Moved Permanently

     Değerli okuyucularım; dünyanın hangi ülkesine giderseniz gidin, “Milli” bir mesele oldu mu, o ülkenin vatandaşları kenetlenir ve tek vücut olur. Herkes, o meselenin etrafında birleşir ve ülkesini savunur.

     Aslında, bizde de öyleydi. Yıllar önce, meşhur “Kıbrıs Davası”nda, “Ya Taksim, Ya Ölüm” diyerek, her yerde mitingler, gösteriler yapılmış ve yer yerinden oynamıştı. Devlet, bu gösterilere arka çıkmış, düzenleyenlere de, katılan vatandaşlara da büyük destek vermişti.

    Aynı dava Meclise geldiğinde, iktidarı da muhalefeti de kenetlenmiş ve yavru vatana göz dikenler, ağızlarının payını almıştı.

    Hele, 1974 yılında adaya yapılan çıkarma ve daha sonra gelişen olaylarla KKTC’nin kurulmasında, hangi partiden ve hangi siyasi düşünceden olursa olsun, herkes hükümetin ve davayı savunanların yanında yer almıştı.

                       KAPALI KAPILAR ARKASINDA KÜRT MESELESİ

    30 yıldan beri başımıza dert olan Kürt Meselesi, esas bu iktidar döneminde tam anlamıyla “Mesele” haline geldi.

    İktidarın, bölücü örgüte verdiği tavizler yetmiyormuş gibi, meseleyi kapalı kapılar arkasında (sözüm ona) çözme girişimleri, hiç kimseye inandırıcı gelmediği gibi, giderek ülkenin bütünlüğünü tehlikeli bir noktaya taşıma istidadı gösterdi.

   İktidarın tepesindeki birkaç kişiden başka hiç kimsenin bilmediği, ancak tekerleme haline getirdikleri “çözüm”ün ne olacağını, herkes merak eder hale geldi.

   Bu durum, herkesden bir “sır” gibi saklanırken, bizim en az onun kadar tehlikeli olan ve her yıl kaşınan bir de “Ermeni Meselemiz” var.

   İşin ilginç tarafı, Kürt Meselesi, bölücü örgütle Türk devleti arasında bir mesele gibi görünürken, “Ermeni Meselesi”ne dünyada parmak atmayan yok.

   Bizi, “soykırımcı” olarak tanıyan birçok Avrupa ülkesinin Parlamentolarında, aleyhimize alınan kararlardan biri de, İsviçre’de alındı ve bu karar da dünyada yine gündem yarattı.

                        ERMENİ MESELESİ VE DOĞU PERİNÇEK

    Kürt Meselesi’nde olduğu gibi, Ermeni Meselesi’nde de, ülkeyi yönetenlerin büyük hataları oldu.

    Elimizde onca belge olmasına rağmen, haklı olduğumuz bu davayı dünyaya bir türlü anlatamadık ve bir soykırımın yapılmadığını, bir türlü ispat edemedik.

   Nihayet, bir Doğu Perinçek çıktı. Siyasi kimliğini bir kenara koyup, ülkesini seven bir Türk vatandaşı ve bir Türk aydını olarak bütün arşivleri karıştırıp, lehimize olan bütün belgeleri topladı.

  Yetmedi, oğlunu da Rusya’ya ve bölge ülkelerine gönderip, ona da gerçekleri gösteren belgeleri toplattı. Oğlu ayrıca, bu belgeleri açıklayıp yorumlayan bir de kitap haline getirdi.

   Baba-oğul, bu araştırmaları yaparlarken, kendilerine hiçbir devlet desteği verilmedi. Bırakın destek vermeyi, oğlunu Üniversitedeki işinden bile attılar.

    Doğu Perinçek, artık işin uzmanı, davanın bilgili ve bilinçli bir “mücahit”i olmuştu.

      Dava, mahkemelere yansımadan, hem içeride hem de dışarıya karşı belgeleriyle savunmasını yaptı ve haklılığımızı, üstüne basa basa kanıtladı.

    Dünya Perinçek’i, bu davanın gerçek bir mücahidi ve korkusuz bir savunucusu olarak tanıdı.

   Perinçek, tek başına mücadele verirken, kimi Avrupa ülkeleri parlamentoları, ha bire “Türkler Ermeni soykırımı yapmıştır.” biçiminde kararlar alıyordu.

   Avrupa Parlamentosu da, Türk tezini savunmak için kurulan “Talatpaşa Komitesi”nin kapatılması ya da faaliyetlerinin engellenmesi için Türk hükümetine durmadan baskı yapıyordu.

     Ermeni Soykırımı’nın varlığını kabul eden ülkelerden biri de, dost bildiğimiz  İsviçre’ydi. Parlamentosunun bir kanadından, o da bu yönde bir karar çıkarmıştı. Aksini söyleyenler için, o da hapis cezası getirdi.

     Perinçek, İsviçre’ye gidip, bu karara  rağmen dünyaya meydan okurcasına,  Türkler tarafından bir Ermeni Soykırımı yapılmadığını haykırdı.

