Moved Permanently

İyi insan dediğimiz kendimize en çok benzeyendir. İyi insan kendi kişiliğini hiçe sayarak kendi mutluluğunu yok etmeyi de göze alarak başkalarını mutlu eden çoğunlukla da saf olan insandır. Günümüzde pek fazla bulunmaz, çünkü pek çok durumda kötü olmak iyi olmaktan daha kullanışlıdır.
İyi bir insan olmak için zekaya gerek yoktur. Lakin kötülük için zeka elzemdir ve zekaya sahip herkes bir gün mutlaka kötüye meyledecektir. Bu sebeple iyi insan olmak neredeyse imkansızdır. Elbet bir yerde birilerinin canı yakılacaktır. Hiç kimse senden daha iyi değildir; ama sen ortaya bir şey koyamazsan, sen de hiç kimseden iyi değilsin...
İnsanı vasıflarını, imkanlarını çevresinin menfaatleriyle çatışmadan, daha üstte tutmadan hayata devam eden insandır. Başkalarının haklarına saygı duyması ve bunu davranışlarıyla pekiştirmesidir. Sadece saygı duyuyorum demekle olmaz, doğruyu herkes söyler. Aklın yolu birdir. Önemli olan ifadeye, davranışa dökülenlerdir.
Kötüler kaybetmeye mahkum insandır... Hayatın dizi ve filmler gibi olmadığını kavrayana kadar ise iş işten geçmiş olur... Her zaman iyi olmak her zaman kaybetmektir... Hayat kötülüklere karşı kötülükle mücadele verenlerin cennetidir...
Gerçek kötüler yok mudur?  Vardır elbet. Nasıl ki insanlığın adam olmayacağı kesin ise ve her insanın bir fiyatı vardır. Her insanın bir kendisini yok edecek en az bir korkusu vardır.

Bu korkuyu kapatmak için ve kendini sağlama almak için avuç acar arada. Kötülüğün ne demek olduğunun nasıl yapılabileceğini insanların nasıl üzülebileceğini, nasıl çıkar sağlanabilindiğini diğer uyanık geçinenlerden çok daha iyi bildiği halde bunları yapmamak için özel çaba harcayan başkalarının hayatlarına değer veren insandır.
İyi insan hemen hepimizin dilinde bir övgü nitelemesidir. Çevremizde iyi insanlar olsun, çocuklarımız iyi birer insan olarak yetişsin isteriz. Peki, kimdir iyi insan? Neye göre, kime göre iyidir? İyi olabilmenin ölçüsü nedir?

İtiraf edelim ki, “iyi insan” ifadesini çok kullanıyor olsak da üzerinde çok durup düşündüğümüz söylenemez. Çoğunluk, genellikle kendisine yardımı dokunan, kibar ve saygılı birine iyi insan der ve iyi kavramını şahsi fayda ve ölçüleriyle belirlediğinin farkında olmaz. Oysa bizim iyi insan saydığımız birini bir başkası böyle görmeyebilir. Mesela çok açık sözlü olmayı, tartışmacı bir üslubu benimsemeyi meziyet kabul edip kişinin dürüstlüğüne yormak da mümkün, kusur kabul edip nezaketsizliğine vermek de… Şu halde iyiyi “beğenilen vasıflarda olan” şeklinde tanımlayıp beğeniyi insanların kişisel yaklaşımına bıraktığımız müddetçe, “iyi” ve “iyi insan” kavramlarını doğru bir şekilde tanımlamamız mümkün değil. İyiyi tanımlamak için “hayırlı, faydalı, güzel” karşılıklarını vermemiz de meseleyi çözmez. Aynı davranış için birine “dürüstlük”, diğerine “kabalık” dedirten bir keyfîlik, hiç şüphesiz bu kavramlara da kendince anlamlar yükleyecektir. Kaldı ki belli davranışların iyiliği hususunda ittifak olsa bile, bu birkaç iyi davranışın kişileri her bakımdan iyi insan sınıfına dahil etmeyeceği açıktır.
Kısacası beşerî ölçülerle, hakim zihniyetin veya zamanenin sürekli değişen anlayışıyla iyiye ve iyi insana ortak bir tarif getirmek imkansız.
İyi insan daima iyiye ulaşmayı hedeflemektense kötüden olabildiğince uzaklaşmaya çalışmalıdır. İyiye yakın durduğunu sanarak sadece duvarlara çarpıp parçalanacaktır. ve böylece her çarpmada çizilen bu sınırdan uzaklaşacak, kötüye yaklaşacaktır.