Moved Permanently

Vefalı olmak insanlığın gereğidir. İnsan olmanın en büyük vasfıdır. İnsanlıktan nasibini almışların gönüllerinde mihenk taşıdır. Dostunu yarı yolda koymamaktır. Asla arkadan vurmamaktır. Vefalı olmak böyledir.

 Zaman zaman hayatınızın sekteye uğradığı, işlerin ters gittiği olmuştur. O dönemlerde sanki her şey üst üste geliyormuş gibi hissedersiniz. Psikolojide kriz dönemi diye adlandırılan bu süreçte, aldanmışlığın ve kandırılmışlığın üzüntüsünü yaşayabileceğiniz gibi, terk edilmişliğin ya da unutulmuşluğun acısını da çekebilirsiniz.
Yanlış anlaşılmanın, düşmanlıkların hedefi de olmuş olabilirsiniz. Hayatın bir anlamı kalmamış, hiçbir beklentiniz karşılanmamış gibi de gelebilir. Geçim sıkıntısı ve ekonomik problemlerde sizi sarsmış olabilir. Her ne olursa olsun insan bu döneminde dost dediklerinden vefa bekler.

Vefa her zaman dosta destek olmaktır. Kötü duruma düştüğünüzde de, iyiyken yanınızda olanların sizi arayıp sormasıdır.
Gün gelir hayat sizin istediğiniz yönde ilerlemez. Hatalar da yaparsınız. Beklentileriniz boşa çıkar. Her gününüzü sizinle paylaşanların yine yanınızda olmasını beklersiniz. Vefalı dostlar yanınızda olur. Vefasız ise ne arar ne sorar. Dostluğun anlamını ve gerçekliğini kayıtsızca katlederek kaybolur gider. Ve gün gelir siz yine eski gücünüze kavuşursunuz.
Vefalı dostlar hayatta en yalnız olduğumuz anlarda; en güzel gülüşleri, en samimi bakışlarıyla ışık tutarlar yolumuza. Geçmişten bir gölge gibi yanımızdadırlar. İçimizdeki umutsuzluğu yok etmektir görevleri. Bekledikleri tek karşılık gözlerimizdeki ışığı görebilmek, umudu yeniden yüreğimizde yeşertebilmektir. Yıllarca birçok tanım yapıldı vefa ve dostluk üzerine.

Peki, hep bize umut vermesini, güç vermesini beklediğimiz insanlara biz ne veriyoruz? O bizi görmeden görebilmek, istemeden yanında olabilmek, onu sorgulamamak, sadece yol göstererek yanında olabilmek. Bunları ne kadar becerebiliyoruz acaba?
Oysa vefalı olmak yapmaya çalıştığımız şeyi gerçekten onu düşünerek yapmayı ona her durumda destek olmayı gerektirir. Hep unutuyoruz, arkadaşımız da olsa, çocuğumuz da olsa, dostumuz da olsa onun kendi hayatını oluşturmaya hakkı olduğunu, kendi doğruları olduğunu ve bize her ne kadar yanlış gelirse gelsin onlara saygı duymayı.
Vefalı dost; senin yanlışlarını görüp sana fikir veren, ama bunu yaparken asla üzerinde otorite kurmaya çalışmayan, yanlışlarını görüp sana aktaran ama asla sorgulamayan, kötü zamanda bile sen istemeden yanında olan kişidir. Sana hırsız, sana katil, sana deli ve benzeri şeyler yakıştırıldığında da yanında olandır. Yoksa yanımda olduğun sürece yanındayım diyen kişi değil...
Yaşam gülmeyi, sevgi hak etmeyi, vefa unutmamayı, dostluk sadık kalmayı bilenler içindir.
Hoşça kalın, dostça kalın, en çok ihtiyaç duyduğumuz bu günlerde.