Moved Permanently

DOĞADA OLMAYAN ANCAK İNSANLIK YAŞAMINDA VAR OLAN İLÂHİ GÜÇ VE DIŞ MÜDAHALE-1

Değerli okurlar, önceki bölümde vahiysel bilginin toplumsal/kamusal alandan bireysel/özel alana çekilmesi, yerine bilimsel bilginin geçmesi gerektiğinden söz etmiştik. Peki, bu olmazsa ne olur?

Bunun için 20. Bölüm’ün 4. şıkkı ile 63. Bölüm’ün 10. şıkkına geri dönelim. Şıkların özeti şu: Doğanın/evrenin en temel işleyişini oluşturan iki enerji formunun (kinetik enerji ve potansiyel enerji/kütle) etkileşiminde gördüğümüz üzere, bu enerji formlarının güçleri “evren içi” yani “doğa içi”dir; doğaüstü/doğa dışı bir güç söz konusu değildir. İki enerji formunun etkileşimi bu koşul çerçevesinde gerçekleşmekte ve karşılıklı denetimle birbirlerinin aşırı eğilimlerini törpüleyip yok etmektedirler (kinetik enerji formu potansiyel enerji formunu/kütleyi sonsuz hız ve sonsuz ivme ile hareket ettirmek/durumunu değiştirmek isterken, ettiremez; potansiyel enerji formu da bulunduğu durumu örneğin bir yerde sabit durmayı sonsuza kadar korumak isterken, koruyamaz ve hareket eder). Bundan dolayıdır ki, kinetik enerji formu potansiyel enerji formunun (kütle) durumunu –belli/sonsuz olmayan sınırlar içinde- yine de değiştirmiş olmakta ve evrenin evrilmesini sağlamaktadır. Bunun insanlık yaşamındaki/toplumsal yaşamdaki karşılığı, ilericilerin/ilericiliğin gücü ile muhafazakârların/muhafazakârlığın gücü de doğa içi/evren içi yani “dünyevi” olmalıdır. Dünyevi güçle anlatılmak istenen, doğa içi/evren içi bilgiyle donanımlı olmak ve bu bilgiye dayalı etkileşimde/iletişimde bulunmak demektir. Durum böyle olduğunda çağdaş bilgi kümesi geçmiş bilgi kümesinden daha gelişkin ve dolayısıyla daha güçlü olduğundan, bu bilgiye sahip ilericilik muhafazakârlığa baskın olacak ve tıpkı kinetik enerji gibi insanlığı ileri doğru değiştirip dönüştürecektir; yani insanlığın kültürel evrimini gerçekleştirecektir. Oysa muhafazakâr kesimin/anlayışın elinde dünyevi bilgi gücüne ek olarak bir de doğaüstü olan “ilâhi güç” bulunmaktadır. Bu da, iki kesim arasındaki iletişimde/etkileşimde (uzlaşma zemini aramada ve toplumu etkilemede, şekillendirmede) “orantısız” güç üstünlüğüne yol açmaktadır. Diyelim ki, bu doğaüstü güce potansiyel enerji formu da (kütle) sahip olmuş olsaydı, söz konusu enerji formu/kütle sonsuz büyüklükte olurdu ve onun aşırı eğilimi kinetik enerji formu tarafından törpülenemezdi; böylece evrenin evrilmesi gerçekleşemezdi ve evren daha başlangıç aşamasında kalırdı. Benzer durum, insanlık yaşamı/toplumsal yaşam için de geçerlidir. İlerici ve muhafazakâr kesim/anlayış sahip oldukları dünyevi bilgi güçleriyle birbirinin aşırı eğilimlerini törpüleyip yok edebilirlerken ve böylece insanlığın –kültürel- evrimi gerçekleşebilirken, muhafazakâr kesimin/anlayışın elinde ayrıca doğaüstü/ilâhi gücün bulunmasından dolayı muhafazakârlığın aşırı eğilimlerinin törpülenememesine ve yok edilememesine yol açmaktadır; böylece, muhafazakârlık, “aşırı uç” olmaya devam etmiş olur.

Sonuç, toplumsal yaşamın insanlık tarihinin belli bir dönemine çakılması, evrilme şeklindeki değişimin yok edilmesidir; tıpkı vagonların yere çakılması ve tiren sisteminin hareket edememesi gibi. Lokomotif hareket etmeyi zorladığında da, vagonlarla lokomotif arasındaki bağın kopmasına benzer şekilde değişim yapan ilerici kesim/anlayış ile muhafazakâr kesim/anlayış arasında bağ kopar ve toplumsal yaşam felce uğrar.  

Bu durum bize şunu göstermektedir: İlâhi güç, insanlık yaşamının/toplumsal yaşamın siyasal/kamusal ve iktisadi/ekonomik alanında kullanılmamalıdır; kullanıldığında, insanlığın kültürel evrimi için baskın/dominant olması gereken ilericilik yerine, muhafazakârlık baskın/dominant olmakta, onun da ötesinde mutlak hâkimiyet sağlamaktadır. Bu ise, ilâhi gücün insan/muhafazakârlık eliyle kullanılması ve “kendiliğinden” işleyen insanlık yaşamına/toplumsal yaşama “müdahale” edilmesi demektir. Oysa bu durum, Evrim Yasası ile Termodinamiğin İkinci Yasası’nın “zaman oku”na (Bölüm 23, 24) aykırıdır. Unutulmamalı ki, ilâhi gücün en büyük eseri, “evren” denilen kitaptır. DEVAM EDECEK