Moved Permanently

        Atatürk’ün, ne kadar büyük bir insan olduğunu ve ona ne kadar çok muhtaç olduğumuzu bir kere daha anladık.

        İki gün önceki 75’nci ölüm yıldönümünde, vatandaşlarımızın ona olan bağlılıklarının her geçen gün kat be kat arttığını gözlerimizle gördük.

       Yurdumuzun, en küçük yerleşim birimlerine kadar yayılan ve onun için yapılan anma törenlerinde, vatandaşların ona karşı tek yürek olduklarına, sevinçle ve gururla tanık olduk.

       Anıt Kabir’in, 7’den 70’e kadar yurdun her köşesinden gelenler tarafından doldurulması, onun bu ülke var oldukça unutulmayacağını bütün dünyaya göstermeye yetti.

       Atatürk’e her fırsatta saldıranlarsa, bu durumdan hiç de memnun olmamışlardı. Lakin, yapabilecekleri bir şey yoktu.

      Onlar, yapsa yapsa sinsi bir şekilde onun büst ve heykellerini kırabilir, resimlerini yırtabilirlerdi. Zaten, onu yapıyorlardı.

     Yapıyorlardı, çünkü siyasi destekçileri vardı. Çünkü, onlar gibi, Atatürk’ü sevmeyen siyasetçiler vardı.

      Onlar ki, siyasetlerini, onun kurduğu devletin sayesinde yaptıklarını sanki bilmiyorlardı.

      Onlar ki, oturdukları koltuklara, onun sayesinde oturmaya hak kazandıklarını sanki bilmiyorlardı.

      Onlar ki, bağımsız bir ülkenin özgür birer vatandaşı olma imkanını, onun sayesinde elde ettiklerini sanki bilmiyorlardı.

      Onlar ki, o olmasaydı kendilerinin de olamayacağını sanki bilmiyorlardı.

      Hepsini biliyorlardı, ama kararan nefislerini besleyen nankörlük duyguları gözlerini de karartmış, kalplerini sanki mühürlemişti.

      Ne var ki, vatandaşlarımız onlar gibi değildi. Hangi siyasi düşüncede olursa olsun Türk vatandaşları, o nankörler gibi düşünmüyordu.

     Her 10 Kasım’da coşan bu halk, ona olan sevgisini ve bağlılığını, ona karşı nankörlük edenlere ders verircesine göstermişti.Ve, bu 10 Kasım’da da gösterdi.

             ATATÜRK’ÜN  MEZARI  KALDIRILACAK MI?

      Bu söz, öteden beri geveleniyor. Bir söyleme göre, bu iktidarın Atatürk’e ait Anıtkabir’in bahçesinin bir kısmını imara açacağı, böylece kabir çevresinin daraltılacağı, başka bir söyleme göreyse, naaş’ının Devlet Mezarlığı’na nakledilip, kabre ait bütün alanın imara açılacağından söz ediliyor.

       Bu haberi, hem kimi gazetelerden, hem de kimi televizyonlardan öğrendim.

Güldüm ve tabii ki inanmadım. Böyle bir yakıştırma, bu iktidara karşı yapılan en büyük haksızlıklardan biriydi.

      Milletin kalbinde taht kurmuş, varlığımızın tek sebebi olan bu Büyük Kurtarıcı’nın kabrine karşı böyle bir düşüncenin hiç kimsede olamayacağı açıktır.

      Zaten, iktidar mensuplarının ya da yetkililerin de böyle bir beyanları yoktur. Hatta, böyle bir durumu ima eden bile yoktur.

     O halde, bu dedikodular neden çıkarılıyor?

     İşte, bunun bir izahı vardı. O da şuydu. Bilindiği gibi bugünkü siyasi iktidar, Atatürk ilke ve inkılaplarının okullarda okutulmasından başka, onunla ilgili pek çok konuyu okul kitaplarından çıkarttı.

