Moved Permanently

      “Bugünkü Türkiye Cumhuriyeti devletine bu toprakları bırakan Osmanlı İmparatorluğu, 1915 yılında Ermenileri, öz vatanları olan bu topraklardan hem sürgün etti, hem de 1,5 milyon kadarını öldürerek, “soykırım” yaptı. Osmanlı’nın mirasına konan bu devlet, o nedenle ve öncelikle bu soykırımı tanımalı, daha sonra da, topraklarımızı geri vermelidir.”

       Ermenilerin bu iddiaları  gerek Amerika’da, gerekse Avrupa’da Ermeni lobilerinin faaliyetleri üzerine, bir çok ülke tarafından benimsendi. Bu ülkeler ayrıca, parlamentolarından çıkardıkları kararlarla, bu iddiayı resmen kabul ettiler.

       Hemen ifade edelim ki, üçüncü ülkelerin böyle kararlar almalarını milletlerarası hukukla bağdaştırmak mümkün olmasa da ya da bu kararlar için “ne alaka?” dense de, bu kararlar maalesef alındı. Böylece, Osmanlı’nın mirasçısı olan Türklerin Ermeni soykırımı yaptığı iddiası, kabul ve beyan edildi. O kadar ki, bunun aksini söyleyenler hakkında, kimi Avrupa ülkeleri dava açtı ve hapis cezası bile verdi.

       Ermenilerin şimdi ikinci hedefi, Doğu Anadolu’dan toprak alıp, ülkelerine katmak. Bu mümkün olmadığı takdirde, bedelini Türklere tazminat olarak ödetmek.

                            ERMENİSTAN’IN  ETİ  NE,  BUTU  NE?

      1990 yılında SSCB den ayrılıp bağımsızlığına kavuşan Ermenistan, kuzeyinde Gürcistan, güneyinde İran, doğusunda Azerbaycan ve batısında Türkiye ile sınırı olan ve Trakya’dan biraz büyük, yani 29.800 km2 lik bir alana sahip, küçük bir ülke. 2006 sayımına göre, 2.092.980 kişilik bir nüfusa sahip. Ermenistan dışında yaşayan ve adlarına “Ermeni diasporası” denilen Ermeni topluluklarından bir milyonu ABD de, bir milyon kadarı Rusya’da, 450 bin kadarı Fransa’da, 300 bin kadarı İran’da, 70 bin kadarı da Türkiye’de olmak üzere, diğerleriyle birlikte dünyada toplam 6 milyon kadar Ermeni’nin varlığı kabul ediliyor.

       Ermenistan’ın ekonomik durumu, son derece kötü. Komşularından, Azerbaycan ve Gürcistan’la kavgalı. Gürcistan, Karadeniz’e çıkmasına izin vermiyor. İran’ın ise, Ermenistan’a çok uzak olan Basra Körfezi dışında açık denizlerle bağlantısı yok. Ermenistan’ın ayrıca, Rusya ile sınır komşuluğu yok. Oysa, Türkiye ile 320 km lik sınırı olduğu gibi, Türkiye’den Karadeniz’e, oradan da deniz yoluyla dünyaya açılma şansı ve imkanı var.

        Var, ama Ermenilerde yaklaşık bir asırdan beri bitmeyen ve  gittikçe artış gösteren bir de Türkiye düşmanlığı  var. Baksanıza, Türk düşmanı bir Ermeni gazetecinin öldürülmesi üzerine, Türkiye ayağa kalktı, katil lanetlendi ve “Hepimiz Ermeni’yiz.” sloganlarıyla, ortalık inledi. Hatta, Ermenilerden özür dileyenler bile oldu. Ancak, onlar bizim bayrağımızı çiğnemeye ve yakmaya hala devam ediyorlar.

       ERMENİSTAN, SALDIRGAN, NANKÖR VE KÖTÜ BİR KOMŞU

        Ermenistan, 1992 yılında sebepsiz ve haksız yere komşusu Azerbaycan’a saldırarak, ülkenin Dağlık Karabağ bölgesini işgal etti. Bölgedeki Hocalı Kasabası’nda ve bir gecede, tam 1300 Azeri Türkünü, çoluk çocuk demeden katletti. Dünyanın seyirci kaldığı bu olayda, Azerbaycan’ın topraklarının beşte birini, böylece zorla aldı ve 17 yıldan beri Azerbaycan’dan çıkmıyor.

