Yıllarca birçok ülke diktatörlükle yönetildiği halde, rejimin adı ve uygulanışı gereği buna  demokrasi deniliyordu. Baskılı rejim nedeniyle demokrasinin sağlamlı ve verdiği kararlar hep yok sayılmıştı. Diktatörler, ülkelerini sürekli baskı altına alarak ve muhalifleri hep yok saymış. Bu diktatörlerden biri olan Saddam Hüseyin aynı yöntemlerle ve soykırımlarla yıllarca hükmetmiş. Ancak bahsedilen diktatör yıllar sonra hezimetle sonuçlandı ve liderini ölüme mahkum etti.

Türkiye'de ise demokrasinin sınırlarının halen çizilememiş olması ve cumhuriyetin temel niteliklerinin kavranamamış olmasından dolayı birkaç kez baskıcı rejim denenmiş ve askeri müdahalelerle karşılaşmıştır. Adnan Menderes demokratik yetkilerini kullanarak yine demokrasiyi esir etmiş ve demokratik diktatörlük yolunda ilk adımı atmıştı. Sonuçları herkesin hatırında. Keza 28 şubat süreci ve 27 nisan 2007 genelkurmay basın açıklaması ile sonuçlanan vakalar hep bu demokratik diktatörlük yolunu kapatmak amacı ile başvurulan yollardır.

AK Parti hükümetinin yıllardır uygulamaya çalıştığı nokta işte budur. Demokrasi yolunu kullanarak diktatörlük yaratmak. Başbakanın her eleştiriye aşırı tepki vermesi ve aşırı sinirlenmesi bundan dolayıdır.
Örneğin diktatör lider bir sanat eserini beğenmedi diyelim. Hatta daha da ileri gidip esere ucube dedi. Bu mesajı alan ilgili yerel kurul da toplanıp daha önce belki de eserle ilgili hiçbir fikri olmamasına rağmen eserin yıkılması yönünde karar aldı ve eser yıkıldı.

Demokratik diktatörlük işte bu oluyor. Şu anda Türkiye’de uygulanan rejimi ve idare şeklimizi bu zıt kelime birleşik olarak gayet güzel anlatıyor. Buradaki demokrasi anlayışı ve seçim yasasına göre %35 oy olan tek başına tüm ülkeyi yönetir, %49 oy alan ise tüm ülkeye hakim olur. İstediği kanunu çıkarır ister satar, ister böler, ister döver... İşte Türkiye’deki demokrasi böyledir.

Yandaş, işbirlikçi, mütarake basını "devlet TRT’si dahil" seçimlerde halka yanlış bilgi verip, propagandayla iktidarın borazanlığını yapıyorsa işte Türkiye’de demokrasi böyledir.Fakir ve cahil vatandaşın oylarını yine devlet imkanlarıyla -yeşil kart, gıda, yiyecek ve yakacak yardımlarıyla- satın alarak sandıktan yüksek oyla çıkabiliyorsanız işte Türkiye’de demokrasi böyledir.

Eğer ülke “milli irade bizi seçti”, “atanmışlar seçilmişlere karışamaz, denetleyemez ve herhangi bir yaptırımda bulanamaz” anlayışıyla idare edilebiliyorsa işte Türkiye’deki demokrasi böyledir.

Demokrasi, Anayasa ve kanunlara hatta uluslararası anlaşmalara karşı bir uygulama olduğunda ve hükümet bu konuda uyarıldığında çoğunluğu sağlayan milletvekillerinizle hemen yeni kanun ve yönetmelik çıkarıp bu hukuk dışı uygulamaları örtme ve engelleme imkanı veriyorsa işte Türkiye’de demokrasi böyledir.

Diktatörlüğe gelince… Eğer siyaset ve ülkeye hizmet için kurulmuş bir partinin lideri zamanla partinin her şeyi, uygulayıcısı sahibi ve karar verici tek adamı olarak yer alıyor, partiyi ve ülkeyi yönetiyorsa buna diktatörlük dersiniz. İşte Türkiye’de durum böyledir.

Sözde demokrasiyle seçilen parti liderinin zamanla tüm devlet kurumlarının başkanı olup haklının hukuku yerine güçlünün hukukunu uygulamasına diktatörlük derseniz şu anda Türkiye Cumhuriyeti’nde durum böyledir.

Eğer ülkede 12 yıl iktidarda kaldıktan sonra “devlet kurumları ve bürokrasi ayağıma dolanıyor, devlet başkanlığı gelsin tek başıma istediğim gibi ülkeyi yöneteyim” anlayışına diktatörlük derseniz şu anda Türkiye Cumhuriyeti’nde durum böyledir.

Daha başbakanken devletin iç ve dış siyaseti, ekonomisi, eğitimi, hukuku, vatan toprağının alınıp satılması ve bölünmesi dahil ülkenin geleceğini ilgilendiren kararları tek başına vermek diktatörlükse Türkiye Cumhuriyeti’nde bu böyledir.

Daha başbakanken vatandaşın yediğine, içtiğine, giydiğine, çocuk sayısına, eğitimine kendi istediğiniz gibi yön vermeye diktatörlük diyorsanız Türkiye Cumhuriyeti’nde durum böyledir.

Daha başbakanken kendi ülkesindeki siyasal, toplumsal sorularını tek başına açılım politikalarıyla kaşıyıp kanatmasına, büyütmesine ve kendi istediği gibi yönetmesine diktatörlük deniyorsa şu anda Türkiye Cumhuriyeti’nde durum böyledir.

Cumhuriyet rejimi biliyorsunuz halkın kendi kendisini idare şeklidir. Ancak adında şu anda cumhuriyet olan Çin Halk Cumhuriyeti, Demokratik Kongo Cumhuriyeti, İran İslam Cumhuriyeti gibi cumhuriyetlere baktığımız zaman halkın hiç de yönetimde olmadığı ülkeler görürsünüz. Ne diyelim. Hayırlısı olsun.