    Hakkında dava açıldı. Konuya vakıf kimi otoritelerle, KKTC Cumhurbaşkanı merhum Rauf Denktaş’ı da yanına alarak, hakkında açılan davaya katılmak için İsviçre’ye gitti.

     T.C devleti, Perinçek’i muhatap almadığı gibi, herhangi bir yardımda da bulunmadı. Buna karşın Perinçek, tamamen kendi girişimleriyle Türkiye Dışişleri Bakanlığı’ndan ve kimi Elçiliklerden yardım alabildi.

    İşin sonunda tutuklanma da vardı, ama o, onu da göze aldı.

    Perinçek, bir Engizisyon Mahkemesi’nde yargılanır gibi yargılandı. Engizisyon diyorum, çünkü ondan da soykırımı kabul etmesi isteniyordu.

     Ülkesini, aslanlar gibi savundu. Bütün isnatları çürüttü ve reddetti. Kendisine, 90 gün hapis cezası verdiler. Ceza, paraya çevrildi ve tutuklanmaktan kurtuldu.

    Doğu Perinçek, arkadaşlarıyla yurda döndü, ancak devlet ona yine sahip çıkmadı. En azından, bir teşekkür bile etmedi.

           PERİNÇEK, AVRUPA İNSAN HAKLARI MAHKEMESİ’NDE

    Doğu Perinçek, aldığı bu cezayı A.İ.H.M’ne taşımak istedi. Türk hükümeti, buna karşı çıktı. Çünkü, hükümete göre Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nden aleyhimize çıkabilecek bir karar, Türkiye’yi zora sokabilirdi.

     Düşünce belki doğruydu, ama eninde sonunda bu dava A.İ.H.M’ne zaten gidecekti.  Perinçek, mahkemeye gitti ve mahkeme Perinçek’i haklı buldu. İki üyenin muhalif kalmasına rağmen, mahkeme “Hukuki soykırım yoktur.” dedi.

    Bu karar, öncelikle Fransa, Almanya ve İspanya’da, lehimize önemli bir havanın oluşmasını sağladı.

    Perinçek’in haklı bulunması, onun İsviçre mahkemesinde yaptığı savunmaların doğru olduğunu gösteriyordu. Yani, Doğu Perinçek, mahkemede üstüne basa basa, “Türklerin Ermeni Soykırımı” yapmadığını delileriyle anlatmış, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi de İsviçre’nin cezasını haksız,  Perinçek’i haklı bulmuştu.

     A.İ.H.M’ne, bu defa İsviçre itirazda bulundu. Yani, kararı temyiz etti. İşte, mahkeme şimdi İsviçre’nin bu itirazını görüşecek.

                                     DURUŞMA, 28 OCAK’TA

     Değerli okuyucularım; İsviçre’nin başvurusu üzerine nihai kararın verileceği duruşma, 28 Ocak 2015 günü Fransa/Strasbourg’da, mahkemenin büyük salonunda yapılacak.

    Doğu Perinçek, boş durmuyor. Yine arkadaşlarıyla konunun üzerinde çalışıyor ve hazırlıklarını bitirmenin derdinde. Perinçek, Dışişleri Bakanlığı’ndan ve kimi Elçiliklerden yardım alsa da, AKP hükümeti tarafından yine desteklenmiyor.

    Oysa, bu dava bizim için çok önemli ve hayati bir dava. Biliyorsunuz, bu yıl (2015), Ermenilerin iddia ettiği sözde soykırımın 100’ncü yılı.

    Ermeniler, geçen yıl Başbakan Erdoğan’ın kendilerinden özür diler gibi yaptığı açıklamasından sonra, iyice şımardılar.

    Eğer, bu davayı kaybedersek, Ermenilerin ortalığı karıştırmak için fırsat kolladığı bu 100’ncü yılda, çok önemli bir darbe yemiş oluruz. Bunun sonrasında da, bizden önce tazminat, daha sonra da toprak isteklerini tekrarlayacaklardır. Bir daha da, bu isteklerin önüne geçmek mümkün olmayacaktır.

    Bir başka tehlike de, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nden aleyhimize çıkabilecek bir karar, Parlamentolarından soykırım kararı henüz almamış olan ötemi ülkeleri de harekete geçirecek ve düşman sayımız artıkça artacaktır.

                      PERİNÇEK, DURUŞMAYA KATILACAK MI?

     Siz, “Elbette” diyebilirsiniz, ama öyle değil. Biliyorsunuz Doğu Perinçek, Ergenekon davasından mahkum oldu ve hakkında “Yurt dışına çıkış yasağı” kondu.

      Eğer, hükümet özel bir izin çıkarmazsa, Perinçek’in duruşmaya katılması mümkün olmayacak. Davanın sahibinin katılmadığı bir duruşmanın akıbetini, düşünmek bile istemiyorum.

     Şimdi, herkes gibi ben de, hükümetin vereceği kararı merakla bekliyorum.