Süleyman Demirel Cumhurbaşkanı’ydı. Bir hayırsever, İstanbul/ Levent’te bir okulun binasına ek bina yaptırdı. Binanın açılışını Cumhurbaşkanı yapacaktı. Beraber gittik.

      Bahçe kapısının yanında, kalabalık bir gurup öğrenci sıra halinde Cumhurbaşkanı’nı bekliyor. Bunlar, yandaki okulun öğrencileriydi.

      Önceden haberim yok. Okulun Müdürü böyle bir girişimde bulunmuş. Hava serindi. Öğrencileri gören Cumhurbaşkanı’nın yüzü asıldı ve “Bunlar da ne?” diyerek, biraz da öfke ile öğrencileri okullarına/derslerine gönderdi.

      İstanbul’da uzun süren görevim sırasında, gelen kim olursa olsun, karşılamada ya da uğurlamada, öğrencileri hiçbir zaman kullanmadık. Çünkü, onların işi sadece okumaktı.

ŞİMDİ, DURUM ÖYLE DEĞİL!

     Yer, Ankara Etimesgut İlçesi.  26 Şubat, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın doğum günü.

      Bunu öğrenen, Ankara/Etimesgut İlçesinin Milli Eğitim Müdürü,bütün okullara derhal resmi bir genelge yayınlıyor. Ve,1761892 sayılı Genelgesinde  diyor ki, “2023 Türkiye Vizyonu oluşumu kapsamında 26 Şubat 2016 da, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın doğum günü kutlaması için,öğrencilerle beraber benim Başkanlığımda Cumhurbaşkanlığı Külliyesi’nin önünden geçilecektir.

Hazırlığınızı ona göre yapın ve 23 Şubat 2016 akşamına kadar bana bildirin.” diyordu.

       Bu yağcı Müdürün, kim olduğu önemli değildi. Önemli olan, bu iktidar döneminde devlette önemli görevlerde olanlara gösterilen “Yağcılığın”, insaf boyutunu aşması ve devlet ve millet imkanlarının ve vatandaşların ve de öğrencilerin bu iş için kullanılmalarıydı.

     Değerli okuyucularım; Katıldığım yönetici kurslarında, bize öncelikle yanlış iş yapanların ya da çıkar peşinde koşanların “yağcılık” yolunu seçerek,kendilerini hoş göstermeye çalıştıklarını, bunlara dikkat etmemiz ve itibar etmememiz gerektiğini söylemişlerdi.

Ama, ne yazık ki, özellikle bu iktidar döneminde “yağcılık” denilen, insanın gururunu ve İnsan ruhunu okşayan,ancak tam bir sahtecilik yansıtan bu davranışlardan mutlaka kaçmak ve kaçınmak gerekiyor.

BU KİŞİ, KARŞILIĞINI ALIR.

     Yaş günü kutlaması diyerek, bu toplu yürüyüşü yatıracak olan Milli Eğitim Müdürü, mutlaka karşılığını alacaktır.

     Bunun karşılığı ne olur? Derseniz. Bir İl’e Milli Eğitim Müdürü olur. Ankara’ya Şube Müdürü olur.

       Başka arkası varsa, pekalaGenel Müdür bile olur.

       Ben şunu gördüm ki, bu iktidar döneminde liyakate, yani kişinin ehil yani layık olup olmadığına bakılmıyor. Arkası olanlarla, böyle aşırı derecede yağcılık yapanlar, mutlaka karşılığını alıyorlar.

       Ehil olanlarla, çalışanlar da, bilsinler ki havalarını alıyorlar.

Türkiye Yanıyor, İtfaiye Nerede?

  Değerli okuyucularım; Her hangi bir yerde, hakiki manada bir yangın çıktığını ve Belediye’nin İtfaiyesini aradığımızı sanmayın.

    Türkiye, saplandığı siyasi bataklıktan ve yöneticilerin iç ve dış politikadaki başarısızlıklarında ötürü,tam bir bunalım yaşıyor.

Her gün şehit cenazeleri. Arada bir büyük patlamalar ve can kayıpları. Bıktık, yandık, usandık artık.

        Ülkeyi bu hale getirenler, laftan başka bir şey üretmiyorlar. Görüyorsunuz, ona buna çatmakla ve caka satmakla, ülke idare edilemiyor.

       Yurt dışında, daha doğrusu dünya çapındaki itibarımız, sıfırlanmış durumda. Dost bildiklerimizin de, maskeleri düştü. Al sana Suudi Arabistan gibi…

       Yönetimde söz sahibi olanların, artık o koltuklardan ayrılmaları ve bu işi yapacaklara bırakmaları gerekiyor. Kazandıkları oy çokluğuna, güvenmemek lazım. Memleket elden gidiyor.

        12 Mart 1971 gününü hatırlayın. O zamanda da ülkede kan akıyordu. Anarşi ve terör diz boyuydu.

      Hükümet “Yapamıyorum” dedi ve çekildi. Nihat Erim Başkanlığında kurulan yeni“Balyoz Hükümeti”, kısa sürede ülkeyi selamete çıkarmıştı.

     Ey Yöneticiler ! Sözüm size. O koltukları bırakın artık. Bu karanlık günler geride kalsın.