Moved Permanently

      Değerli okuyucularım, halkımızın diliyle, ”İğneyi kendimize, çuvaldızı başkasına batıralım.” Demek oluyor ki, kusurları biraz da kendimizde arayalım.

     Anladık, halkımızın çoğunluğu Tayyip Erdoğan’ın Cumhurbaşkanı olmasını istemiyor. “Onun, k.çının kılı olurum.” diyenler bile, Cumhurbaşkanı olması halinde, bu memleketin başına gelecekleri yavaş yavaş anlamaya başladılar.

    Yani, herkes gözünü açmaya başladı, ama muhalefet partileri ve özellikle Cumhuriyet Halk Partisi, birlik olup onun önünü kesmek yerine, gösterdikleri adayın önünü kesmeye çalışıyorlar.

                        EKMELEDDİN İHSANOĞLU’NA MUHALEFET

     Aylardır, “Çatı adayı” diye tutturdular ve MHP ile anlaşıp çatı aday (ortak aday) olarak Ekmeleddin Bey’i gösterdiler.

    Kesin olmamakla birlikte, yakında kesinlik kazanacak ve muhalefetin adayı İhsanoğlu olacak.

    Başka bir aday, tabii ki bulunabilirdi. Mükemmelin sınırı yoktur. İyi, ama siz artık seçiminizi yaptınız. İlanatını da yaptınız. Bunu yaparken, size hiç kimse baskı yapmadı, başınıza silah dayamadı.

    Peki, şimdi derdiniz ne? Genel Başkanınız çırpınıyor ve “dönüşü yok” diyor. O Genel Başkana güvenip, onu da siz seçtiğinize göre,  parti içindeki bu muhalefet niye?

    Değerli okuyucularım, siyaseti 1950’li yılların başından beri izleyerek anladığım şu ki, CHP kadar kendi içinde muhalefet yapan ve kendisini içinden vuran bir parti olmadı.

    İsmet Paşa’nın liderliği zamanında bile, bir Kasım Gülek, bir Kemal Satır, bir Nihat Erim, bir Coşkun Kırca ve ötekiler, siyasi ömürlerini hep parti içi muhalefetle tükettiler. Böylece, partileri  (koalisyonlar hariç) hiçbir zaman iktidar olamadı.

                                AYNI DİDİŞMELER, DEVAM EDİYOR

     Kurtulmak istenilen Tayyip Erdoğan, bu durumda kazanacağını bilip, ellerini ovuşturmaya başladı bile. Erdoğan şimdi, o çok eleştirdiği “Göbeğini kaşıyan adam” durumunda.

    Aday olmayacağını söyleyenler de var, ama buna pek inanmıyorum. Çünkü, seçilmediği takdirde, gelecek yıl yapılacak olan genel seçimlere girme hakkı yok. Tüzükleri öyle. O zaman, siyasi hayatı bitecek demektir.

    Onun bu yola gitmesi, pek mümkün görünmüyor. Aksi halde, dokunulmazlık biter bitmez, hesap günü gelecek ve hesaba çekilecek. O, bunu çok iyi biliyor.

   Yapacağı başka bir şey varsa, “Terk-i Vatan” etmek. Yani, Tunus’lu Binali ya da Ukrayna’lı Yanukoviç gibi uçağa atlayıp, tüymek.

   Eh, bulunduğu yerden nakledilip “sıfırlanan” paraları varken, maddi sıkıntısı da olmayacağına göre, istikbali garantili demektir.

    Bunların hiç birinin olmasını temenni etmem. Madem ki, dini inancı var (!), adaletin önüne çıkıp hesabını vermeli ve bu memleketin insanı olarak, yine burada kalmalıdır.

     Ömrünün geri kalan zamanında da, “Allaha karşı nasıl hesap vereceğini” düşünmelidir.

                              TEKRAR MUHALEFETE DÖNERSEK

     CHP’liler yine yanlış yapıyor. Ekmeleddin İhsanoğlu’nu desteklemekten başka çare olmadığına göre, bu ikilemden artık vazgeçmeliler.

     Halkımızı, kendi gösterdikleri bu adaya karşı adeta örgütlemeleri gerekiyor. Herkesi sandığa gitmeleri ve adaylarına oy vermeleri için ikna etmeleri gerekiyor.

    Köprüden geçerken zıtlaşan iki Keçinin Hikayesi, CHP’lilere hiç ders olmamış ve olmuyor.

    5 metrelik iple boyunlarından bağlanıp, 6 metre arayla konulan otları yemek için eşekler bile zıtlaşmıyor ve anlaşıp ot yığınının önce birini, sonra diğerini yiyorlar.

    Ey;  Ce Ha Pe’liler! Keçi Hikayesi’ni bilmiyorsanız, bu Eşek Hikayesi’ni hatırlayın.

    Size ve öteki muhalefet partilerine bel bağlayanlar artık, “Bu Muhalefetten Bi Mok Olmaz!” demesinler.