Değerli Okuyucularım, bu sütunu izleyenler bilirler. Defalarca yazdım. Bu adanın Tarih’inden Coğrafya’sına kadar her şeyi anlatmaya çalıştım

     Gerçi. okuduğunuz bu gazete, küçük ve yerel bir gazete. Ama, daha büyükleri yazsa ya da başkaları söylese de, kim okur, kim anlar ve kim dinler?

      Ne zaman ki, kuş kafesten uçacak veya  bilmem neremize biraz kar yağacak, işte o zaman her şeyi anlayacağız.,

      Biraz da olsa yine bahsedeyim. Kıbrıs adasından,

     Bu ada,  Girit adası ile beraber, Sultan II.Selim’den beri , yani 1571 den itibaren külliyen bizim idi.

     Ordumuz, Sultan II.Abdülhamit döneminde baş gösteren 93 Harbi’nde Ruslara yenik düşünce, İngilizler 1881 yılında yardım vaadiyle adayı bizden kiraladılar.

     I.Dünya Harbi’ni kaybedince de, kira ödemekten vazgeçip, adayı tamamen sahiplendiler.

     Ada, İngilizlere kiralandığı zaman, burada sadece 600 Rum yaşıyordu, gerisi hep Türklerden ibaretti.

     İngilizler, zaman içinde Yunanistan’dan getirdikleri Rumları adaya doldurup, bugünkü durumun meydana gelmesini sağladılar.

                              ÖNCE, GİRİT ADASINI KAYBETTİK

    1770 yılına gelindiğinde, Padişah III.Mustafa, Girit’te Rumların çıkardıkları isyanlara aldırış etmedi.

    Zeytin vergisini bahane eden Rumlar, yeniden isyan çıkardılar. Sadrazam, her seferinde Girit Valisine gönderdiği yazılarda, “İdare-i Maslahatta bulunun.” Yani “Vaziyeti idare edin.” Dedi.

    1913 yılında Osmanlı Balkan Harbi’nde yenik düşünce, Rumlar Girit’i tamamen kuşattılar. Valiyi de, bir İngiliz gemisine bindirip,  kovar gibi  İstanbul’a gönderdiler.

     Sadrazamın huzuruna çıkan Vali, açık konuştu; “Bize hep, İdare-i Maslahat edin.” dediniz, ama İdare gitti, elimizde sadece  maslahat kaldı. (Maslahat, erkeklik organı demek.)

                                       SIRA, KIBRIS’A GELDİ

     Zaman içinde çoğunluğu ele geçiren Rumların hedefinde, Kıbrıs’ın tamamını ele geçirmek  vardı.

     Bu sebeple, adada sürekli olay çıkardılar. 1950 li yılların sonuna doğru, katliamlara başladılar.

     Demokrat Parti iktidarının son yıllarında (1959-1960) Rumlarla, Londra’da ve İsviçre’nin Zürih kentinde iki ayrı anlaşma yapıldı.

     Bu anlaşmalarla, Başkanı Rum, yardımcısı Türk olan “Kıbrıs Federe Devleti” kuruldu. Ama, yine olmadı. Katliamlar devam etti.

     1974 yılında Türk Silahlı Kuvvetlerinin müdahalesi ile, işler biraz yoluna girdi ve 1983 yılına gelindiğine Rauf Denktaş’ın liderliğinde Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti (KKTC) kuruldu.

      AKP iktidarı, Denktaş’ı sevmedi. İktidarın desteğiyle Denktaş devrildi ve M. Ali Talat Cumhurbaşkanı oldu.

      Talat, adeta bir Rum dostuydu. Görevi süresince, AB’ye girebilmek için, hep Rumlardan yana görüntü verdi.

      Hatta bir seferinde; adadaki Türk kuvvetlerini işgal kuvvetlerine benzetip, Rumlara destek olurcasına; “İşgal Ordusuna karşı kurtuluş savaşı vermek mübahtır.” deyiverdi. AKP iktidarı,bu ihanete hiç ses çıkarmadı.

