Moved Permanently

Merhum Abdi İpekçi ile ölümünden kısa bir süre önce, İstanbul Valisi’nin odasında görüştük. Daha önce onu, İstanbul Milli Eğitim Müdürlüğü’nün karşısındaki Milliyet Gazetesi’nde de ziyaret etmiştim. Gazetenin Başyazarıydı ve hep siyasi yazılar yazardı. Bir gün bana, bu durumundan pek hoşnut olmadığını söyledi ve ekledi. “Daha çok, siyaseti yazmam gerekiyor. Oysa, bu memlekette yazılacak başka öyle konular var ki.” demişti.

Hakikaten, bu memlekette öyle abuk sabuk olaylar yaşanıyor ki, yazmak isteyene konu çoook...

Bir defa ülkenin kötü idare edilmesi ve bunun doğurduğu sonuçlar başlı başına yazma konusu. İnsanlar arasındaki adaletsizlik ve hak aramadaki tıkanmalar. Ekonomik zorlukların ortaya koyduğu olaylar, nihayet ahlaki çöküntünün meydana getirdiği edepsizlikler ve hayasızlıklar, yazmak isteyene istediği kadar konuyu ortaya çıkarıyor. İşte, size bir kaçı.

Daha fazla ödeyeni olmadığı için ödediği göstermelik vergilerle Vergi rekortmeni sayılan, aslında ülkemizin en büyük vergi kaçakçısı olan Doğan, bu konuda artık yakayı iyice ele verdi.

Bu köşeyi izleyen okuyucularımın hatırlayacağı üzere, daha önce 17 Eylül 2008,25 Şubat 2009 ve 16 Eylül 2009 tarihlerinde yazdığım yazılarda, bu kişinin vergi kaçakçılığındaki marifetlerini anlatmış ve oluşturduğu medya kartelinin gücü ile bu milleti nasıl soyduğunu, açık bir biçimde ifade etmiştim. Vergi kaçırmak demek, devletin millet adına tahsil ettiği parayı ödemeyip cebine atmak ve milletin kazancına ve haklarına göz dikip, dolaylı bir soygun yapmak demektir.

Taa İlkokuldan itibaren çocuklarımıza vergi ödemenin bir vatandaşlık borcu olduğunu öğretir,vergi kaçırmanın ise hırsızlıkla eş değerde olduğunu anlatmaya çalışırız. Şüphem yok ki, Aydın Doğan’a da bunlar anlatılmış ve öğretilmiştir. Ama, bunları öğrenmek başka, yapmak ve dürüst olmak başkadır.

Aydın Doğan şu sıralarda, son olarak çarptırıldığı 4.8 milyar liralık (eski söylemle 4.8 katrilyon liralık) vergi cezasından kurtulmanın ya da bunu azaltmanın derdinde. O, suçunu kabul ediyor. Daha önceki vergi kaçaklarında da yakalanınca, suçunu hep kabul etmişti. Maliye ile uzlaşmaya gitmiş, cezası hafifletilmiş ve o da ödemişti. Ancak, bu defa ki cezası çok büyüktü.

Yasa gereği, cezayı ödeyinceye kadar devlete teminat göstermesi gerekiyor. Bunu gösteremeyen Aydın Doğan, yargıya gidiyor. Ne var ki, başvurduğu İstanbul 9.Vergi Mahkemesi, isteğini reddediyor. Onun, başka itiraz hakları var, ama suçu sabit olduğu için, haklı görülmesi mümkün değil. İşin kötü tarafı, süresi içinde bu teminatı veremezse, şirketlerinin bütün kazançlarına el konacak. Daha da kötüsü,baş tetikçisi Ertuğrul Özkök’ün yazıları da artık işe yaramıyor.

Benim inancım o ki, oluşturduğu medya karteli ile masum insanlara çamur atıp, her yerde güç gösterisi yapan Aydın Doğan ve tetikçileri, mahşer günü hesaba çekilmeden önce bu dünyada da yaptıkları zulmün hesabını bir bir vereceklerdir.

