Moved Permanently

    Değerli okuyucularım;  hemen herkesin bir damak zevki var. Kimi yemekleri, bilhassa seçer. Köfte, işte bunlardan biridir. Girmediği ya da yapılmadığı ev yoktur.

    Dışarıda yenecek olursa, iyi bir seçim yapmak gerekir. Çünkü, köfteyi herkes arzu edilen lezzette yoğuramıyor, pişiremiyor.

    Uzun yıllar görev yaptığım İstanbul/Cağaloğlu’nda, köfte dendiğinde ben hep Filibe Köftecisi’ni seçtim.  Filibe Köftecisi, Vilayet’ten, Sirkeci’ye doğru inerken sağ kolda ve 34 numarada küçük bir dükkan.

     Aile olarak, Bulgaristan, Filibe’den gelmişler. Bu yazının kaleme alındığı zaman itibariyle, tam 122 yıldan beri aynı yerde köftecilik yapıyorlar. Bu süre içinde 5 nesil değişmiş, ancak dükkan ve köfte işi kendini hep korumuş.    Küçük bir dükkan dedim, ama üstünde ayrı bir salonu da var.

     Acıkmış olmasam da, Sirkeci’ye inerken Filibe Köftecisi’ne mutlaka uğrardım. Pişkin yuvarlak köftelerin yanında bol soğanlı piyaz, biraz limon ve üstüne serpilen hakiki zeytinyağı, lezzet üstüne lezzet katardı.

                                           DÜKKAN, BOŞALTILIYOR

     Yeni çıkarılan bir kanuna göre, bir yeri 10 yıl ve daha fazla “kiracı” olarak kullananlar, mülk sahibi istediği takdirde orayı boşaltmak zorundalar. Yani, kiracılık sona eriyor.

     Bu iktidarın çıkardığı, belki de tek doğru kanun. Adam, mülkünü kiraya veriyor. Kiracı, bu mülkü uzun yıllar kullanmış. “Ben, eski kiracıyım.” diyerek kira artışı yapmıyor ya da rayicinin çok altında yapıyor. Emsal kiralar üç-dört katına çıkmış, o hala düşük kira bedeli ile mülkü kullanmaya devam ediyor.

      Mahkemeye gidilse, masraf ve zaman gerekiyor. Mülk sahibi yaşlı ve yalnızsa, zaten uğraşacak zamanı ve takati yok. Bunu fırsat bilen kiracı, mecuru bir türlü boşaltmıyor.

      İşte bu kanun, bu haksızlığı ve adaletsizliği önledi.

      Filibe Köftecisi de, bu kanuna göre artık tahliye olacak. Mülk sahibinin torunlarının torunları, ”Yeter artık!” deyip, köfteciyi boşaltıyorlar.

      Filibe Köftecisi, hemen yakınında yeni bir yer bulmuş zaten.

                                  NEREDE O ESKİ FİLİBE KÖFTESİ?

    Geçen Pazartesi günü Sirkeci’ye gittim, oradan da Cağaoğlu’na geçtim. Kimi dükkanlarla, kitap-kırtasiye pazarında önemli değişiklikler olmuş.

    Tanıdığım kimi maruf kitapçılar ya ölmüş ya da dükkanlarını başka yerlere taşıyıp, kapatmışlar. Yerlerine yenileri açılmış.

    Filibe Köftecisi yerinde. Dükkanın boşaltılacağını gazeteden okuyunca, “Son bir defa köftesini yiyeyim.” dedim.

    Her zaman olduğu gibi, bir köfte ve bir de piyaz söyledim. Eskisi kadar olmasa da, dükkanda başka müşteriler de vardı.

     Gelen köfte, yenecek gibi değildi. Izgaranın kızgın telleri, köfteyi yakmıştı. Yanık izleri, koyu çizgiler halindeydi.

      Bir ısırışta gördüm ki, köftenin içi kasaptan geldiği gibi “çiğ kıyma” halindeydi. Yani, köfte yanmış, ama pişmemişti. Bir porsiyondaki 6 köftenin yarısını zor yedim. Yemeyi yarım bırakıp, kalktım.

      Benim, yıllarca tanıdığım ve pek beğendiğim o Filibe Köftecisi gitmiş, yerinde tam bir Panayır Köftecisi ortaya çıkmıştı.

     Sahibi oradaydı. Bu kötü durumu, kendisine anlattım ve köfteyi yiyemeden tabakta bıraktığımı söyledim.

     Umurunda bile olmadı. Çekmecesini açıp, parasını ödememi bekledi. Ben de, köftecinin yüzüne dikkatle bakarak, istediği parayı verdim ve arkama bakmadan ayrıldım.

     İçimden elbette; “Nerede o eski Filibe Köftecisi?” dedim. Tesadüf ki, dükkandan çıktığımda ilk karşılaştığım tanıdık da, aynı şeyleri söyledi.

     Bir dostumun dediği gibi, “Orası İstanbul, orası Sirkeci, köfte yerine tezek pazarlasan bile satılır.”  Satılır, ama eğer “enayi” değilse, bir alan bir daha almaz.

     Filibe Köftecisi’ne çok yazık olmuş!