Moved Permanently

Irkçılık ve milliyetçiliğin ortaya çıktığı zemin ortaktır. Her iki ideoloji de, içinde türedikleri üretim  ilişkisinin yerleşmesine, devam etmesine hizmet eder. Ama bu iki ideoloji, içinde türedikleri 
üretim ilişkilerinin farklı sorunlarına çare üretir, bu sorunların aşılmasını sağlar. Bunu daha açık 
ve vurgulu şekilde ifade edeyim: Irkçılık, en temelde kapitalist toplumda köle emeği 
kullanılmasını meşrulaştırmanın ideolojisidir. Çağımızda köle emeğinin yerine, değişik etnik 
kökene sahip toplumların konumu geçmiştir. Yani ırkçılık; egemen ulusun dışında kalan  
toplumlar ya da farklı etnik kökenden gelen insanlar , gördükleri muamelenin eşit olmaması, daha  düşük olması ve yaptıkları işlerin daha düşük nitelikte olmasını meşrulaştırmayı sağlar. Burada 
dikkat edilmesi gereken nokta, ırkçılığın ortak bir kökene sahip olmayan insanlara yöneldiğidir. 
Irkçılık ulusal sınırlar içinde işlev üstlenir.

Milliyetçilik ise aynı üretim ilişkisi içinde en temelde, emek gücünü satmak zorunda olan insanları sisteme bağlamanın ve teritoryal sınırlarda bir devlet oluşturmanın etkili ideolojisidir. Bu demektir ki milliyetçilik, onu kullananların ortak bir geçmişe ve kökene sahip oldukları insanlara yönelttiği ideolojidir. Milliyetçi ideolojinin temel işlevlerinden biri, ulusal sınırın dışındaki savaşları gerekçelendirmek ve geniş halk kitlelerini savaş için seferber etmektir.

7 Haziran 2015 yılı seçimleri belki de Türkiye cumhuriyeti açısından şimdiye kadar gerçekleşen 
en önemli ve kritik bir seçim süreci oldu diyebiliriz. Nedenleri çok, zorlukları çok, ama başarısı 
da bütün bu neden, niçin ve olmazlara rağmen önemli. Yine bir daha ki yapılacak seçimlere de 
özgürlük için mücadele etmenin zorluklarına rağmen başarının imkanlar dahilin de olduğunun 
göstergesi olmuştur.

Irkçılık ve Milliyetçilik ile ilgili yaptığımı bir takım araştırmalarda elde ettiğim verileri siz değerli okuyucularımla paylaşmak istiyorum.
“Irkçılık” (şovenizm) ve “Milliyetçilik” bu kavramlar zaman zaman bir birleriyle eşleştirilmeye 
çalışılıyor. Konuyu daha iyi anlamak adına öncelikle bu kavramları kökenleri ile ne anlama 
geldiklerini anlamak gerekir.

Irk: Kalıtımsal olarak ortak fiziksel ve fizyolojik özelliklere sahip insanlar topluluğu.
Kişinin renk, ırk ve milliyetini belirleme hakkı olmadığı gibi bunları tercih etme hakkı ve şansı da 
yoktur. Kişinin ırkı, rengi, milliyeti, soyu doğumla kazanılmış özellikleridir. Yani yaratılışının 
fıtratından kaynaklanır.

Irkçılık: İnsanların toplumsal özelliklerini biyolojik, ırksal özelliklerine indirgeyerek bir ırkın 
başka ırklara üstün olduğunu öne süren öğreti.
Yeryüzünde hiçbir ırk’ın, milletin, kavmi olarak bir diğerinden üstünlüğü yoktur. Yaşadıkları 
coğrafya bakından fiziksel olarak, yaşam tarzları olarak, Dil, inanç ve Kültür bakımından sadece 
farklılıklar sergileyebilirler. Bu farklılıklar üstünlük veya aşağılık anlamı taşımaz.

Fiziksel, dil, inanç ve kültür birlikteliği olan bir toplumun diğer bir toplum üzerinde üstünlük 
iddia etmesi veya bu düşüncesini baskı ve şiddet yolu ile kabul ettirmeye çalışması öncelikle 
insanlığın yaratılış gayesi aykırı, ahlak ve insanlık dışı bir düşüncedir.

Millet: Çoğunlukla aynı topraklar üzerinde yaşayan, aralarında dil, tarih, duygu, ülkü, gelenek ve görenek birliği olan insan topluluğu, ulus.
Milliyetçilik: Maddi ve manevi açılardan millet ve ülkesinin çıkarlarını her şeyin üstünde tutma 
anlayışı, ulusçuluk.

Ekonomik ve siyasal olguları gözetmeksizin ulusun çıkarların, bağımsızlığını ve vatan sevgisini ön  plana çıkarmak. Milliyetçilik kavramı ayrıca dil, tarih ve kültür birliğine dayalı ulusun ve devletin  mutlak ve temel bir değer olduğunu kabul eden anlayış olarak. Bireylerin devletin varlığını  büyüklüğünü sağlayacak ve koruyacak şekilde, devletin ihtiyaçlarına uygun olarak davranmaları  gerektiğini, davranışlarını bu amaca göre ayarlaması gerektiğini öne süren akım olarak  milliyetçilik, ulus olgusunu, o ulusu meydana getiren bireylere, hukuki bir yapı olan devlete  dönüştürme imkânı sağlamıştır.

Şovenizm: Özgün anlamda abartılı, saldırgan bir vatanseverlik ve ulusal üstünlük inancıdır.
Bu kavramın isim babası bir Fransız askeri olan Nicolas Chauvin'dir.
Şovenizm, herhangi bir şeye olan aşırı, nedenli veya nedensiz oluşan bağlılıktır. Özellikle de 
başka uluslara karşı hoşgörüsüzlük ve saldırganlık, aşırı ve bağnaz milliyetçilik anlamında 
kullanılsa da şovenizm milliyetçilik kavramının özüne aykırıdır. Çünkü şovenizm sıklıkla karşı 
gruba olan nefret ve kötü niyet duygularını da beraberinde getirir.

İnsanlık ve insan neslinin sağlıklı bir şekilde idamesi için en büyük tehdit hiç kuşkusuz bir ırkın 
başka bir ırktan kendisini üstün görmesi. Bu öngörüsünü baskı ve şiddet dönüştürmesi olan  
“ırkçılık”tır.

Yaşadığımız 21.yüzyılda hala bir ortaçağ zihniyeti olan ırkçılığı kendilerini dünyaya medeni 
olarak, süper güç olarak göstermeye çalışan ülkelerin yaptığına şahit olmaktayız. Gün geçmiyor ki 
Amerika’da bir “Siyah” tenli insan öldürülmesin. Avrupa’nın ortasında Almanya’da Alman ırkını 
arî ırk ve üstün gören “NEO-NAZİ” şovenistler yeniden hortladı, Afrika’da, Filistin’de,  
Mynmar’da, Irak, Suriye, Doğu Türkistan gibi dünyanın dört bir yanda birçok bölgede insanlar 
ırki ve inanç faklılıkları nedeniyle insanlar zulüm görüyorlar.