Moved Permanently

Toplumsal bellek kavramını çok severim, önemserim. Zira bireysel bellekten daha kıymetlidir. Sizin birey olarak tek başına hatırlamanız çoğu kez yeterli olmayabilir, ancak toplumsal bellek için aynı şeyi söyleyemeyiz.

Ne var ki bizlerde “toplumsal bellek” zayıftır. Bireyler konuşur, hatırlar, söyler, ancak bunu topluma yayamaz. Sadece geçen yıla göz attığımızda ne çok şeyi yaşadığımızı ve ne çok şeyi unuttuğumuzu görebiliriz.

Toplumların kendilerini tanımlamalarında en önemli husus, ortak geçmiş öğeleri paylaşan bireylerin geleceğe yönelik bir yönetsel yapı ortaya koymaları ve bu amaçla da belli değerlerle kendilerini özdeşleştirmeleridir. bu özdeşleştirme, dışarıdan zorla dayatılan değerleri içselleştirme şeklinde olabilir veya bireylerin hürce örgütleşip "bazen güç dengelerine göre" birlikte belirledikleri değerleri kapsayabilir.

Oturmuş demokrasilerde ikinci yol "örgütleşme" benimsenirken, otoriter yapılarda genellikle özdeşleşme, topluma yönetsel yapının meşruiyetini kabul ettirmek için kullanılır ve dayatma ile sağlanır.

"Parti tüm ezilenlerin ve sömürülenlerin, dışlanan ve yok sayılan bütün halkların ve inanç topluluklarının ve kadınların, işçilerin, emekçilerin, gençlerin, işsizlerin, emekçilerin, LGBT (lezbiyen, gay, biseksüel, trans) göçmenlerin.....” diye uzun uzun sıralanan ve esasında toplumun “ötekileştirdiklerini” kapsayan bu sıralamadan; sonra HDP  “demokratik halk iktidarını hedefleyen bir siyasi partidir” deniyor.

Esasında bu tanıma bakınca gerçekten de geniş bir yelpazeye sahip parti tüzüğü çıkıyor ortaya. Ancak belirtmekte yarar var, bu sıralama her ne kadar “insani” gelse de hayatın realitesinden oldukça uzak kanımca.

Uyanık politikacılar, ülkenin uzun süreli amaçlarını, toplumsal faydayı değil, kendi kısa süreli çıkarlarını ençoklamak, çoğunsamak için yaklaşan seçimi kazanmayı hedefler.
Halkın büyük bir çoğunluğu oy kullanırken içinde bulunduğu ekonomik koşulları ve kısa süreli çıkarlarını, özür dilerim kendine sağlanan veya sağlanacağı vaat edilen avantaları diktkate alır.
Toplumsal bellek zayıftır, çabuk unutur. Uyanık politikacılar, iktidar partileri, seçim yaklaşırken genişletici uzun sürede enflasyonist baskıyı arttırıcı politikalar izlerler. Kamu harcamalarını özellikle cari harcamaları arttırırlar; vergi yükünü, vergi barışı, kadife devrim alalaması da dahil bir şekilde hafifletirler. Parasal genişlemeyi hızlandırır, faizleri düşük tutar, özetle genişletici para politikası izlerler. Bunun sonucu bütçe açıkları, kamu borçları büyür, ekonomide enflasyonist baskı artar ama uyanık politikacı, parti de seçimi kazanmış olur. Seçim sonrası ekonomide enflasyonun azmaması, faizlerin ve döviz kurlarının yükselmemesi, bütçe açıklarının tahlikeli boyutlara ulaşmaması için düzeltici, yaygın deyişle kemer sıkıcı önlemler alınır. Toplumsal bellek zayıf olduğundan, gelecek seçime kadar nasıl olsa unutur düşüncesiyle seçim öncesi verilen ödünler, sağlanan çıkarlar seçim sonrası vatandaştan geri alınmaktadır. Böylece seçim kaygısı ile ekonomide genişletici, ardından da daraltıcı politikalar birbirini izlemektedir. Böylece bir siyasal ekonomik dalgalanma, siyasal ekonomik konjonktür devresi yaratılmaktadır. Seçim öncesi genişleme, seçim sonrası daralma, gelecek seçim yaklaştığında da tekrar genişleme…
Ancak bu, oynanan oyunların bilincinde olan iç ve dış ayartılara kapılmayan, kısa süreli aldatıcı çıkarlara değil, uzun süreli hedeflere odaklanmış toplumlar, gerçek değişimlere yönelir. Halkın aydınlanması, ekonomik gelişme, ekonomik istikrar açısından da önem taşır, belirleyici olur.