Moved Permanently

Günümüz koşullarında her şeyi belediyeden veya devletten beklemek boşuna olacaktır. Çünkü devletin bazı yetkili birimleri önce kendilerine sonra yandaşlarına menfaat sağlamakla görevliymiş gibi davranıyor. Ve bu nedenle de halka hizmet etmeye sıra bile gelmiyor. Düşünün, ufak bir ilçede küçük bir belediye kendi çevresine menfaat sağlamaktan vatandaşların sorunlarına cevap verebilir mi? Tabii ki veremez. Çünkü düşündükleri tek şey, kendilerine ve çevresindekilere menfaat sağlamak. Bu nedenle bence belediyemizden bu saatten sonra bir şey beklemeyelim.
Eğer düşündüğümün aksi olursa şanslıyız demektir.

Kardeşçe yaşamaya alışmalıyız.

Millet olarak her şeyi devletten beklememeliyiz. Temiz köy uzaktan, temiz aile de kapısının önünden belli olur. Köylü hayvan gübresini köyün yanı başına döküyorsa o köy temizdir. Yine şehirde ailenin temizliği kapısının önünden belli olur. Buda bir nevi aile terbiyesi ve eğitimdir. Kaldırım işgali desen yanlış yere çöp dökme desen hep bizde var. Kaldırım işgali yapan bir esnafın dükkanın önünde trafik kazası olursa yaya ölürse bunun cezasını kimin çekmesi lazım yayamı, şoför mü, işgalcimi, esnaf mı?

Örneğin yabancı devletlerde kar yağdığında bir insan kapısının önünü temizlemediyse eğer oradan geçen bir kişide düşerse o zaman o evin ya da dükkanın sahibini çok ciddi bir ceza bekler. Önce uyarılır. Uyarıyı da dikkate almasa işte o zaman ceza uygulanır. Ceza alan kişi sorumluluğunu yerine getirmemiş demektir.

VATANDAŞLIK SORUMLULUĞUMUZ
Yaşadığımız topraklar üzerinde daha huzurlu ve daha güçlü kalmak, varlığımızı sürdürebilmek için her ferde düşen görev ya da görevler vardır. Eğer bu toprakların nimetlerinden faydalanmak isteniyorsa, derdi de dermanı da mutlaka birlikte paylaşmak gerekmektedir.
Tarihimizin şanlı yaprakları bu milletin nice destanları, millet olarak birlik ve beraberlik içerisinde yazdığına şahittir. Aç kalmış, ama aşını ekmeğini paylaşmış, gerektiğinde.
Ne zamanki bu milletin arasına, dostluk bahaneleriyle düşman elleri girmiş, o eller hem toprağımıza, hem bağrımıza ayrılık tohumları atmıştır. Şimdilerde de atılan tohumları keyifle devşirmeye çalışmaktadırlar.
Milletimiz, ayrışma sürecine doğru, freni patlamış bir araç misali sağa sola savrularak, tehlikeli bir girdaba doğru yol almaktadır. Asker sivil, devlet millet, aynı topraklar üzerinde asırlardır birlikte yaşayan halklar, biri birine kem gözlerle bakma durumuna gelmiştir.
Cereyan eden olaylar bizi ümitsizliğe sevk etse de, "çıkmayan candan umut kesilmez" misali, bu milletin birliğini, beraberliğini, kardeşçe yaşayacağı mutlu günleri umut etmekteyiz.  Aslında bu umut çok da uzakta değildir.
Yapılacak şey, kendi öz benliğimize dönüp, tarihimizi, kültürümüzü, öğrenmek. Atalarımızın fikir ve görüşlerini, olaylar karşındaki tavır ve davranışlarını yeniden gözden geçirmektir.

Sözün kısası, sorumluluklarımızı yeniden gözden geçirmektir yapılacak iş.
Her şey o kadar meydanda ki aslında. Uzak değil, yakın tarihimize bakın. Dün bize düşman olanlar, toraklarımızı işgal edenler, kurtuluş savaşı ile kovuldukları yerlere gelmek, topraklarımızı elimizden almak çabasındadırlar.
Bu sebeple bizi biri birimize düşman edip kavga ve kargaşadan istifade edeceklerdir... Külfet sana bana, nimet onlara kalacaktır. Bunu görmek bile işin büyük bir kısmını halletmek sayılır. Millet olarak dostumuzu düşmanımızı görüp, bizim bizden başka dostumuzun olmadığını idrak edelim yeter. Yani olayları tezgâhlayan eli görelim yeter.
Bırakın perdenin arkasını, sadece gözümüzün önünde cereyan eden gerçekleri aklıselim olarak değerlendirsek yeter...