Moved Permanently

Van Jandarma Komutanlığı, altı aydan beri yaptığı takip sonunda Van, Adana, Mersin, Rize ve Hakkari illerinde yaptığı operasyonlarda, “Domuz kanı”ile boyanmış tam 1473 ton kaçak çaya baskın yapmıştı.

Olayda, aralarında Polis, Jandarma ve Adliye görevlisi olmak üzere, 7 si kamuda çalışan tam 32 kişi suçüstü yakalanmıştı.

Şebeke, yurt dışından kaçak getirdiği çayları bir merkezde “Domuz kanı” ile boyadıktan sonra, Adana’da çay paketleyen bir şirkete veriyor. Şirket de, bu çayları öteki çaylarla harmanlayıp, paketledikten sonra piyasaya sürüyordu. Çünkü, domuz kanı ile boyanan çaylar, öteki çaylarla karıştırıldıktan sonra, çok iyi dem veriyordu.

Anlaşılan o ki, Ocakçıya “Yap bir çay, tavşan kanı olsun.” demek yerine bundan böyle, “Yap bir çay, domuz kanı olsun.” dedirtmek istiyorlardı.

İNSAN SAĞLIĞINI TAKAN YOK !..

Devletin temel görevlerinden biri, vatandaşlarının sağlığını korumaktır. Devlet, bu görevini yaparken halkın hastalanmaması için elinden geleni yapacak, hastalanınca da tedavisi için yine elinden geleni yapmaya devam edecektir.

12 Haziran seçimlerinde, Adalet ve Kalkınma Partisi’ni, yine tek başına hem de % 50 oyla iktidar yapan halkımız, iktidarın bu konudaki başarısını ölçü almıştır.

İyi, ama şimdi bu da ne demek oluyordu? Devlet bir taraftan halkın sağlığı için “korkunç” denecek boyutta harcama yaparken, öte yandan üç-beş kuruş kazanma uğruna, halkın sağlığını bozmak için elinden geleni yapanlara karşı neden bir şey yapamıyordu?

Domuz kanı ile boyanmış çayları halka içirmek, halk sağlığı düşmanlarının sadece bir marifetidir. Ya ötekiler. Ya her gün duyduğumuz, gördüğümüz, yaşadığımız diğer sahtecilikler. Onlara ne diyelim?

Hemen yiyip içtiğimiz bütün gıdalarda, katkı maddesi bulunuyor. Sebze ve meyvelerin her mevsimde ve çabuk olgunlaşması için kullanılan hormonlardan ve suni gübrelerden başka, diğer gıdaların bozulmaması için kullanılan kimyevi maddeler ve göz alıcı boyalar, sağlığımızı perişan ediyor.

Aldığınız paketlenmiş gıdaların etiketinlerine bakınız. Her etikette zorunlu olarak “İçindekiler” başlıklı bir açıklama bulunur. Uzun sürede bozulmaması için, içine katkı maddesi konmayan hemen hiçbir gıda maddesi bulamazsınız.

Devlet, buna izin vermiş, ancak belli bir ölçü koymuştur. Kaç üreticinin bu ölçüye uyduğu, asla bilinemez. Çünkü, devletin kontrol mekanizmaları ciddi işlemiyor. Denetimler ya yetersiz kalıyor, ya da denetmenler avantayı alıp, olup bitene göz yumuyorlar.

Çünkü, yapılan ciddi baskın ve kontrollerde çok az gıdanın sağlıklı olduğu görülüyor.

“PAHALIDIR VARDIR HİKMETİ, UCUZDUR VARDIR İLLETİ”

Dar gelirli vatandaşlarımız, ucuz gıdaları daha çok tercih ediyor. Çünkü, alım güçleri zayıf. Özellikle semt pazarlarında satılan sucuk, salam, sosis, yağ, peynir, zeytin, salça, turşu ve benzeri gıdaların ucuz fiyattan satılması, dar gelirlilerin işine geliyor. Ama, bunların çoğunun insan sağlığına son derece zararlı olduğu gözden kaçıyor.

Kasaplarda en ucuz dana eti 22-24 liradan satılırken, bu pazarlarda ve kimi marketlerde sucuğun kilosunun 8-10 liradan satılması, belli ki kimseyi kuşkulandırmıyor. Bu, sadece bir örnektir. Diğer örnekler, sayılamayacak kadar çoktur.

