Yıllardan beri, vatandaşların devletin kolluk kuvvetlerinden bir takım acılar çekmişti. Vatandaş öyle bir duruma geldi ki; polis, jandarma, savcı ve daha doğrusu kamu da görev yapan hiç kimsenin adını duymak istemiyordu. Nedeni se, vatandaş bu kurumlara gittiğinde başına neler geleceği korkusu vardı. Devletin kolluk kuvvetleri ve kamuda görev yapanların büyük bir bölümü tamamıyla, devletin kendisine vermiş olduğu yetkiyi, vatandaşa hakaret etmekten kullanıyordu. Dolayısyla, vatandaş hayatı boyunca devlet kapısına veya kolluk kuvvetlerine işlerin düşmemesi için elinden geleni yapıyordu. Yani devlet kapısına gitmemek için elinde geleni yapıyordu veya işi düştüğünde birilerinin vasıtasyla veya bir tanıdığıyla gitmeye çalışıyordu. Çünkü başına neler geleceği korkusu ve aşağılayıcı hareketlere uğramaktan korkuyordu. Ülkemizdeki bu psikolojik baskı yıllarca devam etti. Vatandaş yıllarca bu psikoloji ile yaşamak zorunda kalırken, diğer bir taraftanda "Kader" diye sesini çıkartamadı, kaderine razı oldular.

PEKİ KORKULARIMIZI NASIL YENEBİLİRİZ?

Korkularınızı yok etmenin birinci adımı onların farkına varıp, yüzleşebilmenizdir. Gerisi çok kolay!
Korkularla yaşamanın hayatın her anlamında ilerlemeyi ne kadar engellediğini biliyor musunuz? Bu yazıda bahsedeceklerimiz örümcek veya yükseklik gibi fobiler değil; bizleri çok daha derinden etkileyen, hayatımızı istediğimiz gibi yaşamamızı engelleyen korkular…

"İnsanlar hakkımda ne düşünüyor?" korkusu
Toplum, beraberinde kuralları getirir; kurallar da onlara uyan insanlarla uymayanların çatışmasını. Herkesin topuklu ayakkabı giydiği bir davete bir başkası spor ayakkabıyla gelebilir veya kurallara göre evlilik gerekli olduğu halde bir çift evlenmeden birlikte yaşayabilir. Bu şekilde toplumda daha az benimsenen ve 'tuhaf' olduğu düşünülen olayların kahramanları ya başkalarının ne düşündüğünü önemsemez ya da onaylanmamanın verdiği korkuyla yaşayıp gider. Bu korkuyu yaşayan insanlar etraflarındaki insanların düşüncelerine o kadar çok önem verirler ki, ya istediklerini asla yapamadandolayısıyla hayattan hiçbir zevk alamadan yaşarlar ya da istediklerini yapma cesaretine sahiptirler, ama bunu yaptıklarında korkunç bir rahatsızlıkla yaşamlarını sürdürürler.
Eğer siz de böyle bir korkuya sahipseniz şunu aklınızda çıkarmayın: Sizin çekindiğiniz bu toplum o kadar kendi derdiyle meşgul ki sizin hareketlerinizi düşünmüyor bile. Ya da bu toplumun o kadar az derdi tasası var ki, sürekli sizin doğru-yanlışlarınızı düşünüyor. Eğer ikincisi doğruysa hemen şu mantığı hayatınıza adapte edin: Çevreniz sizi onaylamıyorsa, kendinizi değil çevrenizi değiştirin.

YALNIZLIK KORKUSU

Biraz da yalnızlığa nasıl baktığınıza bağlı… Yalnızlık sizin için özgürlükse bu yazıyı okumanıza hiç gerek yok! Ama yalnızlığı bir terk edilmişlik olarak görüyorsanız, durum korkuya dönüşmüş demektir. Yalnızlık korkusu derken karanlık bir odada tek başına bırakılmış bir çocuğun veya ıssız bir sokakta gece yarısı tek başına yürüyen bir kadının korkusundan söz etmiyoruz. Çünkü bunlar herkesin yaşayabileceği, normal olan duygulardır. Devam edecek