Devletin parası, Erbakan ve 74 arkadaşı tarafından düzenlenen sahte belgelerle, çok kısa süre içinde harcanmış gibi gösterilip, geri verilmemişti.

Eski liderlerini kurtarmak için AKP hükümetinin gayretlerinin bir kısmı boşa çıkmış, mamafih Erbakan’a verilen hapis cezasının bir kısmı evinde çektirilirken, kalan kısmı Cumhurbaşkanı tarafından af edilmişti.

Bütün zorlamalara rağmen paranın iadesi af edilemeyince, şimdi Erbakan’a ödemek düşüyor. Ne var ki para, ceza ve faiziyle birlikte tam 12 milyon liraya (eski söylemle 12 trilyon liraya) yükselmiş. Bunun 2.6 trilyon lirası Erbakan ve Mali İşlerden sorumlu yardımcısı tarafından ödenecek. Geri kalanı ise, diğer 72 kişi arasında pay edilecek.

Necmettin Erbakan’ın Ankara Balgat’ta oturduğu evi dahil, bütün taşınmazları tedbirli. Para nakden ödenmezse, bu mallar satılacak. Ben, yine de devletin değil, Allah’ın adaletine güveniyorum. Çünkü, AKP iktidarı döneminde bu paranın tahsil edilip edilmeyeceği henüz şüpheli. Eğer, devletin adaleti bir gün tecelli ederse, herkes gibi buna ben de çok sevineceğim.

Bol para kazanan futbolcuların densizlikleri, şımarıklıkları ve kötü örnek olan gece hayatları, esasen sporla ilgisi olmayan bu oyunu, iyice çirkinleştiriyor.

Eğitim çağındaki gençlerin çoğu, ilim tahsil etmek yerine bu meşin topun peşinde koşmayı, böylece kolay ve kısa yoldan para kazanıp, şöhret olmayı yeğliyorlar. Hasılı, neresinden bakarsanız bakın futbolun, seyirlik olmaktan öte topluma kazandırdığı hiçbir artı değeri yok.

Bilim ve teknolojide ilerlemiş ülkelerin, futbolda öyle fazla bir üstünlüğü yok. Özellikle, dünyanın süper gücü olan Amerika’da futbol, en az ilgi duyulan spor dallarından biri. ABD nin, futbolda hiçbir üstünlüğü yok.

Futbolun, bizim ülkemize ve sosyal hayatına da, hiçbir getirisi olmadı. Maçlardaki kavga, gürültü, ahlak dışı davranışlarla, işlenen cinayetler de cabası.

Gençlerimizi ve halkımızı bu faydasız meşguliyet yerine, daha faydalı konularla meşgul etmek, eğlendirmek ve dinlendirmek çok daha yararlı olurdu. Ancak, eski bir futbolcu olan Başbakanın iktidarında, bunların hiç biri olamaz.

Özel televizyonlar da yayına girince, televizyonun zararları daha çok arttı. Bunu gören devlet, yayınları denetlemek için bir kurul oluşturduysa da, kurul kendini bile denetleyemiyor. Ha var, ha yok. Kurulun geçen dönemdeki Başkanı kendi işinden çok, Deniz Feneri adlı bir derneğin katakulli işleri ile uğraşmış.

Geçen hafta okuduğum ve yine televizyondan izlediğim bir haber, beni iyice şaşırttı. Habere göre, özel televizyonların çoğunun yaptıkları ve gerçek gibi gösterdikleri programların çoğu, düzmece imiş. Mesela, kaybolan kişilerin bulunması, yıkılan ailelerin yeniden toparlanması, evlenmek isteyenlerin buluşması ve buna benzer toplumsal içerikli programların çoğu hep birer mizansenmiş. Yani, para ile bir takım kişiler kiralanıyor ve kendilerine oynamaları için rol veriliyormuş. Onlar da, bu rolleri oynayıp, para kazanıyorlarmış. Bizler de meğer, televizyonun karşısına oturup bazen ibretle, bazen üzüntüyle, bazen de göz yaşlarıyla seyrediyormuşuz.

