Moved Permanently

Kibirli insan asla çevresindeki insanlara değer vermez. Tabiri caizse; burnu kaf dağındadır.
O, emsal yaratılmış bir varlık olarak görür kendisini. Fikirlere önem vermez ve her şeyin doğrusunu bildiğini savunur. Yükselmek için diğer insanları ezmekten asla çekinmez.
İnsan kaybetmek; onun için bir "teferruat" bile olmamıştır. Konuşma içerisinde iyi niyete dair tek bir nokta bile bulamazsınız.

Kibir, kişinin, kendisini olduğundan büyük görmesi, layık olmadığı bir büyüklük duygusuna kapılmasıdır. Bu tür bir fiil, psikolojik açıdan anormal bir davranış ve hastalıklı bir durumdur. Türkçemizde bu tür kişiliğe sahip olan kimse, "Burnu bir karış havada" ve "Kendini dev aynasında görüyor." İnsanlara üstten bakıyor", "çalım satıyor" gibi deyimlerle ifade edilir.

Kibirli insanlar, sahip oldukları her şeyle övünürler. Toplumun büyük bir kesimini oluşturan bu tarz insanlar ne yazık ki, yedikleriyle, içtikleriyle, giydikleriyle, kullandıkları araçla, oturdukları evle birbirlerine gösteriş yapmayı marifet sayarlar.

Eleştiriye asla tahammülü olmayan kibirli insanlar, karşısındaki insanlarla farklı fikirlerde oldukları zaman seviyeniz, benim seviyem değil gibi ifadeler kullanabilirler. Samimiyetten uzak, bu tarz insanların sözleri ve davranışları da kişiden kişiye değişir. Size karşı son derece basit üslup kullanırken, menfaati olduğu bir başka insana karşı son derece kibar olabilirler. Mevlana’nın bir sözü vardır; "Ya olduğun gibi görün ya da göründüğün gibi ol." Bu söz sanırım böyle dengesiz insanların örnek almaları için söylenmiş bir söz..
Sözün özü; bir insanın, sahip olduklarıyla kibirlenip, başkalarını küçük görmesi basitliktir.
Ayrıca kusursuz insan var mıdır? Söylemekte sakınca yok, kusursuz insan, kusurunu bilip düzeltmeye çalışandır.
Bakınız, Mevlana öyle güzel yakalamış ki bu diyalektik gerçeği;
Ne kusursuz insan ara, ne de insanda kusur.. Birincisini zaten bulamazsın, ikincisinde ise bulduğun her kusur, öğrendiğin her ayıp sahibini değil seni çirkinleştirir.
Özlü söz; "Ayıbın en büyüğü, sende varken başkasını ayıplamandır"
Her insan kendine yakışanı yapar.
Birisi için olumsuz bir şey söylemeden önce, kendimize bakalım.

KUSUR ARAMAMAK LAZIM
İnsanlık, başkalarına kusur bulmakla değil, kendi kusurunu bilmekle gelişir. Kendini başkalarından üstün görüp, karşısındaki insanları küçümsemek, kusurunu aramak haddini aşmak ne kadar insan olduğunu gösterir. Özellikle kendini biraz eğitimli görenler (bazıları ), diğerlerinden farklı olabildikleri düşüncesiyle üstünlük taslarlar. Doğru, insan kültürü, bilgiyi eğitim süreciyle öğreniyor. Fakat sadece okulla sınırlı değildir... Okulu da içine alan, hayat boyu eğitimle insan farklı olur. Eğitimin amacı, istenilen davranışı kazandırmak, bilgi öğretmektir. Kimi çok öğrenir, kimi az öğrenir. Yok eğer ben üstünüm diyerek, sizden daha alt seviyede gördüğünüz insanları küçümsüyorsanız, hiç kusura bakmayın siz o okuduğunuz okulu boşuna okumuşsunuzdur.
Bu hayattan kimler gelmiş kimler geçmiş kimseye kalmamış,en önemlisi ne olursan ol,insanlık değerlerini taşıyan, insan ol. En güzel arkamızdan güzel sözler söyletmek, herkese hak ettiği değeri vermektir.