Getirin Artık Şu İdamı!

              Avrupa Birliği’ne girmek için bütün umutlar tükendiğine göre, kaldırılan idamı getirin artık. İnsanın yaşam hakkı  ve toplumun huzuru, bunu gerektiriyor. Başkalarının yaşam hakkına göz dikenin, yaşama hakkı olamaz.
      Değerli okuyucularım; Bu konuyla ilgili küçük bir anekdotla söze başlayalım. 1950’li yılların başındaydı.  Mevsim kış. Sokakta kalan dilenci kılıklı bir kişi, gece vakti İstanbul Kocamustafapaşa semtinde dolaşıyor.
    Aç karnı ile soğukta donmak üzereyken önüne çıkan bir fırında, bir kişinin gezindiğini görünce kapıyı çalıyor. Durumunu anlatıp, bu gece fırında konaklamak istediğini ve kendisine bir parça ekmek verilmesini de istiyor.
    Adamın haline acıyan fırın çalışanı, onu içeri alıp ısıtıyor ve karnını doyuruyor. Yatması için de bir yatak serip, kendisi de yatağına çekiliyor.
   Gecenin bir vakti ayağa kalkan bu kişi, onu içeri alan ve doyuran bu fırın çalışanını öldürüp,  henüz ateşi sönmemiş olan fırının içine atıp yakıyor. Üstündeki parasını da alıp, fırını terk ediyor.
   Fazla kaçamayan bu nankör, kısa sürede yakalanıp yargılanıyor ve idama mahkum ediliyor.
    Halkın tepkisi büyük. Olay, bütün gazetelerde baş haber oluyor. İdam kararı TBMM’ne gönderiliyor ve onaylanıyor.
    O dönemlerde idamlar, halka açık alanlarda ve halkın gözü önünde yapılıyordu. Bunun için İstanbul’da daha çok Eminönü ya da Sultanahmet meydanı seçiliyordu.
      İdamın yapılacağı gün, ben de babamla İstanbul’daydım. Saat 14.00 de yapılacak idam için Eminönü meydanı tıka basa dolmuştu.
    Küçük bir çocuk olduğum için halkı yararak sehpaya yaklaştım ve babamla beraber idamı izlemek için beklemeye başladık.
    Elleri arkadan kelepçesi mahkum, Jandarmaların eşliğinde C.Savcısı ve öteki yetkililerle beraber alana ve sehpanın yanıla getirildi.
  Üstünde karar hükmü yazılı olan gömlek mahkuma giydirildi. Yetkililerle arasında kısa bir konuşma geçti. Cellat Kara Ali onu, (bir tabureye benzeyen) sehpanın üstüne çıkardı. İlmeği boynuna geçirip,  görevlilere ve etrafına bakındıktan sonra sehpayı çekip, katili boşlukta bıraktı.
    4-5 dakika kadar can çekişen cani, geberip-gitti.
                                        İDAM, İYİ BİR İBRET OLMUŞTU
     Olay, daha bir süre haber olmaya devam etti. Ancak, halka açık yapılan bu idam eylemi, herkesi korkuttu ve ürküttü. Daha açık bir söylemle, başta kötü niyetliler olmak üzere herkese ibret oldu, ders oldu.
    Burada, bilgilenmeniz için küçük bir not düşeyim. Celladın adı, gerçekte Kara Ali değildi. Ancak, öteden beri cellatlara hep Kara Ali deniyordu. Çünkü, 18’nci Osmanlı Padişahı İbrahim’i boğan celladın gerçek adı Kara Ali’ydi. Bu isim de, hep oradan geliyordu.
                              SON İDAM KARARLARI, UYGULANMADI
     İdam cezası, Ceza Yasamızdan çıkarılmadan önce son idam hükümleri onanması için 1985 yılında TBMM’ne geldi. Geldi, ancak Komisyondan çıkıp da Meclise sunulmadı. Savsaklanan kararlar, daha sonra uygulanmayıp müebbet hapse çevrildi ya da affa uğradı.
    İdam cezası, bugün tekrar gelmesi için çırpınan iki yüzlü Devlet Bahçeli’nin de ortağı olduğu Bülent Ecevit hükümeti tarafından kaldırıldı. Ve, çok yazık oldu.
                                 AMERİKA’DA, İDAM’A DEVAM EDİLİYOR
     Değerli okuyucularım, dünyanın süper gücü ve adil bir ülkesi olarak kabul edilen ABD’de, idam cezaları veriliyor ve asılarak değil de, zehirli iğne, elektrikli sandalyede  ya da zehirli gaz odalarında uygulanmaya devam ediyor.
     Mahkeme karırını verdikten sonra, Eyalet Valisi’nin onamı ile hüküm kesinleşiyor ve mahkumun hayatı sonlandırılıyor.
    Biz, Amerika’dan daha mı adil bir ülkeyiz? Biz, Amerika’dan daha medeni bir ülke miyiz? Daha sorulacak pek çok soru var.
    Nedir bu işlenen korkunç suçlar? Nedir bu hun-har cinayetler, tecavüzler ve öldürmeler? Kadınlara ve çocuklara yapılan bu saldırı ve tecavüzlerden sonra bu öldürmeler niye? Bunları yapanlar insan olabilir mi hiç? Bunların, toplumda yaşamalarına  nasıl izin verilebilir?
    Görüyorsunuz, müebbet hapisler ve diğerleri kısa sürede kaldırılıp, katil kurtuluyor ve yaşamını sürdürüyor. Ama, giden gelmiyor.
   O, acımadan kimi canlara kıydığına göre, onun da canına kıyılmalıdır. Ölenin hayatı bittiğine göre, katilinin de hayatı bitmelidir.
    Cumhurbaşkanı, ağzında geveleyip duruyor. “ İdam cezası önüme gelirse imzalarım.” diyor, inanmayın.  Bu, bir göz boyama ve gösterişten ibarettir.     
    Bütün yetkiler ve güç elinizde, istediğiniz kararları hemen alıyor ve kanunları çıkarabiliyorsunuz. İdam cezasına dair kanunu da (Yasa/Anayasa) hemen getirin ve uygulamaya koyun. Neden ve kimden korkuyor ya da çekiniyorsunuz? Halkın tamamına yakını, buna taraftar. Daha ne istiyorsunuz? Ne bekliyorsunuz