Çocuk:
- Babacığım, ben nasıl oldum? Çok merak ediyorum, diye ısrar edince...
Adam: "Nasıl olsa bunu oğlana bir gün anlatmak durumunda kalacağım. İyisi mi şimdi izah edeyim, hazır sormuşken. Kurtulayım gitsin." diye düşünüp anlatmaya başlamış:
- Bak evladım; beni çok iyi dinle! Zira bir daha anlatmayacağım. Annenle ben, bundan yedi sene evvel, bir cyber cafe'de karşılaştık. Bir iki bakıştıktan sona bu cyber cafe'nin müsait bir yerine geçtik... Baban "memory stick"i ile "USB" üzerinden annenle bir bağlantı kurdu. Annen de bu fırsatı iyi değerlendirerek "memory stick"den birkaç "download" yaptı. Bu dangalak baban da, bir-iki "upload" yükledi. Ama... Heyecandan "Firewall" kullanmayı unuttuğumuz aklımıza geldiğinde, iş işten geçmişti. Ondan sonra da; ne "delete" kar etti, ne de "cancel"... Sonuç olarak; dokuz ay sonra ortaya felaket bir "virus" çıktı!...
Hızlı Babalar
Çocuklar oturmuş birbirlerine babalarının ne kadar "hızlı" olduğunu anlatıyorlarmış. Birinci çocuk:
- Benim babam; ok attıktan sonra koşup hedefe oktan önce varıyor, demiş.
İkinci çocuk:
- Benim babam; tabancasını ateşliyor ve hedefe kursundan önce yetişiyor, diye böbürlenmiş.
"O da bir şey mi?" demiş üçüncü çocuk:
- Benim babam; devlet hastahanesinde doktor... Mesai 5'de bitiyor benim babam 3:30'da eve geliyor!...
Yalan Makinası
Adam yalan makinesi yapmış. Makine her konuşmayı yalan doğru diye değerlendiriyormuş. Adam oğluna sormuş:
- Yazılından kaç aldın?
Çocuk "Beş" aldım diye cevap verince yalan makinası ötmüş.
- "Oğlum yalan söylemek çok kötü bir şeydir" demiş adam ve devam etmiş:
- Oğlum ben senin yaşındayken hep beş alırdım!
Yalan makinesi patlamış.
Buyurun
Adamın biri çocuğuyla otobüse biner. Otobüs kalabalık olduğundan çocuğu kucağına oturtur. Biraz sonra, otobüse bir kadın biner ama oturacak yer yoktur. Çocuk derhal kalkıp yer gösterir:
- Buyurun bayan, benim yerime oturun!...
Ölme Eşeğim Ölme!
Bir kış, neredeyse adam boyu kar yağmış. Aylarca bir toplu iğne başı kadar bile toprak görünmemiş. İnsanlar burunlarını dahi dışarıya çıkaramamış. Hazıra dağ dayanmaz hesabı, halkın yiyeceği de tükenmeye başlamış. İnsanlar lokmalarını sayar hâle gelmişler. Kıtlık sadece insanları değil hayvanları da vurmuş; bir deri bir kemik kalmışlar.
Hoca’nın emektar eşeği de kıtlıktan fazlasıyla nasibini almış; günden güne kötüleşmiş. Elinde avucunda bir şey kalmayan Hoca, eşeğin kulağına bir umut eğilip:
– Ölme eşeğim ölme, demiş, yonca bitecek. Sen de yersin ben de!