Yazık olsun Radyo Televizyon Denetleme Kurulu’na, yazık olsun bizi kandırıp ve aptal yerine koyup, para kazananlara ve yazık olsun bizim gibi saflara !.

Oysa, Azeri kardeşlerimiz şimdiye kadar her konuda, hep bizim yanımızda oldular. Dünyada Pakistan’dan başka hiç kimsenin tanımadığı KKTC’yi tanımak için bile, bizden hep işaret beklediler. Baba Aliyev zamanından atılan dostluk temeli, oğul Aliyev zamanında daha da güçlenerek, ne güzel ilerliyordu.

Baş düşmanımız Ermeniler, haksız yere bu ülkenin topraklarının % 20 sini işgal etmişler ve Dağlık Karabağ denilen bölgede, bir milyondan fazla Azeri soydaşı, yurtlarından etmişlerdi. Bunun üzerine biz de, Ermenilerle olan sınır kapımızı kapatmıştık.

Bu durumdan biz değil, Ermeniler zarar görüyordu. Başbakan, Azerbaycan Milli Meclisinde yaptığı konuşmada “Ermeniler Dağlık Karabağ’dan çekilmedikçe, sınırı katiyen açmayacağız.” demişti. Zaten, Ermenilerin bu topraklardan çekilmesinin tek garantisi de, işte bu sınırdı.

Azeriler, bu konuda bize inanıyor ve çok güveniyorlardı. En ucuz doğal gazı onlardan alıyorduk. 1992 de yaptığım bir seyahatte, Azerbaycan’da bana hiç para harcatmadılar. Hep, “Sen Türksün, sen kardaşsın.” dediler.

Hükümet ve Başkanı olan Tayyip Erdoğan sözünü tutmadı. Verilen söze rağmen, o istenmeyen anlaşma imzalandı. Ermenilerle aramızdaki sınır kapısı, artık açılıyor. Karar, göreceksiniz yakında TBMM’ de de onaylanacak.

Azerbaycan, bu konuda Türkiye’ye karşı ne yapsa ve ne düşünse haklıdır. Şimdi, ilk tedbir olarak doğalgaz fiyatını artıracakmış, haklıdır. Doğalgazı bize değil, diğer Avrupa ülkelerine pazarlamak için çalışıyormuş, haklıdır. Rusya’ya daha fazla yakınlaşacakmış, haklıdır. Milletlerarası arenada, eski desteğini bizden artık esirgeyecekmiş, haklıdır. Bize artık hiç güvenmiyormuş, haklıdır. Hülasa, hakkımızda ne düşünse ve ne yapsa haklıdır. Azerbaycan, artık eski Azerbaycan değil !..

Ancak, Ahmetbey’e gitmeye artık gerek yok. Şimdi, aynı köfteciden ilçemiz merkezinde de açıldı. Çarşı içindeki Atatürk heykelinin karşısında kuruyemiş ticareti yapan hemşerimiz Esat Yalçın, bu işi bıraktı. Dükkanında, şimdi Ahmetbey usulü köfte yapıyor. Ahmetbey’den getirdiği Mehmet Aşıcı usta, köftenin alasını size yediriyor.

Köftenin yanında, sulu yemekler de var. Benim gibi mesela patlıcan musakka ve tas kebabını sevenlere müjde. Bu yemekler, burada çok lezzetli pişiriliyor. Kuru fasulye sevenler de buraya gelsinler.

Ben, dükkanı önce temizlik yönünden inceledim ve çok temiz buldum. Yemekler aynı mekanda,müşterilerin önünde ve büyük bir titizlikle hazırlanıyor. Şekerim olduğu için ben yiyemiyorum. Ama siz, köfte/piyazın üstüne bir de tatlı istemeyi sakın unutmayın.