Moved Permanently

     Basın-Yayın dendiği zaman, tabii ki öncelikle “Ulusal Basın” akla geliyor. Yani, başta günlük gazeteler ve merkezi yayın yapan televizyon kanalları.

     77 milyon nüfusa sahip olan ülkemizde, Ulusal gazetelerin bir günlük satış toplamı,4.5 milyon civarında. Nüfusumuzun üçte biri kadar olmayan Yunanistan’da da, ulusal gazetelerin satış toplamı aynı.

    Demekki, bizde bir kişiye karşın, komşumuz Yunanistan’da üç kişi gazete okuyor.

    Toplam 4.5 milyon satan ulusal gazetelerin % 85’i, iktidarın haber bülteni gibi. “İktidara nasıl yağ çekerizde, biraz daha fazlakemik kaparız?”diye çabalıyorlar. Ne hikmetse, 3.5 milyondan fazla yalaka  gazete, bu memlekette alıcı buluyor.

     Haberleri doğru dürüst veren ve yalakalık yapmayan gazete sayısı ise, toplamda 690 bini geçmiyor.

     İktidarın, “bölücülük” dahil,  bu memlekete “ihanet” derecesinde yaptığı yanlışlar ve kötülüklere rağmen yalaka medya gurubu, bu yanlışları görmezden  geliyor ve iktidarı destekliyor.

     Olup bitenlere tarafsız gözle bakan ve ülkemizin geleceğini pek de aydınlık görmeyen vatanseverler, bu yalakalara“Medyanın Hainleri” diyor.

GEÇMİŞTE DE, BENZER ÖRNEKLER VARDI

    Tek parti döneminde televizyonlar yoktu.Sadece İstanbul, Ankara ve İzmir Radyoları vardı. 1950-60 yılları arasındaki Demokrat Parti döneminde de, durum aynıydı.

    Çok partili hayatın geçiş dönemi olan 1950-60 yılları arasında,Başbakan merhum Adnan Menderes’inde  yalaka gazeteleri vardı. Bu yalakalar, gittiği her yerde onu takip ederler, arabasından her indiğinde üstüne saldırıp resmini çekmeye çalışırlardı. Sanki, arabadan inerken çekilmiş başka hiçbir resmi yokmuş gibi davranırlardı.

Anlı şanlı tanınan kimi gazete patronları, gazetelerinde Menderes’i överken göklere çıkarırlar, daha sonra da ona mektup yazıp para isterlerdi.

     Şimdi, devletle birlikte özel televizyonlar da var. Gazete sayısı arttı. Gazete patronları, bu işi gazetecilik yapmak için değil, şirketlerine destek sağlamak için yapıyorlar.

     Bu durumu bilen Başbakanlar, gazeteleri de, televizyonları da parmağında oynatıyorlar. Tabii, patronlarını, habercilerini ve özellikle köşe yazarlarını kendilerine bağımlı hale getiriyorlar.

Kimi vatandaşların “Medyanın Hainleri” dediği bu kişileri en iyi kullananlardan biri, kuşkusuz Recep Tayyip Erdoğan.

      Erdoğan bu yalakaları öyle korkutmuş ki,  Milliyet Gazetesi’nin patronuna telefonda fırça atarken, bu anlı-şanlı patron utanmadan ağlıyor ve ağladığını da çekinmeden söylüyor.

      Bir hususu hatırlatmakta fayda var. Bu yalaka gazetelerden bir kısmı, okuyucuya “aboneymiş” gibi bedava veriliyor.

      Eskiden, o tür gazetelerden “kese kağıdı” yaparlardı. Şimdi, her halde bazı yerlerini siliyorlar.

     Festival, Güzel Oldu

       İki yıldan beri “Uluslararası” olarak nitelenen 9’ncu Saray Bahar ve Kültür Festivali, dün sona erdi.

       Birkaç yabancı sanatçının katılmasıyla, hiçbir etkinlik uluslararası olmaz. Ama, olsun;  bu şekilde söylenmesi ya da anılması bile bize yeter.

       Festivalde, tanınmış sanatçılar olmamasına rağmen, Saray halkı sahne alanları coşkuyla izledi ve büyük keyif aldı.

       Görüştüğüm hemşerilerimiz, etkinliği ve etkinliğin eğlence tarafını pek beğendiklerini söylediler.

       Belediye, daha önce de hatırlattığım gibi, büyük masraflardan kaçınmış ve daha ucuz yolla güzel bir festival gerçekleştirmiş oldu.

      Etkinliğin, Rumeli TV adlı bir ulusal televizyon kanalından canlı olarak yayınlanması ise, İlçemiz için iyi bir enformasyon oldu.

Esasen Festivallerin amacı, yöreyi daha geniş çevrelere tanıtmak ve o yöreye karşı halkımızın ilgisini çekebilmektir.

      Festivalde, sucuk-ekmek yiyenlerin dışında hiçbir şikayetin olmaması, Belediyeye artı puan getirdi.

      Başta Belediye Başkanı’mız olmak üzere, emeğini ortaya koyan herkesi buradan kutluyorum.