İktidar, 12 yıldan beri bu ülkeyi batırma ve bölünme noktasına getirdi. CHP ile MHP ise, bütün bu olup bitenlere karşı muhalefet yaptıklarını sandılar.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------     

       Çok partili demokratik hayata geçildikten sonra, Cumhuriyet Halk Partisi, kimi koalisyonların dışında, Mecliste  hep Ana Muhalefet Partisi olarak yer aldı.

      1950-60 döneminde, İsmet İnönü’nün liderliğindeki parti, Adnan Menderes ve Demokrat Parti’ye adeta kök söktürdü.

       CHP, öyle bir muhalefet yaptı ki, Adnan Menderes özellikle son yıllarında İnönü’ye ceza verdirerek, onu kimi Meclis oturumlarına bile sokmadı. Yaptığı yurt içi gezilerinde ise, ona karşı saldırılar düzenletti.

      Ve, yaptığı bu yanlışların bedelini, hayatıyla ödedi.

      1960 darbesinden sonra da, CHP yine tek başına iktidar olamadı, ama Ana Muhalefet görevini çok iyi yaptı. Bu kere de, Demokrat Parti’nin devamı olan Adalet Partisi’nin başına büyük dert oldu.

     12 Eylül darbesiyle, diğer partilerle birlikte kapatıldıysa da, normal hayata geçilince, SHP ve DSP gibi iki yavru yaptıktan sonra, yeniden siyaset sahnesine döndü.

     İsmet Paşa’nın liderliğindeki CHP, “ortanın solundayım” derken,  Meclise giren öteki partiler, “Biz de, ortanın sağındayız.” diyerek, yüce dinimizi siyasi emellerine alet edince, CHP muhalefette kalmaya devam etti.

                      BÖYLE MUHALEFET YAPILMAZ Kİ !

   Ana Muhalefet Partisi olarak Türk siyasetinde uzun yıllar dirayetini gösteren CHP, Deniz Baykal’ın uçkur skandalından sonra, hem imaj, hem de lider zafiyetine uğradı.

    Uğradı, çünkü iktidarın eşi görülmemiş hırsızlık, yolsuzluk, yağma, talan, yalan ve zorbalıklarına karşı tutumuyla iktidara  muhalefet etmek değil, adeta güç verdi.

    Hele hele, ülkenin bölünmeye ramak kalması karşısında takındığı tavır ve

çözüm süreci masalıyla çıkarılan yasaya destek vermesi, onu Ana Muhalefet değil, adeta iktidar yandaşı haline getirdi.

     Genel Başkan Kemal Kılıçdaroğlu’nun bir kere olsun PKK’yı eleştirmemesi, PKK yer adlarını Kürtçeye çevirmeye çalışırken, onun da “Ben Dersim’liyim.” diyerek onları desteklemesi, nasıl bir muhalefet olduklarını göstermeye yetti zaten.

                  SKANDAL TAKİPSİZLİK VE UYUYAN MUHALEFET

      Sadrazam Rüstem Paşa’nın yolsuzluklarını bile mumla aratan 17 Aralık Operasyonu, gözleri bir kere daha muhalefete çevirdi. Bir Savcı’nın, pazarlıkla Takipsizlik Kararı vermesi yalnız Türkiye’de değil, Avrupa’da, hatta bütün dünyada şaşkınlıkla karşılanırken, muhalefetten yine ses çıkmadı.

     Birkaç cılız tepkiden sonra, muhalefet yine yorganı üstüne çekip, uykusuna döndü.

     CHP, yeniden kaynamaya başladı. Parti yöneticileri iktidara karşı değil, hep kendilerine karşı muhalefet yaptılar,  yapıyorlar ve bunu sürdürüyorlar.

                                         MHP’YE GELİNCE …

     İktidar, yatıp kalkıp MHP ye ve onun lideri Devlet Bahçeli’ye dua etsin. MHP’nin, iktidara özellikle destek verdiğini ve buna karşılık iktidardan gizlice yardım aldığını söyleyenler bile var.

    Daha önceki bir yazımda da belirttiğim gibi, 2007 Cumhurbaşkanlığı seçiminden tutun da, iktidarın Başörtüsü mücadelesine kadar hep iktidardan yana olan ve ona destek veren MHP’yi, bir muhalefet partisi olarak görmek mümkün değil.

    Bu parti, önümüzdeki seçimlerde AKP’ye katılırsa, hiç kimse şaşırmaz.

                                AL BİRİNDEN, VUR ÖTEKİNE

    Değerli okuyucularım; Nüfusu 80 milyona yaklaşan bu büyük ülke, kendisini talan eden ve bütün dünyada itibarını “sıfırlayan” bir iktidara karşı, ciddi ve güçlü bir muhalefet çıkaramıyor.

    Meclis dışında da, gelmiş-geçmişiyle 50 den fazla siyasi parti var, ama al birini, vur ötekine. Onların da, CHP ve MHP’den farkları yok.

       Benim en büyük üzüntüm, Atatürk’le anılan ve devlet kuran CHP’nin, böyle bir iktidar karşısında,  bugünkü aciz duruma düşmesidir.

       Bunları konuşurken kimi hemşerilerim, “İlçe binasındaki penceresine, bir perde bile takamayan CHP’den, daha beklenir ki?” diyorlar. Haklılar.