Moved Permanently

Zıt İki Enerji Formunun Birbiriyle Olan Etkileşiminin Toplumsal Yaşama Uygulanması

Değerli okurlar, zıt iki enerji (kinetik-potansiyel) formunun etkileşiminin toplumsal yaşama uygulanmasına önceki bölümden devam ediyoruz.

Evreni geri vitesi olmayan ve daima tek yönlü giden bir araca benzettiğimiz gibi (18. Bölüm) insanlık yaşamını da böyle bir araca benzetebiliriz. Gaz pedalı fren pedalına üstün gelmeli ki, hareket/ilerleme yani değişim kesintiye uğramasın. Dolayısıyla ilerici anlayış baskın olduğu ölçüde değişim daha hızlı ve daha kapsamlı olur. Tersine muhafazakâr anlayış baskın olduğu ölçüde değişimin hızı yavaş, kapsamı dar olarak gerçekleşir. Hele hele ilerici anlayış tarafından törpülenip yok edilememiş aşırı/mutlak muhafazakâr anlayış baskın olduğunda değişim hiçbir zaman gerçekleşemez; tersine, değişim geriye/başa doğru olur; bu da evrenin tek yönlü gidişine/değişimine aykırıdır. Değişimin sonsuz hızlı olması da, mutlak değişmezlik de toplumsal yaşama zarar verir, onu felç edip ölüme götürür.

İnsanlık yaşamındaki değişimi bizzat ilericilik gerçekleştirdiğinden (buzkıran gemisi, lokomotif rolü), “aktif” olma özelliğine sahiptir yani aktif değişimcidir; muhafazakârlık ise, ilericilik tarafından değiştirildiğinden “pasif” durumdadır ve dolayısıyla pasif değişimcidir. Yine bu açıdan ilericilik “aktif değişken” iken, muhafazakârlık “pasif değişken”dir. Sonuçta iki tarafta da değişim söz konusudur.

Buraya kadar yaptığımız diyalektik analizden toplumsal yaşam için çıkaracağımız sonuçlar şunlardır:

1) İlerici ve muhafazakâr kesim/anlayış birbirini denetlemeli; ancak ilerici kesim/anlayış toplumsal yaşamın “lokomotifi” ya da “buzkıran gemisi” durumunda olduğundan, toplumsal yaşamı yönetmede-biçimlendirmede söz üstünlüğüne sahip olmalı.

2) Her iki kesim/anlayış da çatışmacı değil, uzlaşmacı tutum içinde bulunmalı.

3) Muhafazakâr kesim/anlayış, ilerici kesime/anlayışa bağlı olarak kısmen de olsa değişim geçirmelidir; aksi hâlde yere çakılı vagonlarla lokomotif arasında olduğu gibi, her iki kesim/anlayış arasındaki ilişki/bağ kopar ve çatışma ortaya çıkar.

4) İki enerji formunun etkileşiminde gördük ki, etkileşen taraflar sadece kendi güçlerini kullanmaktadırlar; yani kendi güçlerine ek bir doğaüstü/evrendışı güç katmamaktadırlar; dolayısıyla onların güçleri doğaiçi/evreniçidir. Bu bağlamda, toplumsal yaşamda da ilericilik ile muhafazakârlık doğaüstü/evrendışı yani ilâhi güç kullanmamalıdırlar; mücadeleleri ve anlaşmaları/uzlaşmaları kendi dünyevi güçlerine dayanmalıdır. Doğaüstü/ilâhi güç kullandıkları zaman, kullanan tarafa kendi güçleriyle kıyaslanamayacak kadar “olağanüstü/eşsiz/sonsuz” bir “güç” ve dolayısıyla “avantaj” sağlanmış olur. Bu da onları “mutlak/aşırı uç” (beyaz ve siyah) durumlarını korumalarına yol açar. Hangi taraf aşırı uç hâle gelirse gelsin, uzlaşma ortadan kalkar ve toplumsal yaşam/işleyiş felç olur. Çünkü yaşam “gri” alandadır, beyaz ya da siyahta değil; gri alan dalga misali bazen koyulaşır, bazen de açılır. (19. Bölüm’deki bilgisayar simülasyonunda üçüncü tür toplulukta olduğu gibi). Diyelim ilerici kesim doğaüstü/ilâhi güç kullanıp kendini aşırı uç hâline getirdiğinde, değişim sonsuz hızlı olur ve geçmişe/geleneğe ait hiçbir değer kalmaz; aynı duruma muhafazakâr kesim geldiğinde de insanlık yaşamı değişime kapalı hâle gelir ve insanlık yaşamında hiçbir yenileşme/ilerleme olmaz; insanlık tıpkı yere çakılı vagonlar gibi tarihin belli bir dönemine çakılıp kalır. Her iki durum da insanlık için faciadır. Simülasyon (19 Bölüm) deneyinde olduğu gibi tümüyle/aşırı ilericilerden (beyaz) oluşan bir toplum da, tümüyle/aşırı muhafazakârlardan (siyah) oluşan bir toplum da ortadan kalkmaya/yok olmaya mahkumdur. 8. Bölüm’de, dinin ve milliyetçiliğin sağın kapsamında olduğunu belirttiğimizi de hatırlatalım.             DEVAM EDECEK