                                           BAŞKA NELER OLDU?

    Neler olmadı ki?  Şimdiki Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı ile müzakerelerde bulunan Rum Lider Anastasias, her istediğini kabul ettirebilecek duruma geldi. AKP iktidarı, yine ses çıkarmadı.

      İki lideri bir araya getiren ABD Dışişleri Bakanı  Kery’de, hep Rum liderden yana oldu. AKP iktidarı , yine ses çıkarmadı.

       İki liderin bir toplantısına, her iki tarafın dini otoriteleri de katıldı. Rum din adamları, olayları dikkatle izlerken, bizimkiler aval aval bakıştılar.

      ABD’deki Okul kitaplarındaki Türkiye haritasında ülkemiz, Türklere, Kürtlere, ve Ermenilere ait olmak üzere üçe bölündü. AKP iktidarı çıkıp da  Amerikalılara,: “Bu da ne demek oluyor?” demedi.

     Yunanistan’da ve Kıbrıs Rum kesimindeki Matematik kitaplarında öğrencilere, “3 Türk askeri öldürülür, peşinden 2 Türk askeri daha öldürülürse ve onun peşinden de 4 Türk askeri daha öldürülürse, kaç Türk askeri öldürülmüş olur?” diye problem düzenlediler ve öğrencilere sordular.

     Problem şöyle devam ediyordu. “Bu askerler, 3’erli olarak çukurlara gömülürse, bunlar için kaç çukur açmak gerekir?” dediler.

   Şu düşmanlığa bakınız. AKP’den hiçbir tepki yok!

     Bir TV muhabiri, bir Rum Okulunun önünde öğrencilerle röportaj yapıyordu. O soruyor, öğrenciler cevaplıyordu. Öğrencinin biri  muhabire; “Siz hangi millettensiniz?” diye sorunca, ve Türk olduğunu öğrendiklerinde, öğrenciler canavar görmüş gibi kaçışıyorlar. Çünkü, Türkler onlara öyle tanıtılıyordu.

      Londra ve Zürih Anlaşmalarına göre, Türklerin katılmadığı bir uluslararası anlaşmaya, Rumlar da katiyen katılamazdı. Ama, dinleyen kimdi? Buna rağmen Kıbrıs Rum kesimi, Avrupa Birliği’ne girdi bile.  AKP iktidarından yine itiraz yok, yine “tık” yok.

      1974 Barış harekatından sonra, adadaki toprakların  % 67’si Rumlara, % 33’ü Türklere bırakıldı.

      Rumlar şimdi, güneydeki bazı Rumları yerleştirmek üzere, bizden % 10 daha toprak talebinde  bulunuyorlar.  Yabancılar, buna da sıcak bakıyor.

      Adada, Kolordu biçiminde 10 bin Türk askeri varken, sayı gittikçe azalıyor. Çünkü, terhis olan 3 askerin yerine, adaya sadece bir asker gönderiliyor.

      Rumlar; “Daha fazla gönderirseniz, biz de güneydeki sayıyı artırırız.” demekle kalmıyorlar, terhis ettikleri her Rum askerine, askerde iken kullandığı silahı da veriyorlar.

       Şu anda, güneyde düzenli Rum Ordusu’ndan başka,  çarpışmaya her an hazır, silahlı tam 80 bin “Milis” var.

      Güneyde yaşayan her Rum’un evinde de, silah ve mermi bulunduruluyor.

       KKTC Cumhurbaşkanı’na yardımcı olup, Başmüzakereci gibi görev yapan bir soydaşımızın dedesi,  Rumların lehine ajan gibi çalışmış, “Rumlara yardım ve yataklık etmekten cezalandırılmış”,ancak Avusturalya’ya kaçarak kurtulmuş. Torunu, halen bizim adımıza müzakerecilik yapıyor. Devamı Yarın