muhafazakârlık kullana-gelmiştir ve hâlâ da bu kesim tarafından kullanılmaktadır. Böyle bir durumda iki kesimin/anlayışın etkileşiminde/iletişiminde ilericiliğin aşırı eğilimleri/istekleri törpülenip yok olurken, muhafazakârlığın aşırı eğilimleri/istekleri var olmaya devam eder. Çünkü doğaüstü/ilâhi güç hem –manevi- silah olarak hem de –manevi- kalkan/zırh olarak kullanılmaktadır. Muhafazakâr kesim/muhafazakârlık kendini adeta bir ilâhi zırha büründürmekte, ilerici kesimden/ilericilikten gelecek olan eleştirilere karşı kendini koruma altına almış olmaktadır; ayrıca, “Dinimize saldırılıyor.” denilerek ilâhi gücü karşı tarafa “silah” olarak doğrultmaktadır. Bu da “orantısız” bir güce yol açmakta ve muhafazakârlığı “aşırı uç” hâline getirmektedir. Bu, ilerici kesimin/ilericiliğin elle, muhafazakâr kesimin/muhafazakârlığın da hem elle hem de mıknatısla çivi (taraftar) toplaması gibidir. Yine bu, değişime direnen ancak yine de bir dış müdahale olmadığında lokomotif tarafından çekilen/götürülen vagonların yere çakılmasına (dış müdahale) benzer. Yere çakılan vagonlarla onları götürmek isteyen lokomotif arasında bağın kopması gibi, doğaüstü/ilâhi güç kullanan ve toplumu geçmiş yaşam değerlerine çakan muhafazakâr kesim/muhafazakârlık ile ilerici kesim/ilericilik arasında da öyle bağ kopar ve insanlık/toplum parçalanmaya gider. Bundan dolayı (ve aynı zamanda siyasi ve iktisadi-ekonomik alanda yer aldığında insanlığın/yeryüzünün “en güçlü” silahına ve kalkana/zırha dönüşen) doğaüstü/ilâhi güç yani inanç, “bireysel/özel alan”a çekilmelidir. İki kesim/anlayış arasındaki mücadele ve uzlaşma, doğa içi/dünyevî güce dayanmalıdır; bu güç de, bilgi gücüdür. Yaşanılan çağın bilgi kümesi geçmiş çağların bilgi kümelerinden daha gelişkin olduğundan, öncekilerden daha güçlüdür; dolayısıyla baskındır/dominanttır; bundan dolayı insanlık yaşamı/toplumsal yaşam en son bilgi kümesiyle şekillendirilmek zorundadır. Durum böyle olduğunda, insanlık yaşamı/toplumsal yaşam ileriye doğru evrilir. Bu da doğanın/evrenin işleyişine uygun bir durumdur. Çünkü doğada/evrende baskın/dominant olan tutuculuk değil, ileri doğru değişimciliktir.

Bu bağlamda olmak üzere, sağlıklı bir insanlık yaşamının/toplumsal yaşamın inşa edilebilmesi için inanç özel alana alınarak orantısız güç kullanımı ortadan kaldırılmalıdır. DEVAM EDECEK