Moved Permanently

Bir varmış bir yokmuş. Allah’ın kulu çokmuş. Günün birinde biri İyilik biri Kötülük diyorlarmış iki kişi varmış.

Bunlardan biri sürekli iyilik yapma gayretinde öteki kötülük yapma gayretindeymiş.
Bir gün böyle bizim gibi oturuyorlarmış. Demişler böyle oturup duracağımıza çalışmaya gidelim demişler. Kötülük biraz erzak almış yanına. İyilik de almış biraz erzak. Yayan gidiliyor tabi o sıra. Dere tepe giderken giderken tabi bir ara da karınları acıkmış.
Kötülük demiş ki;
“Ya İyilik senin ekmeği yiyelim ya” demiş. O da tabi hep iyilik yapma peşinde;
“ İyi ya yiyelim buyur” demiş.
Yiyorlar tabi hepsi yenmiyor bir miktar yiyorlar. Gene yola devam. Gene yol gidince gene karınları acıkıyor. Kötülük gene demiş;
“Senin kalan ekmeği yiyelim.”
O da demiş;
“Tabi yiyelim komşu.”
Bunlar gide gide İyilik’in ekmeği bitmiş kalmamış. E şimdi bir miktar daha gitmişler. Kötülük’e demiş ki;
“E komşu getir de acık şurada ekmek yiyelim.”
Kötülük;
“Yemek yedirmem sana!” demiş.
“E nolcek?”
“Vermem bir şey sana” demiş.
“Ee nolcek ben sana ekmemi yidirirken sen neden bana yidirmiyosun?”
“Vermem işte” demiş. Bir miktar daha gitmişler. Yalvarmış;
“Bak ben kötü oldum” demiş. Az daha gitmişler Kötülük baklayı ağzından çıkarmış;
“Senin demiş bir gözünü çıkarırsan sana demiş bir parça ekmek veriririm” demiş.
“Etme komşu yapma!” Yok Kötülük insafa gelecek gibi değil.
Adam mecbur kalmış gözünün birini çıkartmaya. Çıkarıyor gözünü veriyor bir ekmek.  Karınlarını doyuruyorlar gidiyorlar gidiyorlar tabi hep yemek gerekecek.
İyilik diyo;
“Hadi Kötülük ver bir parça ekmek” “Vermem” diyor Kötülük.
“Niye?”
“E öteki gözünü de çıkarırsan öle veririm” diyor.
“Yahu yapma etme.”
“Yok.”
Neyse ona da razı geliyo mecbur galmış. Gari uzatmıyoz.
Bu arada bir dere varmış derenin kenarındalarmış. Palamut ağaçları varmış. Palamut ağacına gelmiş;
Bir gözüm görmüyor bir gözümü daha verirsem ben n’apar nasıl ederim nasıl giderim” demiş.
Kötülük;
“Ben götürürüm seni yedekte” demiş. Tekrar dereye falan bakmış razı gelmiş.
Onu da kör etmiş.
Kötülük;
“Hadi bana eyvallah sen ne edersen et burada gari” demiş çekmiş gitmiş.
Kötülük yapacak ya…
Neyse adamcağız ağlamış sızlamış bağırmış ama kimse yok etrafta. Demiş;
“Kurt kuş gelir burada yırtar parçalar beni. Şurada palamut ağacına çıkayım belki oralarda dururum” demiş. Çıkmış tırmanmış ağaca da bekliyormuş. Gecenin yarısı olmuş cinler şeytanlar gelmiş. Ağacın etrafını çevirmişler sohbet etmeye başlamışlar;
“Heyytt” demişler lafa başlamışlar.
“Arkadaşlar işte filan padişahın gözü kör. Hiç bensiz kara koyunun kanını çalıverseler vuruverseler (sürseler)açılıverecek gözü kimse bilmiyor.”
Biri de demiş;
“Bilmem nerde bir köy var susuzluktan kırılıyor, üst kıyında bir kaya var o taşı kaldırıverseler bir değirmen döndürecek su geçiyor bilen yok!” demiş.
