Ekonomik kriz öncesinde, Saray ve çevresinde özellikle tarla, arsa ve arazi nitelikli taşınmazlara büyük bir ilgi vardı. Hatta, şehir içindeki dükkan ve daire alım-satımlarında da bir hareketlilik gözleniyordu. Bu durumdan yararlanmak isteyen bazı gayrimenkul sahipleri, taşınmazlarını iyi fiyatlara satabilmişlerdi.

      Bu durum, geleceğe yatırım yapmak isteyen alıcılar için, ilk zamanlarda tam bir özentiydi. Ayrıca, İstanbul’a yakınlığı ve kolay ulaşımından başka, doğası ve verimli topraklarıyla dikkati çeken Saray ve çevresi, kısa sürede bir cazibe merkezi olmuştu. Özellikle, İstanbul’dan gelen vatandaşların önemli bir kısmı, gelecekte buralara yerleşmek ve karlı bir yatırım yapabilmek için, ucuz pahalı demeden bir çok araziyi satın aldılar.

      İlçe merkezine yakın bazı köylerde  tarlaların neredeyse yarısı, sırf bu amaçla satıldı ve yabancıların eline geçti. Tarlalarını satanların bir kısmı, parayı çarçur etmeden başka yatırımlar için kullanırken, bazıları keyfi amaçlarla harcadı ya da lüks araba merakına kapılıp, paraları bu şekilde tükettiler.

                     ŞİMDİ, ALAN DA,  SATAN DA PİŞMAN !..

        Tarlalarını satanların önemli bir kısmı, paralarını değerlendiremedikleri için, bu satıştan son derece pişman oldular. Ancak, mal ellerinden çıktı. Alanlar ise, bu taşınmazların kısa sürede prim yapacağını ve satıp yine kısa sürede daha çok kazanacaklarını düşündüler, ama beklediklerinin tam tersi oldu.

         Üstüne üstlük bir de ekonomik kriz ortaya çıkınca, satın aldıkları ellerinde kaldı. Bırakın kar etmeyi, verdikleri paranın yarısını bile geri alamadılar. Başka bir söylemle aldıklarını, alış fiyatına  bile satamadılar.

        Bir yılı aşkın bir süredir, emlak piyasasında yaprak oynamıyor. Satıcı çok, alansa hiç yok. Yani, emlakçıların önünden kimse geçmiyor.

    DAİRE SATIŞLARI DAHA KÖTÜ,  AMA  FİYATLARI  ŞİŞİRİLİYOR

       Saray ilçe merkezinde, inşaat sektörü çalışıyor. Bazı binaların inşaatı yavaş da olsa ilerliyor, bazıları ise bitirilmek üzere. Hemen hepsi, “yap-sat”çılar tarafından yapılıyor ve temel atımından itibaren satışa sunuluyor.

        Ancak şişirilen fiyatlar, piyasa koşulları ve gerçeklerle hiç bağdaşmıyor. Üstelik, bu kriz döneminde hiç kimse ev almayı düşünmezken, bu yüksek fiyatlar, almak isteyenleri de kaçırıyor.

       İnşaat malzemelerinin fiyatlarına baktığımızda, hiç birine zam yok. Çünkü, talep yok. Kiralara baktığımızda, en az % 30 oranında düşüş var. Kiralık evden geçilmiyor. Parasını, gayri menkule yatırmak isteyen de olmadığına göre, daire fiyatları neden şişiriliyor, anlamak mümkün değil.

       Emlakçılar, şimdi satmak değil, “almak zamanı” diyorlar. İyi, ama bu şişirilmiş fiyatlarla kim daire alır ki? Konuştuğumuz bazı yap-satçılar, binalara asansör ve kalorifer koymakla, lüks inşaat yaptıklarını sanıyorlar. Oysa, kalorifer ve asansör lüks değil, artık bir ihtiyaç ve mecburiyettir. Anlaşılan o ki, satıcıların fiyatlarını şişirmeleri, biraz da bundan ileri geliyor.

      Tam bir Sanayi Bölgesi olan Çerkezköy’de yaptığımız incelemede, aynı nitelikli inşaatlardaki daireler pahalı olması gerekirken, çok daha ucuz fiyatlara satılıyor. Hem de, oldukça merkezi semtlerde.

      Serbest ekonomik düzende, herkesin malını istediği fiyata satmaya hakkı var. Var, ama alıcı bulabilirse. Yap-satçılar, Saray’da bu şişirilmiş fiyatlarla eğer alıcı bulabiliyorsa, satıcılara kızmamak lazım. Ancak, alanlara “ahmak” veya “enayi” demek gerekir. Siz isterseniz, “budala” ya da “avanak” da diyebilirsiniz.