Çocukluğum , hep aynı yıldızlar altında geçti ..
Ne vakit pedal çevirmek istesem güzel düşlere ,
Tökezleyip tökezleyip düştüm yüreğimin üstüne ..
Çünkü ..
Düşlerim yüreğime ,
Ayakkabılarım adımlarıma büyüktü ...
Yokluğun adıydı ceplerimdeki sökükler ..
Ya ellerim üşürdü , yada düşlerim ..
Gece üstüme üstüme devrildikçe ,
Ezilen umudum olurdu ..
Yıldızlar bana ağlardı , ben keşkelerime .
Çünkü , acılarım benden büyüktü ...
Sabahımız ..
Gecemiz gibi hep aynıydı ..
Sokağımız misali , puslu ve yorgundu şakağımızdaki şafak ..
Kirpiklerimize asardık geceye serptiğimiz yasak düşlerimizi ,
Ve sabaha onlarca ölümü taşırdık bakışlarımızda ..
Toz kaldıran yürüyüşümüz , güneşe doğru olsa da .
Ayak izlerimizin çukurluğu , güçlü oluşumuzdan değildi ..!
Ya yüreğimizdeki ,
Yada omzumuzdaki yükün ağırlığındandı yere sağlam basışımız ...
Tenimizin esmerliğinden bellidir emekçi oluşumuz .
Güneşe küsmek ne haddimize ..!
Biz yürek işçisiyiz , yere düşmez başımız ..
Güneş bana ağlardı , ben umuduma .
Çünkü , acılarım benden büyüktü ...
Biz bu hayatı ,
Eskitmeye korktuğumuz ayakkabının üzerinden sırtladık .
Hayatı kazanalım derken , bütün oyunlara geç kaldık ..
Ve olmayan oyuncaklarımızı ,
Hiç olmayacak çocukluğumuzla birlikte ,
Adaletin dikenli tellerine astık .
Kırılsa da kalemimiz , karanlığa yıldızlardan şiirler yazdık .
Yıllar bana ağlardı , ben çocukluğuma .
Çünkü , acılarım benden büyüktü ...
Yüreğimiz ..
Aynı yıldızlar ,
Aynı düşler arasında volta attı durdu ..
İki göz gecekondumuzun kırık kiremitleri gibi ,
Islandık , üşüdük ama ..
Ne dileklerimiz değişti , nede gecemiz .
Acılarımız misali büyüktü , bir başına yaşadığımız sevdalar .
Ve bizi en iyi , sürgün edilmiş şarkılar anlatırdı ..
Ya memleketti türkülerin adı , yada sevişmek ti şarkılar ..
Ulan , koca bir hayata eyvallah etmezdik ..
Söz konusu sevda olunca , salya sümük yüreğimizi ezdirirdik .
Allah şahit kendi yazdığımızı okuyamazdık .
Aşkı bile , seneye de giyeriz diye ..
Eskitmeye korktuğumuz ,
Bir numara büyük aldığımız ayakkabıya benzettik .
Ama ..
Topuk yarasıyla , yürek yarası bir değilmiş .
Bunu da ..
Ayakkabı misali , yüreğimizden çıkaramadığımız da öğrendik ..
Aşk bana ağlardı , ben yüreğime .
Çünkü , acılarım benden büyüktü ... |