Moved Permanently

     Yüce Yaradan, Kur’an-ı Kerim’de; “Her canlı ölümü tadacaktır.” diyordu. O da, tattı. O da, gidici her fani gibi, bu dünyadan geçti gitti. Bir süre sonra, bedeni gibi çürüyüp yok olacak olan 10-12 metrelik bir beyaz bezle beraber gitti. Hepsi o kadar.

      İstanbul Kanlıcada, Boğaz’a bitişik ve 20 milyon dolar değerinde bir yalıda oturuyormuş. Olabilir, zenginliğine göre yaşadı demektir. Ancak, malınız, mülkünüz ve dünyadaki maddi varlığınız ne olursa olsun, ölüme hiçbir varlığın faydası olmuyor. O halde, bundan ibret almak gerekiyor.

     Bence, onun en büyük serveti, insanlara olan sıcak ve yardımsever yaklaşımıdır.

     Kendisini, 1980’li yıllarda tanımıştım. Gurubun Otomotiv Sanayii’nde görev almış ve pek de etkili olmuştu.

    O yıllarda, hem İstanbul Milli Eğitim Müdür Muavini, hem de Milli Eğitim Vakfı’nın İstanbul Müdürü’ydüm.

    Vakıfa gelir sağlamak için bir Eşya Piyangosu düzenlemeyi düşündük.

     Eşyayı, şirketlerden bağış olarak istemeyi kararlaştırdık. Piyangoya konulacak eşyaların başında “Beyaz Eşya” denilen, Buzdolabı, Çamaşır Makinası ve Fırın vs. gibi araçlar geliyordu.

    Vali, beni arayıp; “Koç’ları bir ziyaret et.” dedi.

    Tanınmış bir marka olan “Arçelik” Koç gurubunundu. Şirkete gittim. Mustafa Koç oradaydı. Henüz yetkisinin ne olduğunu bilmiyordum, ama beni nezaketle karşıladı ve “Buyur Hocam” dedi. Durumu kendisine anlattım ve “Acaba, yetkili kim?” dedim.

    “Hallederiz Hocam” diyerek, yanımda hemen yardım talimatını verdi ve eşyanın gideceği yeri söylememi istedi.

     Ertesi günü, 2 kamyon dolusu Buzdolabı, Çamaşır Makinesi ve Fırın depomuza geldi.

     Yüz bulunca, yüz elli istemeye karar verdik ve bir de Otomobil isteyelim dedik.

      Tofaş’ın çıkardığı Murat-131 Doğan tipi otomobiller çok tutuluyordu. İstedik ve bize bir de otomobil verdi. Piyangoya, onu büyük ikramiye olarak koyduk.

                              MUSTAFA KOÇ, ÇOK BONKÖR

     Daha sonra, şirketi ve kendisini izledim. Yardım isteyenlere ve muhtaçlara karşı çok bonkör davranıyor ve hiç kimseyi karşılıksız bırakmıyordu. Damatları İnan Kıraç Bey de öyleydi ve onun da bonkörlüğü hala devam ediyor.

     Dedeleri Vehbi Bey, oldukça tutumlu ve hesaplı olduğu halde, çocukları ve torunları aksine davranıyorlardı.

     Öteden beri varlıklı bilinen Koç Topluluğu, yalnız yurt içinde değil, yurt dışında da yaptığı yatırımlarla ve ürettiği markalarla iyice tanınmış ve aranan birer marka olmuşlardı.

     Koç Topluluğu’nun başka bir meziyeti daha vardı. Öteki kişi ve ticari şirketler vergi ödemede kaçağa bulaşırken, Koç’lar vergilerini kuruşu kuruşuna ödüyorlardı.

     Aynı yıllarda Vehbi Bey’le de tanıştık ve kısa sürede dost olmuştuk. Çünkü ben, Milli Eğitim Vakfı’nın İstanbul Müdürü’yken, o da kurduğu Türk Eğitim Vakfı’nın Başkanıydı.

       Milli Eğitim Müdürü’yken de dostluğumuz devam etti ve onun adını bir okula verdim. Verdim, ama İstanbul’a bir Öğretmenevi yapması için; kendisini ikna edemedim.

                                           KUŞAK, DEĞİŞİYOR

       Şirketin kurucusu Vehbi Bey birinci kuşak, oğlu Rahmi Bey ikinci kuşaktandı. Mustafa ve kardeşleri Ali ile Ömer ise, üçüncü kuşaktan sayılırdı.

       Edinilen bilgilere göre, Koç Topluluğu’nda yaklaşık 100 bin kişi çalışıyor, yani ekmek yiyordu.

       Koç’ların başka bir özelliği de, kendilerine sadık, çalışmayı seven ve kaliteli eleman seçmeye dikkat etmeleridir.

      Görevini, beklendiği gibi yapamayan ve verimli olamayanları, hakkını vererek kapının önüne koymasını biliyorlar.

     Koç’ların ve ölen Mustafa Koç’un öteki özellikleri de yaptıkları yardımları gizli tutmalarıdır. Bu işleri yaparken, gösterişten daima uzak duruyorlar.

    Mustafa Koç, hızlı yaşadı ve genç yaşta öldü. Adı, olumsuz hiçbir olaya ve işe karışmadı. Ailenin, şanını ve şerefini hep korudu.

    Onun tek yanlışı, sağlığına pek dikkat etmemesi ve kötü beslenmesiydi. O sebeple, fazla kiloları vardı ve bunu önleyemiyordu. Mide küçültme ameliyatının da hiçbir faydası olmamıştı.

     Her fani gibi, o da ölümü tattı. Milyarlarca dolarlık serveti, onu kurtaramadı. Kendi gitti, adı kaldı yadigar.

     Allah’ın rahmeti üzerine olsun.