Küçük yerleşim birimlerinde olmasa da, büyük merkezlerdeki lokanta ve benzeri yiyecek maddesi satılan yerlerin iyi denetlenmediği, buralarda da halkın sağlığını bozan gıdaların satıldığı görülüyor.

Mesela, kimi yerlerde lahmacunlara, adına “sakatat” denilen ve hayvanın iç organlarının kıyılıp, yağla karışımının katıldığı, etli yemeklerde kasaplardan alınan bozuk ve artık etlerin kullanıldığı, köftelerin içine hayvan yağı ile beraber bol ekmek katılıp, baharatla tatlandırıldığı, tatlıların içine tabii şeker yerine daha ucuz olan glikoz şurubu katıldığı, ekmeklerin başka katkılarla ve bol kabartma maddesi ile şişirildiği ve benzeri hileler artık her yerde görülüyor.

BUNLARI DENETLEMEK, ÇOK MU ZOR?

Katiyen, zor değil. Üstelik denetim yetkisi, başta Belediyeler olmak üzere, bir değil birkaç kurumun vazifesine giriyor.

Gerek Belediye Nizamnamesi, gerekse Sağlık ve Tarım Bakanlıklarının mevzuatı, gıda maddelerinin denetimi için bu kuruluşlara büyük yetkiler vermiş, ama kullanan kim?

Bu kuruluşlar, çok kere kimi televizyon kameralarını da yanına alarak göstermelik denetimler yapıyorlar. Çok kere de, olup bitenlere göz yumuyorlar. Hiç kuşkusuz ki, halkın sağlığı ile oynayan bu sahteciler, küçük cezalarla ve verdikleri rüşvetlerle yakalarını sıyırabiliyorlar.

Bu denetimlerin, ilçemizde de gereği gibi yapıldığı söylenemez. Görüştüğüm gıda maddesi satan kimi yerlerde, bu denetimlerin ciddi biçimde yapılmadığı açıkça söyleniyor. Satılan ürünlerin sağlığa ne kadar uygun olduğu, tamamen satıcının ya da üreticinin insafına bırakılmış.

Mesela, ilçemizin Çarşamba Pazarı’nda kimi esnafın sebze ve meyvelerin üzerine çok küçük harflerle “Yarım Kilo” biçiminde yazmasının, hala önüne geçilemedi. Satıcının bunu, kilo fiyatı gibi gösterip halkı kandırması, Saray’da bile bir türlü önlenemedi.

Oysa, ticari ağırlık birimi her yerde “Kilo” dur. Bunu, bir görüşmemizde Belediye Başkanımıza söylememe ve onun da “Bunu, mutlaka önleyeceğim.” demesine rağmen, aldatmaca devam edip gidiyor.

YAP BİR ÇAY, “DOMUZ KANI” OLSUN !..

Piyasada, bir devlet kuruluşu olan Çay-Kur’ la birlikte, özel kuruluşların çayları da satılıyor. Dikkat edilirse, Çay_Kur’un sattığı çaylar, diğerlerinden daha pahalı. Çünkü, bu çaylar katkısız ve hilesiz.

Çeşitli markalar kullanılarak satılan diğer çayların daha ucuz olması, onların mutlaka hileli olduğunu göstermese de, insana “Pahalıdır vardır hikmeti, ucuzdur vardır illeti” sözünü hatırlatıyor.

Edindiğim bilgilere göre, kimi özel kuruluşların Çay_Kur’un ikinci kalite ve atık çaylarını ucuza alıp ve başka çaylarla karıştırıp, lüks ambalajlarla piyasaya sürdükleri anlaşılıyor. Domuz kanı da cabası…

Daha ucuz fiyata satılan bu çayların bazılarına, “Bergamut” esansı katılarak lezzetli hale getirildiği, satılamayıp kullanma süresi biten çayların da yeniden başka çaylarla harmanlanıp piyasaya sürüldüğü her yerde söyleniyor.

Amaaa, çayın iyi dem vermesi için “Domuz kanı” ile boyanması, insana “Pes” dedirtiyor.

Burada, iki önemli husus hemen aklımıza geliyor. Birincisi, halkın sağlığını korumakla görevli olan devlet hem bu görevini yapmak, hem de sağlık harcamalarını azaltmak için, halk sağlığını ilgilendiren ürünleri ve gıda maddelerini çok iyi denetlemelidir.

İkincisi ise, halkımızın başta gıda maddeleri olmak üzere, “Ucuzdur” deyip, her ürüne itibar etmemesidir.

O satılanlar elbette “ucuz”dur, ama insanın sağlığı öyle “ucuz” değildir.