Moved Permanently

        Daha önceki yazılarımda da defalarca belirttim. Sihirbazın torbadan tavşan çıkarması gibi, kısa adı AKP olan  Adalet ve Kalkınma Partisi, kurulduktan bir yıl sonra karşımıza iktidar olarak çıktı. Tabii ki, onları biz iktidar yaptık.Oyumu, ben de oseçimde bu partiye verdim.

         Öteki oy verenler gibi, ben de pişman oldum.

    İktidar, her gün yeni marifetler(!) ortaya atıyor. Halkla inatlaşırcasına, halkın benimsemediği ve duyunca şaşırıp kaldığı yanlış işleri yapıyor. Halkı, katiyen ciddiye almıyor. Başbakan, halkın oylarını “torbada keklik” gibi görüp, sürekli sandığa güvendiğini söylüyor.

    Hepsinden önemlisi, halkı aşağılıyor, aşağılatıyor ve halka zulmediyor.

   Alın size, yanlış ve tehlikeli işlere daire sadece bir-iki örnek.

PKK, DEVLETE MEYDAN OKUYOR !

   Kürt Meselesi için icat ettikleri Çözüm Süreci yavaş işleyince, PKK’nın önde gelen tanınmış bir militanı, özetle bakın ne diyor?

    “AKP gördü ki, işi daha fazla uzatırsa, 2014 de seçime çatışmalı durumda girecek. Ve böylece seçimi kaybedecek.Böylece iktidarı da kaybedecek.İktidardan düşmenin kendisine neler kaybettireceğini çok iyi bildiği için bunu, varlık-yokluk meselesi sayıyor.Başbakan, bunu ölmek olarak algılıyor. Bu konu açılınca, hemen Adnan Menderes ve Turgut Özal’a sarılıyor.O sebeple çözüm sürecine evet diyorlar.Kısacası, bizden devamlı ateş kesmemizi, böylece 2014 ve 2015 seçimlerini kazanmalarını istiyorlar.”

     Değerli okuyucularım, geçici sükunetin nasıl sağlandığı ortada.İktidar, burnundan yakalanmış gibi. Başbakan, Gezi Parkı eylemcilerine, Halkın % 50 sini, evlerindezor tutuyorum.” demişti.

     Öyle sanıyorum, Apo’da ona, “Ben de, Kandil’i zor tutuyorum.” diyor.

     PKK, bütün söylem ve eylemleriyle, devlete meydan okuyor ve bölünme isteğinden, ayrı bir devlet kurma hayalinden katiyen vazgeçmiyor. O kadar ki, Suriye ile olan sınırımızda hayal ettikleri Kürt Devleti’nin, geçen hafta temelini attılar bile.

     İki kelimelik bir cümleyle, her zaman ki gibi  tekrar ediyorum. “Ülkemiz, bölünüyor!”

  MİLLİ EĞİTİMİ, REZİL/KEPAZE ETTİLER!

Daha önce de ifade ettiğim gibi, İmam Hatip Liseleri’ni en iyi ve en çok savunanlardan biriyim. Bu okullarda, tam 9 yıl ders verdim. İstanbul Milli Eğitim Müdürü’yken, bütün karşı koymalara rağmen, İstanbul’da iki yeni İmam Hatip Lisesi açtım.

   Orta kısımlarının kapatılmalarına ne kadar üzüldüysem, yeniden açılmalarına o kadar çok sevindim.

   Ancak, bu okulların orta kısımlarını yeniden açan bu iktidarın niyeti, ülkenin din eğitimine hizmet değil, arka bahçesi olarak gördüğü bu okulları siyasi malzeme yapmak.

    Sırf o maksatla uygulamaya koydukları 4+4+4 yeni eğitim sistemi, Milli Eğitimi rezil/kepaze etti.

   Şu işe bakınız. Önümüzdeki yıl Genel Liseleri kaldırıyorlar. Lise olarak sadece, Anadolu Liseleriyle, Meslek Liseleri kalacak. Anadolu Liseleri sınavlarında başarılı olamayanları Meslek Liselerine, tabii ki bir yolunu bulup İmam Hatip Liseleri’ne yönlendirecekler.

