Moved Permanently

Terk edeyim kurtulayım derken, işin gereği daha sıkı olmaya başlamam hayra alamet değil. İstanbul’dan söz ediyorum. Kalabalık, pahalılık, trafik tüm sıkıntı veren şeyleri geride bırakıp giderken, huzuru bulurum düşüncesi yüreğimde çiçekler gibi açıyordu. Ama iş ekmek parasına gelince, işin merkezi orası olduğundan haftada bir, ya da on günde bir görüşmek zorunda kalıyoruz.

Akif,’ beraber gideriz’ dediğinde, hem yol arkadaşlığı hem de trafiği sıkışık olmayan Sefaalan , Çatalca üzeriden yolculuk ilgi çekici olabilirdi. Doğanın dinginliği içinde, aklı başında söyleşilerle yolculuk yapmayı herkese öneririm. Hem konuşuyoruz hem gidiyoruz. Güzel yolculuğumuzu İstanbul cehenemine taşıyoruz. Ankara’dan gelecek ve İstanbul’un çeşitli yerlerinden arkadaşların olması o cehennemi cennete çevirecek tek sığınağımız. Öğle saatlerinde vardığım kent çoktan cehennem olduğunu kanıtlamıştı. Zaten Saray’dan bir saat, bir buçuk saat sonra İstanbul, ‘ben buradayım ha’ demeye başlamıştı. Matbaaydı, bandroldü diyerek yapılacak işlerimizi hızlandırmaya çalıştık. Böyle yerlerde, kullanmak istediğiniz zamanı yoğunlaştıramazsanız, her işiniz ertelenir ötelere. Biz de bu deneyimden yola çıkarak, yorgun kalbimize aldırmadan koşuşturuyoruz.

Saray Belediyesi’nin olumlu bulduğum ama kotarılmasında çok yanlış ve eksiklerinin olduğunu belirtiğim Gözlem Gazetesi’ndeki yazımla birlikte belediyeden aldığım, 4 adet “Saray’ın Özgür Yazarları” adlı kitabı, arkadaşlara armağan ediyorum. Ayrıca yanımda götürdüğüm  iki adet Sevim Hamdi Alp’in toplu şiirleri olan “Istıranca’nın Kollarında Ergene’den” adlı kitapatan da vermediğim iki arkadaşa veriyorum. Söze önce elbette ki edebiyattan başlıyoruz. Masada Metin Aybek, Kaan Polatlar, Cafer Yıldırım ve ben varım öncelikle.  Harun Ünlü Ankara’dan gelmiş, işlerini bitirmiş Beylikdüzü’nden bize doğru hareket ettiğini söylüyor telefonda.  Mehmet Kavgaoğlu öğretmenim de yoldaymış. Hakan Sürsal işleri nedeniyle gelemedi.

Harun Ünlü ile neredeyse yirmi yıl sonra yeniden görüşeceğiz. Öğretmen ve edebiyatçı bir dostum.  Geliyor ve söze bıraktığeımız yerden başlıyoruz. Çünkü bizim dostluk, arkadaşlık kültürümüz böyle. İnsan satmayız. Dostumuz da tanır kimliğimizi, düşmanımız da. Ayrıca Ankara’dan sevgili dostumuz İbram Erdem’in de emri var fotoğraf çekilecek ve buluştuğıumuz belgelenecek. Öncelikle unutmadan belgeliyoruz buluştuğumuzu. Yeniden değişen adreslerimiz, telefon numaralarımız v.s. ler gündeme uğrayıp geçiyor. Sözlerimiz genişliyor, masanın bütününe yayılıyor. Güzel bir söyleşi masaya hakim oluyor. Az da olsa böyle günleri yaşıyor olmamız bizim gibi insanları ayakta tutuyor bir şekilde.

O sevmediğim kent bu tür buluşmaları nedeniyle bir anda ilgi alanımıza giriyor. Ne var ki onunla olan uzun ilişkimiz, bunun genel içinde bir aldatmaca olduğunu öğretmiş bana, ayrımına varıyorum hemen. Dostluk adına yine de seviniyorum.

Zamanın su gibi akıp gittiği yerden ayrılırken, bir tarafta kalan dostluklar, diğer tarafta dinginlik. Artık bir seçim yapma zamanı değil o işi çoktan bitirmişiz.

Haydi eyvallah İstanbul kenti.