Moved Permanently

Yaşamı boyunca hiçbir başarı elde etmeyen, kendi ayakları üzerinde durmayı beceremeyenler, emek, hak, hukuk ve alın teri nedir bilmeyen iki ayaklı çakallar başkaların avıyla beslenirler. Türkiye genelinde olduğu gibi ilçemizde de bu iki ayaklı çakallar yorulmadan yaşamlarını bu şekilde sürdürüyorlar.

Ben rahmetli Kemal Sunal'ın filmlerini severek seyrediyorum. Bu filmleri seyrettikçe hayatta yaşadıklarımdan ders çıkarıyorum. Aynı zamanda büyük keyif de alıyorum. Kimse gerçekleri anlamak istemese de Kemal Sunal'ın filmleri anlamak isteyene çok şey anlatıyor.

Onun sayesinde dünyanın değişik coğrafyalarında olan biteni görmek fırsatı yakalıyorum.
Kanallarda sadece doğayı değil vahşi hayvanların yaşamını da seyretmekten zevk alıyor, zaman zaman da bu yaşamlarla insan yaşamı arasında paralellikler kurarak bundan dersler çıkarıyorum. Yani Kemal Sunal filmleri hem eğlenceli hem de sosyal içerikli vurguları hakkıyla yapabiliyor.

Kanalın birisinde çakalların yaşamı ile ilgili bir belgesel seyrettim. Bu hayvanların yaptığı bir şey dikkatimi çekti. Aslında bu hayvanların nasıl yaşadıklarını belgesellerde zaman zaman izliyorum. Bunca izlememe rağmen kaçırdığım yönler de oluyor. Biliyorsunuz, çakallar avlanan hayvanlar değil. Yaşamlarını başka hayvanların avladıklarından çalarak sürdürüyorlar. Örneğin Arslan avlanıyor, kendisinin ve yavrularının karnını doyurduktan sonra artanı bırakıp gidiyor. Çakallar da kalanı mideye indiriyor. Ya da, çita gibi kendilerinden daha güçsüz olan hayvanların avlarını, sürü halinde gelip, avcıyı korkutarak kaçırmak suretiyle ele geçiriyorlar.

Bu nedenle, hiçbir hayvan çakalı yakınında istemiyor ve onların kokusunu aldığı zaman da oradan uzaklaşıyorlar.
Çakal bu problemi çözebilmek için, aslan, çita gibi avcı hayvanların "sidikleri, dışkıları" üzerine yatıp yuvarlanıyor, böylece takip ettiği avcı hayvanın kokusuna bürünerek kendi kokusunu gizliyor ve rahatça avcı hayvanın yakınına kadar sokulabiliyor.

Bunu izleyince, ister istemez çevremizdeki iki ayaklı çakallar aklım geldi. Hayatta Atatürk’ü sevmediği halde trend gereği hızlı Atatürkçü kesilen, dinle, Allah'la alakası olmadığı halde yine trend gereği sakal uzatıp, badem bıyık bırakıp gerçek dindarların arasına karışan iki ayaklılar.

Aslında bunlar hep aynı insanlar. Atatürkçü geçinenler de dindar geçinenler de. Rüzgarın estiği yönü çok iyi tahmin edip, kokuları alınmasın diye herkesten önce rüzgara doğru yürürler, koku ve şekil değiştirerek asıl avcıların etrafına sokulur ve onların rantını yerler.
Bunları, iş hayatında, medyada, parti çalışmalarında sık sık görmek mümkündür. Tıpkı leş yiyen çakallar gibi, çirkin, iğrenç ve mide bulandırıcıdırlar.

İşte anlatmak istediğim konu da şu. Bizim ilçemizde de iki ayaklı çakallar birilerinin, "sidikleri, dışkılarını" kendilerine sürerek onların gölgesinde yaşamlarını sürdürüyorlar.
Ne yazık ki, bunlardan kurtulmak mümkün değil. Bizim başarılarımızdan ganimetler çıkartarak varlıklarını sürdürürler. Sevilmezler ama büyük bir yüzsüzlükle etrafımızda dolanırlar.

Önemli olan onları sofraya oturtmamaktır. Artıkla beslendikleri sürece muhtaç ve korkaktırlar. Onlara doğru dönüp kükrediniz mi ortadan yok olurlar. Ama, çakallarla sofraya oturursanız, sonuçlarına katlanmak zorunda kalırsınız.