Libya’ya Asker Neden?

Neden, öteki ülkelerle hep zıt düşüyoruz? Libya’yı kontrol edemeyen bir avuç Arap’ın yanında neden yer alıyoruz? Komşumuz bile olmayan Libya’daki azınlık için, dünyaya kafa tutmak bize ne kazandırıyor? Başka sorular da var.

     Değerli okurlarım, 2 Ocak günü Mecliste bunun oylaması yapıldı ve iktidarla MHP’nin oyları ile Libya’ya asker gönderiyoruz.

    Bu yazıyı da, oylamanın yapıldığı saatten bir saat sonra yazıyorum.

    Libya bize komşu mu? Hayır! Libya ile ortak bir çıkarımız mı var? Hayır, sadece Akdeniz’deki petrol sahası ile ilgili bir anlaşma yaptık. Kiminle? Libya’nın sadece %10’u yöneten , % 90’ ı ise başka güçlerin elinde olanlara karşı bir hükümetle.

     Serac adındaki bir sivilin yönetimindeki bu hükümet, İhvancılardan (İhvan-ı Müslimin=Müslüman Kardeşler) örgütünden oluşuyor. 1928 yılında kurulan bu örgüt ise, tam bir Osmanlı ve Türk düşmanı. Kuruluş amacı da zaten o. Ama, bizim iktidarımız onlardan yana, onlarla dost. Tıpkı, Mısırdaki devrik Mursi ve onun yönetimi gibi.

                                              LİBYA’DA SON DURUM

     Kıbrıs çıkarmasında bize petrol ve destek veren Kaddafi’nin öldürülmesinden sonra (ki onun katillerini biz de destekledik) Libya parçalandı. Merkezde Ulusal ittifak adıyla kurulan hükümet Libya’nın ancak % 10’unu temsil ederken, General Halife Hafter ülkenin öteki yanına hükmediyor.

     İşin ilginç yanı, Rusya, Amerika, Fransa, Almanya, İngiltere, kısaca Avrupa da Hafter’i destekliyor.

     Bu güçlerin karşısında aciz kalan sivil idareci Serac’ı ise, yukarıda açıkladığım sebeple  sadece Türkiye destekliyor. İşte, talep etmeleri üzerine, Libya’ya asker göndermemizin sebebi budur.

     Askerlerimiz, bir yıl süreyle orada kalacaklar. Bakalım başlarına neler gelecek? Allah onları korusun!

   İktidar, bu tavrı ile yanlış yapmıştır. Suriye topraklarından şehitler gelmeye devam ederken, durduk yere şimdi de Libya’da askerimizin zarar görmesini, hele şehit edilmesini katiyen kabul edemeyiz.

     Libya, bizim vatan toprağımız değildir. Onu savunmak ggibi bir mecburiyetimiz de yoktur. Oraya asker göndermek yerine, arabuluculuk yapıp, orada yaşayan insanların hayatlarını kurtarmak, her bakıma daha uygundur.

    Türkiye, oraya asker göndermekle yeni düşman sahibi olacaktır. Onun bu tutumu, dünya kamuoyunda tasvip görmeyecektir.

     Oysa yapılacak iş, dışarıya asker göndermek yerine, komşularımızla ve bilhassa Suriye ile iyi ilişkiler kurup, bu düşmanlığı ortadan kaldırmaktır. Ve de, bir an önce Suriyelileri kendi vatanlarına göndermektir.

    Türk halkı, onların burada bulunmasından maddi manevi büyük zarar görüyor. 2020 yılı, bu arzumuzun gerçekleşmesi için önemli bir yıl olur, inşallah! Bekleyelim.