   Çocukların, kendi arzuları ile İmam Hatip Liseleri’ne gitmelerine herkesten çok sevinirim.Ama, zorlama ile bu okullara öğrenci kayıt ettirmek, katiyen doğru değil. Yüce yaradan bile “Dinde zorlama yoktur.”derken (Bakara 256),sen niye bu milletin dinini siyasi çıkarın için kullanıyorsun? İşte, beni üzen ve kızdıran budur.

                ADALET BAKANLIĞI, İFTAR YEMEĞİ VERİYOR

       Ramazan geldi, gidiyor. Allah, cümlenin oruçlarını ve ibadetlerini kabul etsin. Her Ramazan’da olduğu gibi, bu Ramazanda da toplu iftar yemeği modası devam ediyor. “Modası” diyorum, çünkü bunların bir kısmı “Allahrızası için” verilirken, önemli bir kısmı gösteriş ve itibar devşirmek için veriliyor.

      Şimdiye kadar iftar yemeklerini özel kişi ve kuruluşlar verirken, bu iktidar döneminde devlet organları da iftar yemeği vermeye başladılar.

     Parası nereden karşılanıyor, orasını şimdilik bilmiyorum.

    Modaya uyan Adalet Bakanlığı da, 26 Temmuz Akşamı yani 3 gün sonra Bakanlıkta bir iftar yemeği verecek.

    Bildiğiniz gibi, bu yemeklere davet edilseler de isteyen gelir, istemeyen gelmez. Ama, Adalet Bakanlığı’nın yemeğine gelmek mecburi.

Çünkü, Bakanlığın duvarına asılan ilanda öyle yazıyor. İlan, aynen şöyle;

“DEĞERLİ MESAİ ARKADAŞLARIMIZ; 26.07.2013 CUMA AKŞAMI, GELENEKSEL İFTAR YEMEĞİ YAPILACAKTIR. YER DAHA SONRA BİLDİRİLECEK OLUP,BU İLAN SÖZ KONUSU TARİHE BAHANE BULUNMAMASI İÇİN ÖNCELİKLE HAZIRLANMIŞTIR.

    VAY BEN DUYMADIM, VAY BEN GÖRMEDİM, YAN YATTI, OTOBÜSÜN LASTİĞİ PATLADI, SULAR KESİLDİ GİBİ BAHANELERİ KENDİNİZE SAKLAMANIZI RİCA EDERİZ.”

1.İlana dikkat ediniz. İftar yemeği yenmeyecek, “yapılacak.”diyorlar. Gidenler, her halde malzemelerini de götürecekler.

2. İlana, bir daha bakınız. Bu bir iftara davet ilanıdır.“…vay ben  duymadım, vay ben görmedim, yan yattı, otobüsün lastiği patladı, sular kesildi gibi mazeretler yok” diyor ve mutlaka katılacaksın buyuruyor. Tımarhaneden kaçan deliler bir araya gelip bir iftar yemeği vermek isteseler, bu ifadeleri kullanmazlar. Rezilliği görüyor musunuz?

3. Bu nasıl iftar daveti ki, bunu Adalet Bakanlığı yapıyor?

İşte, sözün bittiği yer burada.“Yazıklar olsun!”

“Vah !” benim memleketime ki, kimlerin eline kalmış?

                                            ***

Başbakan, Ağlamaklı !

Başbakan, her akşam zenginlerin ya da yandaş kuruluşların iftarına katılıyor. Katılması yemek için değil, ortamı fırsat bilip nutuk atmak için.

     Geçen akşam ki nutkunda, Bankalardan yakındı. Öfkeli ve ağlamaklı bir sesle; “Kredi kartı kullanmayın. Bankalar sizi soyuyor.” dedikten sonra,  adını vermeden bir Bankanın sahibine yüklendi.

“Bir yılda, bu yolla tam 600 trilyon lira kazandın. Bu parayı, gideceğin mezar almaz. Biraz gözün doysun.”

       O kişi şimdi çıkıp dese; “Sayın Başbakan, sen kendini aynada mı görüyorsun. Ayrıca, Bankalar halkı soyuyorsa, seningörevin nedir?”

Acaba, ne cevap alır?

       Bankalardan sorumlu Bakan da, arkasından hemen kükredi. “Bankalar, halktan tam 60 işlem için haksız ücret alıyorlar. Bu haksızlığı ortadan kaldıracağız.”

      Ona da ben soruyorum. ”Sayın Bakan, senin görevin ne? Şimdiye kadar aklın neredeydi?”

      “Vah !” benim memleketime ki, kimlerin eline kalmış?