Moved Permanently

"Doğru zamanda gelen yanlış insana tanıdığın şansı, yanlış zamanda gelen doğru insana tanımadığın sürece üzülen hep sen olursun!" Kendimizde hiç kabahat aramıyoruz ya gelen doğru insan da biz yanlış isek.

İnsan ilişkilerinde hep yanlış yapanların suçu başkasına atma yöntemi. Sadece ilk izlenimle seçilen insan yönünde değil, yıllarca tanıdık, uzun süreli bildik bir insan yönünde yapılan tercihlerde dahi rastlanılabilecek, hatanın kelime karşılığı olan insan modeli. Hayatınıza girdi diye pişman olduğunuz ama bir türlü suçu kendinizde aramadığınızdan hedef seçtiğiniz kişi... Klasik özellikleri arasında; acı vermek, eziyet etmek, boyunduruk vurmak, mutluluğunuzu, kısıtlamak, vicdan azabı çektirecek, enik inlemeleri ile içinizi burkmak, hasret çektirmek, kaçmak, uzak durmak vs. vs. sayılabilir.
Doğru insan olduğuna aniden karar verip, peşinde koşturup en nihayetinde zafer elde ettikten sonra zaman içerisinde o kişinin alacağı yeni tanım. Bir kişinin diğer kişiyi tanımlaması. Bize uymayan her kişiyi yanlış insan olarak tanımlarız. ancak nedense sevgili eş olduğumuz karşı cins “daha bi” yanlıştır.

Yolunuzda, hayatınızda ilerlerken bir başkası gelip hayatınıza girer, elinizi tutar, içinizi titretir. Elektriğini farklı bulursunuz, evet onunla hayatımın sonuna kadar gidebilirim dersiniz. Dünyanız toz pembedir, görüntüler farklıdır, hiçbir şey sizi üzmüyor, canınızı yakmıyordur. Minik bir eviniz vardır, sıcak. Her şeyi birbiriniz için istemektesinizdir. Belki de ruh eşinizdir o kişi. Saatler harcar, elmalı kurabiye yaparsınız, siz sevdiğiniz için o da sevecektir. Televizyon karşısına geçip gel bir korku filmi seyredelim, adrenalin olur dersiniz, o der ki ama ben korku filmi sevmem. Olsun olasıdır bu kadar fark. Tamam ne seyredelim dersiniz, nba açar, sıkılırsınız ama ses etmezsiniz.

Siz dışarıda fazla vakit geçirmeyi sevmezsiniz, o sosyallik anlamında oradan buraya akmak ister, her gece birini yakalayıp eve getirir. Zamanla siz hayatınızı toz pembe yapan kişiden uzaklaşır, hayatınızın grileştiğini fark edersiniz, ara ara çocuk? çocuk? peki ya çocuk? diye sormaktadır. Zamanla kendinizi stres altında hissedersiniz. Ve bir gün yollar ayrılır, siz o gün rahatlarsınız. Evet yanlış insanmış dersiniz. Başta doğru olan yanlış yollara sapmıştır. Ancak salt sizin için yanlıştır, siz sebze sevmiyorsunuz diye o da sevmemeli değildir. Ona uygun doğrular vardır mutlaka, sizin için de derken yolunuzda giderken bir başka doğru bulursunuz. Artık eski hatalar tekrarlanmaz, biraz daha bireyselsinizdir. Daha sonra başka bir doğru gelir, öteki yanlışa çıkar, başkası başkası derken tahammül sınırlarımız içerisinde bir de bakmışız ki sadece biz kalmışız doğru. Diğerleri kökten yanlış.

“NE ÇOK EMEKTİ O SANA VERDİĞİM..."
Ne çok zaman, ne çok çaba, ne çok fedakârlık… Oysa şimdi, nerdesin? Nereye gitti o gülüşler, o hayaller, o hiç ayrılmaz sanılan eller, gözler, yollar...?
Hepimizin, hayatımızda böyle düşündüğümüz zamanlar olmuştur. “İnsanları tanıyamamak” da diyebilirsiniz buna. Hayatta sizi en çok üzecek şeylerin belki en başında gelir yanlış insana yatırım yapmış olduğunu düşünmek…
Elbette ki, burada kullanılan “yatırım” kelimesi ticari anlamdaki yatırımdan çok ayrıdır ve kalben ve bedenen verilmiş olan emeği temsil etmektedir. Ayrıca, dürüst olmak da gerekir ki; her ilişki, belirli beklentiler üzerine yürüyen parçalar toplamından oluşur. Beklentiler hep vardır, hep olacaktır, çok insanidir, çok doğaldır.
Bel bağlarsınız, güvenirsiniz, yüceltirsiniz… Bir zaman sonra, sesler ve görüntülerin artık yavaşladığı bir anda, birdenbire algılarsınız yaptığınız büyük hatayı. Belki o sebeptendir ansızın ve zamansızın dökülmesi, nerden geldiğine sizin bile inanmadığınız o -bir yürek dolusu- gözyaşlarınızın…
İnanın sadece sevgiliniz ya da eşiniz olması gerekmiyor bahsi geçen insanın. Arkadaşın, dostun, kardeşin, akrabanın, iş arkadaşının dahi kimi zaman… Değmeyenine yapılan yatırım da yıkıcıdır; koca bir kasırga gibi geçer üzerinden ruhunuzun ve canınızın…
Pişmanlık, o koca orkestrasıyla içinizde sonsuz senfoniler seslendirir. “Aaah” dersiniz dişlerinizi sıkarak. Uzun şarkılara ihtiyaç duyarsınız; yüksek sesle dinlemek için, bastırabilmek için kalbinizin çığlıklarını, duymazdan gelen çocuklar gibi davranırsınız kendinize, ama sonunda girersiniz o yatağa ve duyarsınız. İşte orada başbaşasınızdır artık hatayı yapmış ve fark etmiş pişman yüreğinizle…
Dalarken artık uykuya, diliniz hep aynı sözleri sayıklamaktadır…
“Allah’ım beni yanlış dostlara güvenmekten, yanlış insanı sevmekten, yanlış ilişkilere bel bağlamaktan lütfen koru… Lütfen…”