Moved Permanently

Gelmiş geçmiş en uzun ömürlü siyasi iktidar olan Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarı, sona doğru yaklaşıyor. Her canlı ölümü tattığı gibi, onun da siyasi bir ölümü yakın gibidir.

       Değerli okurlarım; Şair ve bestekar Baki Çallıoğlu, o tanınmış nihavent şarkısında ne diyordu?  

Nasıl olsa sonu gelmeyecek mi?

Her güzel şey gibi bitmeyecek mi?

Bırakıp da bizi gitmeyecek mi?

    Elbette sonu gelecekti. Ama bu iktidar, saltanatlarının bir gün sonunun geleceğini, her güzel şeyin bittiği gibi, bu tatlı rüyanın da bir gün biteceğini ve kendilerini bırakıp gideceğini hiç düşünmediler.

      Ne zaman ki, 31 Mart günü yapılan yerel seçimde, kimi büyük şehirlerle beraber, özellikle Ankara ve tabii ki İstanbul Belediye Başkanlığını kaybedince, ayakları suya değdi ve nihayet bu şarkıyı hatırladılar.

      Oysa, devlet bütün güçleri ve imkanlarıyla onların elindeydi. Büyükşehir denilen kimileri ile Ankara ve İstanbul Belediyesi de devasa imkanlarıyla onların ellerindeydi. Kanun gücü onlardaydı, Dokunulmazlık zırhı onların üzerindeydi. Yandaş ve yalakalar, öl dediklerinde ölmeye hazırdı. Özellikle basın yayın organları, yaranmak için onların bile hayal etmedikleri yağları çekiyor ve egolarını göklere çıkarıyordu.

    Eh artık, geriye sadece zaferi kazanmak ve bu yalakalarla beraber yandaşları sevindirmek ve de kendilerini yine yarışın önüne çıkarmaktı. Ama, olmadı.

                                          PEKİ, NEDEN OLMADI?

      Olsaydı şaşardık. Sokakta çok sayıda vatandaşla konuştum. İnternete düşen günlük videoları izledim. Basın ve yayın organlarına, günü gününe baktım.

     Vatandaş, iki kelimeyle her şeyi anlatıyordu. “Yeter artık!”

      Tam seçim ortamına girmiştik ki, piyasada soğan patates bulamadık. Bulduğumuz öteki sebze, meyvenin yanına yaklaşılamıyordu. İşin ilginç yanı, bu durumdan satıcılar bile şikayetçiydi. Çünkü, pahalılıktan malları satılmayıp, ellerinde kalıyordu. Ancak, iktidara destek veren büyük şirketler, büyük marketler ve öteki AVM’ler, fırsat bu fırsat deyip vatandaşa yükleniyor, yaptıkları aşırı zamlarla halkın cebini boşaltmaya çalışıyorlardı.  Yaşayabilmek uğruna, halkın cebi iyice boşalmıştı. Vatandaş, “Bu devlet nerede?” demeye başlayınca da, seçimin yüzü suyu hürmetine “Tanzim Satış Çadırları” kuruldu. Yurt dışından getirilen çürük soğanlar ve patateslerle halk kandırılmaya çalışıldı. Bunun geçici ve maksatlı olduğu belliydi. Çünkü seçim bitmiş, çadırlar derhal toplanmıştı.

                                  BU  DURUMA, ÖTEKİLER TUZ-BİBER EKTİ

     17 yıllık Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarını düz mantıkla sorguya çeken vatandaş, bu son durumu da yaşayınca “Yeter artık!” demek zorunda kaldı ve bu iki kelimeyi söyledi.

    İktidarın çok güvendiği büyük şehirler ve özellikle İstanbul,  Ankara artık elden çıkıyordu. Bütün çırpınmalar boşunaydı. Seçim sonuçlanmadan, “Kazandık” demek de yanlıştı ve boşunaydı. Yollara, meydanlara  “Gönül Belediyeciliği kazandı, Teşekkürler İstanbul” demekse, pek gülünçtü. Bu yazıları kaldırmayıp, günlerce asılı tutmak da, tamamen boşunaydı. Seçim Kurullarının başına dikilmek, Yüksek Seçim Kurulu’na kaş çatmak, artık işe yaramıyordu. Atı alanlar bırakın Üsküdar’ı, kapılarının önünden bile geçemiyordu. Hele, Ali İhsan Yavuz adlı bir vekilin itiraz çırpınmaları, görünecek haldeydi. 

     Seçimin üstünden iki haftadan fazla zaman geçmişti ve artık teslim olmak lazımdı, teslim oldular.

      Son yaptıkları “Olağanüstü İtiraz” ise, olağan üstü şaşkınlıktı ve boşunaydı. 17 gün sonra yetki belgesini ancak alabilen İstanbul’un muhalif adayı Ekrem İmamoğlu’nu, bilmeyerek ve istemeyerek kahraman yaptılar.

    Görünen o ki, bu genç Başkanın işi öyle pek kolay olmayacak. Yoluna taşlar döşenmeye başladı bile. Başarılı olursa, hem kendisi hem de İstanbul kazanır. Ancak, siyasi iktidardan beklediği desteği göremeyecek, aksine sürekli kösteklenecektir.

                                        FİLMİN SONUNA DOĞRU

     Bu seçimde görüldü ki, Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarının oynattığı filmin sonuna geliniyor.  Yukarıda saydığım bütün güç ve imkanlara rağmen halkın iktidara yüz çevirmesi ve iktidarın büyük ölçüdeki kaybı, onun sonunun yaklaştığını gösteriyor.

    Kanaatim o ki, önümüzdeki 4 yıl içinde yeni bir seçim yapılmasa da, bu 4 yıl iktidar için çok rahat geçmeyecektir.  Bozulan sosyal ve ekonomik şartlara rağmen genel bir seçim ister zamanında, ister öne alınarak yapılsın, iktidara büyük kayıplar getirecektir. Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarı, böylece sona erebilecektir.

    Bu parti de, diğerleri gibi siyaset mezarlığında yerini alırken, mezar taşına uzun ömürlü bir parti olduğu yazılacak, bu başarısı herhalde ona yetecektir.