Türkiye'de polisin yetki ve denetimi tam olarak kurulmuş olup, ülke totaliter diktatörlükle yöneltilmek isteniyor. Başbakan, Gezi olayları sırasında biber gazı sıkan polisine “kahramanlık” payesi vererek polis egemenliğine tam destek vermişti. Zaten Ergenekon vb. tutuklamaları sırasında polisin Gestapo'den farksız bir şekilde uydurma delil ürettiği açıktı.

Orduya yönelik operasyonlar yoluyla ordu tam denetime alınmış, keza adalet mekanizması iktidarın emrine verilmişti. Yani totaliter diktatörlüğün birinci ayağı gerçekleşmiş olup, Türkiye tamamıyla totaliter diktatörlükle yönetilmeye başlamıştır.

Hepimizin bildiği demir yumruk, despot diktatör rejimlerin 2 ayrı başlıkta incelemek gerekir.
Bu bağlamda, otoriter ve totaliter diktatörlük birbirinden farklı oluşumlardır. Söz gelimi totaliter diktatörlüklere; komünizm ve nasyonalizm gibi ardında bir ideoloji barındıran, toptan ve bütüncül hükmeden tek parti iktidarları söz konusudur.

Otoriter diktatörlük ise, herhangi bir ideolojiye dayanmaktan çok, ipleri elinde tutan bir bireye bağlı şekillenmektedir.
Yine bu doğrultuda, totaliter diktatörlük'e Stalin dönemi Sovyet Rusya'sı ve Hitler'in Nazi Almanya'sı örnek gösterilebilirken; otoriter diktatörlük'e, Saddam Hüseyin dönemi Irak, Salazar döneminde Portekiz, Kaddafi dönemindeki Libya, örnek olarak gösterilebilirler.
Ortak özellikleri, hak ve hukuk tanımayan polis devletleri olmaları ve tüm iktidar gücünün tek partiyi elinde tutan tek adama bağlı olmasıdır. Sonuçta, her iki rejim de diktatörlüğün versiyonlarındandır.
İkisinde de insan hakları diye bir şey yoktur. Halkı ilgilendiren de sadece budur.
(Bkz: heil hitler) totaliter diktatörlük.
(Bkz: ananıda al git) otoriter diktatörlük.

Komintern geleneğinden gelen bir alışkanlıkla, özellikle solda sadece faşist ya da Nazi ideolojisine sahip diktatörlükler dikkate alınır ve bunlara genellikle faşist diktatörlük adı verilir. Doğrudan ırkçı-faşist ideolojiye sahip olmayan totaliter diktatörlükler ise es geçilir. Hele bu totaliter diktatörlükler “komünizm” adını almışsa…

Oysa tarihin kaydettiği iki en büyük diktatörlük olan Almanya’daki Hitler diktatörlüğü Nazizm ideolojisini temel alırken, Sovyetler Birliği’ndeki Stalin diktatörlüğü, ilk kez Kaganoviç’in kullandığı adla Stalinizm olarak adlandırılır. Bu iki diktatörlük arasındaki ideolojik farklılıklar bir yana bırakılırsa, her ikisi de totaliter diktatörlüğün tarihteki iki ve eksiksiz örneği olarak bize günümüzdeki totaliter diktatörlüklerin kuruluş ve yönelimi açısından eşsiz malzeme sunarlar.

Bugün Türkiye’deki rejimin yönelimlerini incelerken bu iki totaliter diktatörlüğün bize sunduğu verilerden yararlanacağım.
Her iki rejimin de oluşum, kuruluş ve yöneliminde ortak yönler şunlardır:

1 -  Devletin, özellikle de devletin içerdeki en büyük baskı gücü olan polisin mutlak denetimi. Ordunun, bir dizi tasfiye sonucu iktidar partisinin tam denetimine alınması. Adalet mekanizmasının iktidar partisine bağımlı hale getirilmesi.

2 -  Devleti yöneten totaliter partinin siyasal alanda mutlak egemenliği. Dolayısıyla iktidar partisinin dışında kalan bütün siyasal güçlerin baskı altına alınması, susturulması; en önemlisi de basın "ve günümüzde medya" alanında baskı ve manipülasyon yoluyla egemenlik kurulması.

3 -  Devletin ve onun yönetici partisinin "veya tek kişi diktatörlüğünün" kayıtsız şartsız ideolojik ve kültürel egemenliğinin ilan edilmesi. Diğer ideolojilerin ve kültürel yapıların baskı altına alınması, zor yoluyla marjinalize edilmesi. Devletin toplumun her alanına hakim olması, özel yaşamların devlet ve polis güçleri tarafından gözetlenmesi, dolayısıyla özel yaşamın dokunulmazlığının ortadan kaldırılması. Bu, totaliter diktatörlüğün toplumu baskı altına almasının en tipik ve tayin edici adımıdır. Bu üçüncü unsur, devlet ideolojisi haline getirilen ideolojinin ve kültürün devletin adı haline getirilmesiyle "Almanya’da Nazizm, İtalya’da faşizm, Sovyetler Birliği’nde Stalinizm" zirve noktasına vararak tamamlanır.

4 - Totaliter diktatörlükler daima toplum içindeki baskın bir milliyet ve mezhebe dayanır ve bunun dışında kalanları ötekileştirir, baskı altına alınırlar. Nazi diktatörlüğü, kendine “arî ırk” Almanları temel almış, Yahudileri, Çingeneleri, Polonyalıları yok etmeye ve köleleştirmeye yönelmiştir. Stalinist rejim ise, hakim unsur olarak Büyük Ruslara dayanmış, bunun dışındaki halklara ikinci sınıf muamelesi yaparken hem doğrudan baskı altına almış, hem de aydın kesimlerini tutuklamıştır. Milyonlarca mahkumun Gulaglarda köle emeği olarak kullanılması ise, Hitler’in soykırımına ve Yahudileri köle emeği olarak kullanmasına eşdeğer, çok özel bir uygulamadır.

Türkiye’nin bugünkü durumuna baktığımız zaman AK Parti iktidarının, yukarda özelliklerini sıraladığımız türden bir totaliter diktatörlük yönünde dev adımlar atmakta olduğunu görebiliriz.