      Bunun üzerine Türkiye de tepki olarak, Iğdır İl merkezine 20 km uzaklıktaki sınır kapısını kapattı.Ermenilerle aramızdaki Alican adlı sınır kapısı, hala kapalı.

       Bu olaydan sonra Ermenistan, dünyaya açılan en önemli  kapısını kaybettiği gibi, ticari yönden de büyük kayıplara uğradı. Ne var ki, “Sizin komşunuz, bizimse soydaşımız ve dostumuz olan Azerbaycan’ın işgalinden vazgeçin, biz de sınırı açalım.” biçimindeki çağrılarımızın hiç birine uymadığı gibi, hayali “soykırım” iddialarından ve toprak talebinden de, bir adım geri atmadı.

                ABD  BASTIRIYOR,  AB  BASTIRIYOR.  “SINIRI AÇIN”

      Soykırım iddialarından asla vazgeçmeyen Ermeniler, her yıl 24 Nisan’ın gelmesini iple çekiyor ve Türkiye’yi dünya kamuoyuna, adeta bir“cani insanlar topluluğu” olarak  anlatmaya devam ediyor. Nitekim, ABD’ deki son Başkanlık seçimleri öncesinde Ermeni lobisi, Obama’ya bunu kabul ettirmesini başardı.

       Obama’nın Nisan ayı başında Türkiye’ye yaptığı ziyaretin bir amacı da, zaten buydu. Obama, kapalı kapılar arkasında Türk yetkililere bu konuda gizlice direktifini verirken, sınır kapısının açılmasını ise, alenen istedi.

                         TÜRKİYE, “İKİ ARADA, BİR DEREDE”

       Türkiye zor durumdaydı. Kadim dostu Azerbaycan, sınır kapısının açılmasını katiyen istemiyor, çok güvendiği Türkiye’den,  kapının açılmasının, Ermenilerin Dağlık Karabağ’ı terk etmesi şartına bağlanmasını istiyordu.

      Başbakan Tayyip Erdoğan da yaptığı açıklamada, bu şartı ileri sürüyordu. Ancak gelen haberler, Başbakanın bundan vazgeçtiğini ve Obama’nın isteğine uyarak, sınırın şimdi, kayıtsız şartsız açılacağını gösteriyordu.

       Başbakanın, sözünden dönmesinin iki nedeni vardı. Birincisi, Başbakan Danimarka Başbakanının NATO Genel Sekreteri seçilmesine üç sebeple karşı çıkmış, kendisine verilen şifahi sözler üzerine, itirazını kaldırmıştı. Ancak, verilen sözlerin hiç biri yerine getirilmemiş yani Erdoğan, dolayısıyla Türkiye ciddiye alınmamıştı. Demek oluyor ki, Başbakan  bu olayda da ciddiye alınmıyordu.

       İkincisi, Başbakan Obama’nın (ABD’nin) sözünden çıkamıyordu. Çünkü o, her zamanki gibi  mağdurdan ve haklıdan değil, güçlüden yanaydı.

       Ve bütün bunları bilen Ermenistan Cumhurbaşkanı, geçen hafta İran’a yaptığı seyahatte, büyük bir güvenle ve cüretle “Ekim’e kadar bu sınır kapısı açılacak, ancak biz soykırım iddiamızdan, asla vazgeçmeyeceğiz.” diyerek, Türkiye’ye adeta meydan okuyordu.

          OBAMA’NIN “BÜYÜK  FELAKET” DEMESİ,  DAHA KÖTÜ

       Türkiye ziyaretinde kendisine her konuda söz verilen Amerikan Cumhurbaşkanı’nın, bu 24 Nisan’da “soykırım” sözcüğünü kullanıp, kullanmayacağı çok merak edildi. Ve Obama, beklenenin aksine “soykırım” demedi, ama “Osmanlı İmparatorluğu son döneminde, Ermenilere  büyük  bir felaket yaşattı.” deyiverdi. Şimdi biz, soykırım demediği için seviniyoruz. Ancak, büyük felaket söylemi, uluslararası hukukta soykırım yerine geçmese de, gerçek anlamı, soykırımdan daha kötüydü.