    Onun, Türk Gençliği’ne çok önemli bir öğüdü, hatta verdiği önemli  bir görev olan “Gençliğe Hitabesi”ni duvarlardan kaldırttı. Başta “Ne Mutlu Türküm Diyene” söylemi olmak üzere, onun önemli sözlerini  levhalardan sildirdi.

      Onun kurduğu Cumhuriyet’in logosu olan T.C’yi bile tabelalardan kaldırttı. Yetmedi, Devlet Nişanları’ndan ve Madalyalarından resmini de kaldırdı.

     Adının geçtiği ve öğrencilerin gururla söylediği “Andımız”ın, okullarda söylenmesini yasakladı. Adını taşıyan bir okul yıkılınca, yerine yapılan okula adını bile tekrar verdirmedi.

     Hepsinden önemlisi, Başbakan ondan bahsederken, bu memlekette sanki bir soyadı kanunu yokmuş gibi ona hep “Gazi Mustafa Kemal” dedi. Bir kere olsun “Atatürk” demedi.

     Bu memlekette bütün bunlar yapıldığına göre, kimi vatandaşlar haklı olarak bir gün mezarının da kaldırılabileceği endişesine kapıldılar.

    Benim hiçbir endişem yok, ama öfkeden gülüyorum.

    Değerli okuyucularım, merak etmeyin bu memlekette hangi siyasi görüş iktidar olursa olsun, bu millet Atatürk’e sahip çıkacaktır.

    Kendisini, adeta yoktan var eden böyle bir lidere sahip çıkamayan bir millet, asla millet olamaz. Yok olduğunda da, bir daha var olamaz.

                                                            ***

             Ve, Bülent Arınç da Patladı !

     Siyasette, takım tutar gibi taraf tutmam. Hiç kimseden beklediğim bir şey yok. Şimdiye kadar da olmadı.

      Ama, siyasette olup bitenlere karşı ilgisiz değilim. Bir çok siyasetçiyi yakından, yani ıslak imzalarından  tanırım.

      Bülent Arınç, siyasete ilgi duyan herkes tarafından tanınıyor. Hüseyin Çelik gibi bir “demagog” değil. İyi bir hukukçu olduğu kadar, meramını düzgün cümlelerle anlatabilen önemli bir siyasetçi.

      Arınç, halen Hükümet Sözcüsü. Hükümet toplantılarında konuşulanları o açıklıyordu. Siyasetin bir cilvesi olarak bazen sözlerini tevil etse de, son sözlerini tevil edemedi ve patladı.

   Patladı, çünkü Başbakanla sözleri çelişmişti. Yani, birbirlerini yalanlamışlardı. Bu, ilk defa olmuyordu, son olacağa da benzemiyordu.

     Bu yetmiyormuş gibi, Başbakan’ın onun gönlünü almak yerine, onunla çelişen sözlerinde ısrar etmesi bardağı taşırmış ve Bülent Arınç’ı patlatmıştı.

      Patlayan bir top ya da lastik tamir edilebilirdi. Ancak, kırılan onur bir patlamaya sebep olmuşsa, bu patlağın tamiri yoktu.

      Son seçimde Bursalı olan Bülent Arınç, kendisi gibi Bursalı olan Ertuğrul Yalçınbayır gibi yapmalı ve artık  “Al atını, ver tımarımı” diyebilmelidir.

     Yaptığı açıklamada, koltuk meraklısı olmadığını, ancak bir “Özgül Ağırlığı” olduğunu söyleyen Arınç, Arşimet Prensibi’ne göre yerini değiştirdiği sıvının ağırlığı kadar bir kaldırma kuvvetine sahiptir. Bizim bilmediğimiz bir kombinasyonu da yoksa, başkaca bir gücü ve kuvveti yoktur.

     Eğer, sözlerini bu prensibi bilerek söylemişse, “Şeyini, şey ettiğimin siyasetini bırakıyorum.” deyip, her an siyasete veda edebilir.