Biri de demiş ki;
“O kör padişahın sarayının öte tarafında tarlasında bir külçe altın var bilen yok!” demiş. Gene
“Heyyttt” demişler gitmişler.
Seninki bunları duyuyor. “Sabah olmuştur” diyor. Dereye inmiş. Elini yüzünü yıkamış. Oralardaki o otları vururken bu otları vururken Cenab-ı Allah’ın izniyle gözleri bir nispet görmüş. Doğru koyulmuş yola ‘susuz köy’e varmış.
“Siz n’apıyonuz?”
“İşte şöyle böyle”
“Sizin köyde su yok mu?”
“Yok!”
“Şurada tepede bir kaya var o kayayı kaldırsanız altında bir değirmen döndürecek su var bildiğiniz yok” demiş.
“Yahu amca deli misin divane misin biz yıllardır asırlardır burada dedelerimiz burada. Hiç su olur da biz bilmeyecek miyiz!” demişler. “Yahu siz ne edeceksiniz bu kayayı kaldırın bunun altında su var!” “Yahu diyorlar bunu Allah mı gönderdi acaba?” diyorlar.
Kayayı bir kaldırıyorlar löngürt löngürt akıyor su. Suya kavuşurlar bütün millet kurban kesiyor
“Bir dileğin var mı?” diyorlar.
“Hiç bensiz kara koyunu keserseniz kanından bir şişeye katarsanız memnun olurum.”
Herkes kara koyun getirmiş kesmişler neyse yedirmişler içirmişler adamı uğurlamışlar. Kanı almış doğru padişahın yanına. Padişah gözünü iyi edene neler adamış ama hocalar hacılar gelmiş bir türlü açamamış gözünü. Padişahın oraya varıyor padişahın adamına diyor;
“Ben padişahı iyi etmeye geldim” diyor.
“Sen kimsin? O elindeki ne? Zehir mi pis mi belli değil” diyor.
“Bu hiç bensiz kara koyunun kanı” diyor.
“Len amca git diyor padişah asacak kesecek seni!” diyor. “O kadar hekimler geldi iyi edemedi senin pis kanın mı iyi edece defol şuradan!” diyor.
Padişah da pencereden duymuş.
“Ne o?” demiş.
“İşte efendim pis kan” demiş.
“Gelsin” demiş Padişah.
Çıkmışlar yukarı. Neyse demiş;
“Nasıl olacak oğlum bu?”
“İşte gözüne vuracağız.”
Neyse vurmuşlar kandan, pırıl pırıl olmuş cam gibi olmuş gözleri.
“Aman demiş yahu ne istersen vereyim.”
“Ben hiçbir şey istemem. Senin sarayın arka tarafında bi arsa varmış orayı bana verirsen mutlu olurum” demiş Padişah’a.
“Ne demek oğlum” demiş.
“İçinden ne çıkarsa da benim” demiş.
“Len oğlum her yakası altın olsa da senin olsun” demiş. Hemen arsayı vermiş. İyilik o külçeyi de buluyor. Sen gibi ev yaptırıyor.
Gelgelelim Kötülük’e. Kötülük bir torba almış başlamış kapı kapı dilenmeye. Neyse dilene dilene geliyor bu. Bizimki de balkondan bir bakmış Kötülük aşağıda.
Kapıyı açıyor.
“Yahu sen n’apıyorsun burada diyor.”
“Gir içeri” diyor. İçeri giriyor
“Ne oldun sen görmüyordun görüyorsun artık. Nasıl oldu ya” diyor.
“Yahu sağdıç böyleyken böyle oldu” diyor. “Ben burada kuruldum gari yatıyorum. İşim rahatım iyi.
“Len diyor ben de gideyim oraya” diyor.
“Git sağdıç madem. Cinler şeytanlar gelince sen dinle” diyor.
Gidiyor kötülük o palamuda çıkıyor gece bekliyormuş. Gelecekler şeytanlar cinler diye. Cinler şeytanlar gelmişler;