      Bu da gösteriyor ki, ne Ermeniler bu iddialarından vazgeçiyor, ne de dost bildiklerimiz, onları desteklemekten  asla vazgeçmiyorlardı.

                       AZERBAYCAN’I,  YABANA  ATAMAYIZ !..

      Azerbaycan ülkesi ve halkı, bizim gerçek dostumuz ve soydaşımız. Onun dostluğuna ve doğal imkanlarına ihtiyacımız var. Ondan vazgeçemeyiz ve onu Rusya’nın kucağına atamayız.

                                                      ***

      Değerli okuyucularım, buraya kadar anlatmaya çalıştıklarım, hepinizin bildiklerinden ibarettir. Benim, esas anlatmak istediğim şudur.

        Türkiye şimdi, bir diplomasi açmazı ile karşı karşıyadır. Bir tarafta kadim dostu ve soydaşı Azerbaycan, öte yanda ise, onun hasmı olan Ermenistan’ı  destekleyen ve Türkiye’nin vazgeçemediği bir Amerika var. Üstelik, Amerika’nın desteklediği Ermenistan, Azerbaycan topraklarını işgal ettiği gibi, Türkiye’den de toprak istiyor ve Türkiye’yi “soykırım” yapmakla suçluyor.

       Bu denklem, çözümü zor bir denklemdir. Türkiye, hangi tarafı kazanmak istese, öteki tarafı kaybediyor. Oysa o, haklı olarak her iki tarafı da kazanmak istiyor. Bu mümkün olmadığı takdirde, bu defa kendisi de kaybedecektir.

             ERMENİ DÜŞMANLIĞI BİTMEDEN SINIRI AÇMAK, TÜRK           

             HALKINA VE AZERBAYCAN DOSTLUĞUNA İHANETTİR

       Şu sıralarda Türkiye’nin ve Türkiye’yi yönetenlerin işi çok zor. Türkiye’nin şimdi çok akıllı bir diplomasi izleyerek, her iki tarafı da kaybetmemesi gerekiyor. Oysa Başbakan, ne kendi Meclis gurubuna, ne Muhalefete, ne de Dış İşlerine danışmadan, her konuda kararı kendi veriyor. Bu, çok yanlıştır. Bu konuda, halkımızın  arzusu  şöyledir.

1.     Ermenistan, haksız yere işgal ettiği Azerbaycan topraklarından çekilmeden ve hayali soykırım iddialarıyla, toprak talebinden  vazgeçmeden, Türkiye-Ermenistan sınır kapısı KATİYEN, ama KATİYEN  açılmamalıdır.

2.     Türkiye, dost bildiğimiz ve her isteğini yerine getirdiğimiz ABD’ ni,  bu maksatla Ermenistan’a baskı yapması için mutlaka zorlamalıdır.

3. Böylece, Türk-Ermeni düşmanlığı, artık tarihe gömülmelidir.

      İki yıl sonra iktidardan gideceği anlaşılan AKP, Kıbrıs’ta yaptığı hataları, burada yapmamalıdır. Ve, bu “Obama Kazığı”, yenmemelidir. Başbakan ve iktidarı, ABD ve AB’ ye yaranmak için bunların aksini kabul ettiği takdirde hem Türk  halkına, hem de Azerbaycan dostluğuna “ihanet” etmiş sayılacaktır. Muhalefet de, yattığı kış uykusundan artık uyanmalıdır.

     Türkiye, şimdi bıçak sırtında. Ancak, bu sorunun çözümü için, önemli bir fırsatı da eline geçirmiş durumda. Konuya, “vatansever” bir anlayışla yaklaştığına inanmak istediğimiz AKP iktidarı eğer aksini yaparsa, “ihanet” ya da “hıyanet” yakıştırması, ona az bile gelir.