Öyle zalimler vardır ki ilk anda istediği zulmü yapmış, insanları ezmiştir. Ama zaman gelmiş, kendileri de
yaptıklarının cezasını çekmiştir. Her kötülüğün cezası hemen verilmiş olsa, o zaman hiç kötülük yapılmazdı.
Çünkü kötülük yapan hemen cezasını çekeceğini bilirdi.
Değerli okuyucularım. Yine size bu köşemde yaşanmış bir hikayeyi anlatmaya çalışacağım.
Hikaye şöyle:
"Abbasi halifelerinin beşincisi Harun Reşid, sarayının bahçesindeki bir gül fidanını çok beğenir. Yaprağı,
kokusu, görünüşüyle dikkatini çeken gülü özel bakıma alması için bahçıvana emir verir.
Bahçıvan üzerine titremeye başlar gülün. Ne var ki, sakınan göze çöp batar derler ya. Aynen öyle olur. Bir
sabah bahçıvan gelip bakar ki, gülün dalına konan bir bülbül, ne kadar yaprak varsa hepsini gagalayarak yere
düşürmüş. Tek yaprak bırakmamış gülün başında... Korku içinde koşar halifeye:
-Sultanım der, üzerine titrediğimiz gülün yapraklarını bir bülbül gagalayarak yere dökmüş, tek yaprak
bırakmamış gülün başında... Harun Reşid, telaş etmeden cevap verir:
-Üzülme efendi üzülme, der. Bülbülün yaptığı yanına kalmaz!.
Rahat bir nefes alan bahçıvan işine döner. Bir gün bakar ki, bir yılan yaprakları düşüren bülbülü yakalamış,
yutmak üzere, otların arasında kayıp gidiyor. Heyecanla yine halifeye gelir:
-Sultanım der, bülbülü bir yılan yakalamış, yutarken gördüm.
Sultan yine telaşsız:
-Merak etme efendi der, yılanın yaptığı da yanına kalmaz!.
Bahçıvan yine işine döner... Bir ara bahçede çalışırken otların arasında yılanı görür. Hemen elindeki küreğiyle
darbe üstüne darbe indirerek yılanı orada öldürür. Sevinçle geldiği halifeye durumu anlatır:
-Sultanım der, bülbülü yakalayan yılanı ben de bahçede otlar arasında yakalayıp küreğimle öldürdüm. Harun
Reşid yine sakin:
-Bekle efendi bekle der, senin de yaptığın yanına kalmaz!. Nitekim çok geçmez bahçıvan hatalar yapar.
Yakalayıp halifenin huzuruna çıkarırlar. Cezalandırılmasını isterler. Halife emrini verir.
-Atın bunu zindana!. Hemen yaka paça zindana doğru götürürken geriye dönen bahçıvan şunları söyler:
-Sultanım der, bülbülün yaptığı yanına kalmaz dediniz, onu yılan yuttu. Yılanın yaptığı yanına kalmaz, dediniz,
onu da ben öldürdüm.
Şimdi benim yaptığım da yanıma kalmıyor, sen zindana attırıyorsun.. Herkesin yaptığı yanına kalmıyor da
seninki mi yanına kalacak? Demek sana da bir yapan çıkacak... Öyle ise gel sen bana yapma ki bir başkası da
sana yapmasın!..
Harun Reşid, doğru söyledin bahçıvan, diyerek:
-Bırakın bahçıvanı, çiçekleri sulamaya devam etsin!.. Derler ki:
-Sultanımız, yaptığı yanına kalır!..
-Hayır der, kimsenin yaptığı yanına kalmaz. En ağır şekliyle ahirette ödemeye tehir edilir. Ama gafil insanlar
bunun farkına varamaz da, yaptığı yanına kaldı sanırlar!.. "
Evet, Kimsenin yaptığı yanına kar kalmaz. Bundan hiç şüpheniz olmasın. Yanına kaldı sanılanlar daha ağır
bedel ödeyeceklerini unutmasınlar. Ne var ki, zavallı insanlar bunun farkına varamaz, yaptığının yanına
kaldığını sanır. Oysa hiç kimsenin yaptığı yanına kalmaz.
