Moved Permanently

1 MAYIS’A ÇAĞRIMIZDIR

İşçi ve emekçi kitleler benzersiz bir hayat pahalılığı ile karşı karşıya. Sendikal hakların önemli bölümü ya budandı ya da gerçek hayatta karşılığını yitirdi. Toplumsal eşitsizliklerin her geçen gün daha da derinleştiği ülkemiz ne yazık ki bir avuç zengin ile yoksul milyonlar arasındaki uçurum açısından dünyada başa güreşen ülkelerden biri.

İşçi sınıfına örgütsüzlük, güvencesizlik, kuralsızlık dayatılıyor. İşçiler mutsuz ve umutsuz.

Yoksul köylü borçlu, elde kalan küçük tarımsal arazileri işleyemiyor, yok pahasına elden çıkarıyor. Çiftçi mutsuz ve umutsuz.

Gençlik, küçük bir ayrıcalıklı kesim dışında, yerlerde sürünen eğitim sistemine tutunmaya çalışan yarı öğrenci-yarı işçilerden ve çocuk yaştan itibaren çalışmak zorunda kalan genç emekçilerden oluşuyor. Gençler mutsuz ve umutsuz.

Emekliler, işsizler, aydınlar, sanatçılar mutsuz ve umutsuz.

Tezgah başında, tarlada, ofiste, hastanede, okulda sömürüyü yaşayan kadınların çilesi daha büyük, daha derin. Cinayetle, tacizle, şiddetle ve ayrımcılıkla yüz yüzeler. Onlar da mutsuz ve umutsuz.

Umut, insanın kendi geleceğini eline alması ve daha iyi bir yaşamın mümkün olduğunu hmesidir.

Umut birlikte mücadele etmek, dayanışmaktadır.

1 Mayıs işçi sınıfının umutsuzluğu kırdığı, sömürüye meydan okuduğu bir mücadele günü olarak büyük değer taşır.

2024 yılında 1 Mayıs, işçi ve emekçi kitlelerin eşitsizliğe, hayat pahalılığına ve holding-tarikat düzenine karşı ayağa kalktığı bir gün olmalıdır.

Türkiye Komünist Partisi ülkenin her yerinde emekçi halkı partisiyle birlikte hareket etmeye ve umudu çoğaltmaya çağırıyor.  

İstanbul’da ise AKP iktidarı bir kez daha “Taksim yasağı” ile karşımıza çıkmakta. Oysa, İçişleri Bakanı’nın “Taksim’de güvenliği sağlayamayız” iddiası, defalarca yalanlandı, Taksim’de büyük kalabalıklar sorunsuz bir biçimde toplandı. 

Herkes biliyor ki, Taksim’de güvenlik sorununun tek nedeni siyasi iktidardır. Yurttaşların en temel ihtiyaçlarını karşılayamayan, milyonları borç, işsizlik ve hayat pahalılığı sarmalına teslim eden, kısacası ülkenin ve halkın güvenlik sorunu haline gelen AKP, İstanbulluların değil, beton yığınına dönüştürülerek insansızlaştırılan rant kaynağı Taksim’in güvenliğini esas almaktadır.

Bu nedenle “Taksim yasağı” bir meydanın yasaklanması olarak değil, işçi sınıfına ve geniş halk yığınlarına karşı yürütülen saldırıların bir parçası olarak değerlendirilmelidir.

Bu yasak kabul edilemez. Çok geniş bir kesim bu yasağı kabul etmediği için yıllarca “Taksim yasağı”na karşı direniş tamamen meşru bir mücadele pratiğine dönüştü. Ayrıca TKP yakın geçmişte bu yasağın bir inatlaşmaya dönüşmesi durumunda Taksim Meydanı’na çıkarak hükümetin nasıl çaresiz kalabileceğini açık bir biçimde gösterdi.

Öte yandan 1 Mayıs’ın sadece Taksim başlığına daralmasına izin veremeyiz. 1 Mayıs, işçi sınıfının örgütlenme yeteneğini ve siyasal ağırlığını artıracak bir içerik ve biçimde gerçekleşmelidir. Ne yazık ki, bunun çok uzağındayız. Yıllardır Türkiye’de 1 Mayısların düzenlenmesinde ön plana çıkan ve aslında çıkmasında sakınca olmayan kurumların bir kez daha planlama ve koordinasyondan tamamen yoksun bir biçimde hareket etmesi düşündürücüdür.

Kuşkusuz 1 Mayıs sonrasında bu bir değerlendirme konusu olacak, 1 Mayısların içeriksizleştirilmesine, düzen siyasetinin iç hesapları ve yerel yönetimlerin halkla ilişkiler çalışmasının bir parçası haline getirilmesine karşı adım atılacaktır.

Ancak şu anda yapılması gereken bütün Türkiye’de işçi ve emekçi yığınların 1 Mayıs’ta alanları doldurmasıdır. 

İstanbul’da 1 Mayıs’ın adresi Taksim’dir.

Türkiye Komünist Partisi, 1 Mayıs sabahı saat 9.30’da Taksim’e yürümek üzere Saraçhane’de, Atatürk Bulvarı, Eti Maden Misafirhanesi’nin önünde toplanacaktır. 

Diğer kentlerde toplanma yer ve saati TKP Genel Merkezi ve örgütleri tarafından duyurulmaktadır.

Laik, bağımsız, egemen bir Türkiye isteyenleri, Türkiye’nin tüm Cumhuriyetçi birikimini, emperyalizme ve NATO’ya karşı duranları, sosyalizmi ülkenin ve insanlığın biricik kurtuluşu olarak görenleri TKP saflarında 1 Mayıs’a çağırıyoruz.