Covid-19 vakalarının Türkiye’de yeniden ve hızlı biçimde artması, hepimizi korkutuyor. Devleti yönetenlerin verdikleri sayılar ve Bilim Kurulu’nun olup bitene sessiz kalması, herkesi daha çok korkutuyor. Doğru olan sayıların ise, söylenenlerin en az 4 katı olduğu ifade ediliyor. Ölüm sayılarında Avrupa’nın bile önüne geçmişiz. O nedenle, çocuklarınızı da pek dışarıya çıkarmayın. Hele, okula hiç göndermeyin.

     Değerli okurlarım; Devletimizi yönetenlerin, halkın sağlığına zerre değer vermediklerini, sürekli görüyoruz. Başlangıçta alınmayan, daha sonra ise alınıp gevşetilen tedbirler, bu durumu açıkça gösteriyor.

    Salgın olayında verilen ilk sayılar artmaya başlayınca, gerçekler halkımızdan gizlenmeye başladı. Amaçları, salgının iyi yönetildiğini göstermekti. Oysa, halka verilen sözler ve halkın beklentisi üzerine bir maske bile veremediler. Yurt dışında kaybolan itibarlarının kazanılması içinse, cümle aleme (başka ülkelere) bedava maske ve sağlık malzemesi gönderdiler.

    O zaman anladık ki, halkın sağlığından çok, başka amaçlar güdülüyordu. Nitekim, azalan vakalar birden artmaya başlandı ve bugünlere gelindi.

    Yeni tedbirlerin alınması elbet faydalı olacaktır, ancak iş işten geçmiştir. Yeniden toparlanmak pek zor olacaktır.

                                        PARA, PARA, PARA !

     Eve kapanmayla iş yerleri de kapanacak ve geçim zorlaşacaktı. Ancak, sağlık her şeyden önemliydi. Kanada Başbakanı bu konuda herkese örnek ve ibret olacak biçimde halkına, “Siz, geçiminizi düşünmeyin, sağlığınıza bakın, biz devlet olarak arkanızdayız” deyince herkes rahatlamıştı. Keza, öteki ülkeler de halkına geçimden önce sağlık dedi ve halkının arkasında olduklarını söylediler.

   Bizim devlet yönetimi ise, Banka hesap numarası verip, halktan yardım topladı. O yardımların nereye ve ne kadar gittiği de açıklanmadı. Halk yine çaresiz, kimi halkımız yine aç. İşsizlik dorukta.

    Sonuç hep paraya dayatılıyordu. Tedbirler, patronlara bol para getiren Turizm sektörünü vurmuştu. Çünkü, bu salgının yayılması bakımından bu sektör çok tehlikeliydi. Ancak, kapıları açtılar. Yerli ve yabancı tatilcilerle hastalık kol kola. Ne var ki, Turizmcilerin kasaları doluyor.

     Alış veriş merkezlerinde (AVM) giriş ve alışveriş kuyrukları oluştu. Maske takma kavgaları ve mesafe ihlalleri var. Ancak, patronların kasaları doluyor. Düğün dernek toplantıları sürüyor. Yasak olsa bile takan yok. İktidar Milletvekili bile, kurallara uymadan 1500 kişilik düğün yapıyor. Hesabını soran yok.

    Öteki alanlarda da her taraf başıboş. Hele hele, geçtiğimiz Kurban Bayramında yaşanan tedbirsizlik ve bayramın serbest bırakılması, salgını iyice azdırdı.

  Şimdi, yeniden Umre’nin serbest bırakılmak istenmesi, tedbirsizliği ve ciddiyetsizliği doruğa çıkarıyor.

  Öte yandan, Özel okulların baskısıyla, şimdi de kademeli olarak okullar açılıyor. 21 Eylülde ilk kademe uygulaması başladı, çok yanlış. Neredesin ey Bilim Kurulu?

                        ÇÜNKÜ, BAKAN DA ÖZEL OKULCU!

      Unutmayın, Bugünkü Milli Eğitim Bakanı, üç Özel okulun sahibi. Bu okulların kiraları ve öğretmen ücretleri dahil, çok sayıda giderleri var. Gelirleri ise sıfırlandı, çünkü okullar kapalı.

    İşte onları açmak ve para tahsilatını yapabilmek için, kademeli olarak bütün okullar açılacak. 21 Eylülde Anaokullarıyla 1’nci sınıflar açıldı bile.

                                     TEDBİRLER YETERSİZ !

    Sınıflarda öğrenci sayıları ikiye bölündü, bir sınıf iki sınıf oldu. Sıralarda birer kişi oturtuluyor. Servis araçlarında da her koltukta bir kişi olacak, Dersler 30 dakika olacak. Haftanın iki günü ders yapılacak, beş gün boş. Hepsinden önemlisi, isteyen çocuğunu okula göndermeyecek.

   Değerli okurlarım, Bu tedbir uzun sürmeyecektir. Çünkü, denetlenmesi çok zor olacak. teneffüslerde öğrencilerin kaynaşması ve temasları önlenemeyeceğine göre, bütün tedbirler boşunadır. Hele, isteyenler çocuklarını okula göndermeyecek hükmü, tam bir acizliktir.

   O halde, okulları açmak niye?

    Tavsiyem şu ki, bir süre daha çocuklarınızı okula göndermeyiniz. Durum, tehlikelidir. Devletin prensibi, sıkça söylendiği gibi: “Ölen ölür, kalan sağlar bizimdir.” Tabii kalan olursa.